Całkowite przeprojektowanie Giant TCR Advanced Pro - wytrzymałego zawodnika, który wkroczył na nowe tereny
Założony w 1989 roku Once (wymawiane „On-say”) był interesującym zespołem kolarskim z dwóch powodów. Był nie tylko sponsorowany przez organizację charytatywną (Once jest hiszpańską fundacją na rzecz osób niedowidzących), ale był także jednym z pierwszych zespołów zarządzanych przez kogoś innego niż byłego zawodowca, faceta o imieniu Manolo Saiz, który przed Razem ząbki szkolił niedowidzących kolarzy tandemowych.
Saiz był pionierem innowacyjnych technik coachingu, które rzekomo obejmowały trenowanie zawodników wyłącznie na rowerach do jazdy na czas i wykonywanie wyczerpujących programów, które Saiz przefaksował na faksy zespołowe. Jednak to jego wątpliwe skojarzenia i szczere sposoby, z których został zapamiętany.
Po wycofaniu się Raz z Touru w 1998, pośród zamieszania związanego z Festina Affair, Saiz ogłosił, że „wsadził palec w tyłek Tour”. Został szybko wykluczony z edycji w następnym roku, choć później została ona odrzucona ze względów technicznych.
W Vuelcie 2003, Saiz zepchnął motocyklistę z drogi swoim samochodem zespołowym, ponieważ drugi zawodnik Roberto Heras kreślił motocykl (kiedyś Isidro Nozal prowadził wyścig). Nastąpiła tyrada obelg, w tym groźba wypróżnienia matki operatora i obietnica pocięcia go „na małe kawałki”. Niestety kamera wciąż się kręciła, odcinek był transmitowany na żywo w telewizji, a Saiz został wyrzucony z wyścigu. Nozal zajął drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, a Saiz opuścił decydujący etap próby czasowej.
Ostateczna kropla nadeszła trzy lata później, kiedy Saiz został pozbawiony prawa jazdy ProTour po tym, jak został aresztowany w związku ze skandalem dopingowym Operacion Puerto. Mimo to jego kadencja była długa i pełna sukcesów, odnosząc niezliczone zwycięstwa, w tym trzy Vuelty i dwie klasyki, a w ciągu ostatnich kilku lat krążyły pogłoski, że może wrócić do sportu. Więc co to ma wspólnego z Giant TCR? Był bronią wybieraną przez zawodników Once w latach 1997-2003. Podobnie jak Manolo Saiz, TCR był przełomowy i kontrowersyjny.
Nie tylko było to aluminium – wtedy jeszcze cudowny materiał – ale TCR, co oznacza „Total Compact Road”, miał uderzająco nachyloną górną rurę i kompaktową geometrię zaprojektowaną przez brytyjskiego wynalazcę Mike'a Burrowsa, która wyróżniała się jak bolesny kciuk wśród tradycyjnych geometrii dnia. Do tego stopnia, że wymusiło to zmianę przepisów UCI, do dziś jedno z największych ustępstw, jakie UCI poczyniło w kwestii projektowania rowerów. Ten najnowszy TCR ma wiele do spełnienia.
Samochody wyścigowe i monster trucki
Biorąc pod uwagę, że linia TCR jest drugą, najdłużej eksploatowaną serią rowerów szosowych, która wciąż jest produkowana (najdłużej, jeśli się mylę, proszę mnie poprawić, jest seria Allez firmy Specialized, która zadebiutowała w 1981 roku). Podobnie jak Specialized Tarmac, Trek Madone czy Cannondale SuperSix, TCR jest wszechstronnym rowerem Giant, który może rozwijać się jako agresywny rower wyścigowy bez poświęcania się aerodynamice i wygodzie.
Giant pragnie podkreślić, jak dobrze jego najwyższy poziom TCR SL (o jeden poziom wyżej w porównaniu z wersją Advanced Pro) wypada w testach laboratoryjnych na tle konkurencji i opublikował ryzy danych na temat sztywności i wagi. Nic dziwnego, że TCR SL wygrywa praktycznie we wszystkich kategoriach w porównaniu z konkurencją, z wyjątkiem „całkowitej wagi systemu”, gdzie przegrywa ze Scott Addict SL i „sztywności pedałowania”, gdzie przegrywa Specialized S-Works Tarmac.
Giant mówi, że nie zebrano żadnych porównywalnych danych dla Advanced Pro, chociaż chce to zmienić, ale starszy projektant, Erik Klemm, powiedział mi, że z powodu innego ułożenia włókna węglowego – włókna T800 o wyższym module SL, T700 dla Advanced Pro – Advanced Pro byłby nieco mniej sztywny niż SL, a także nieco cięższy, deklarowany 890g dla ramy i 330g dla widelca w porównaniu odpowiednio 856g i 306g. Myślę, że ciężko byłoby mi odróżnić.
Bez klatek i pedałów TCR Advanced Pro waży 6.65 kg (efektywna górna rura o rozmiarze 55,5 cm) i chociaż może to być tylko kilkaset gramów mniej niż w rowerach, które testowałem w ciągu ostatnich kilku miesięcy, TCR czuł się zupełnie inaczej. Nie tyle skakał, co przeskakiwał w różnych prędkościach, od startu na stojąco do połowy sprintu. Trochę przygotowania do konfiguracji uwydatniło co najmniej jedno źródło tych mocy.
W trakcie testów ustawiłem TCR w dwóch konfiguracjach: po wyjęciu z pudełka z zatrzaśniętym mostkiem i 23-milimetrowymi drążkami na kołach SLR 0 oraz w trybie „UK Ride” na wycieczkę rowerową do zachodnie wybrzeże Irlandii, z podnoszonym przodem i parą aluminiowych kół Hunt 4Season Aero z oponami bezdętkowymi Schwalbe One Pro o średnicy 25 mm. Różnica w odczuwaniu jazdy była ogromna, ale to nie była zła rzecz.
Z Hunts na miejscu waga wzrosła do nieco ponad 7 kg. Wciąż lekki, ale ten wyścigowy zamek został złagodzony płynną stabilnością toczenia, a i tak już doskonałe pokonywanie zakrętów zostało wzmocnione przez szersze opony i pewniejsze czucie. Dodaj bardziej wyprostowaną pozycję i niższe ciśnienie, dodatkową objętość opon (dzięki konfiguracji bezdętkowej, jedź 15 psi niżej bez obawy o spłaszczenie uszczypnięcia), a TCR zmienił swoją osobowość z wyścigowca Grand Tour na coś w rodzaju roweru szutrowego – niewiarygodnie wygodne z solidną, wytrzymałą, pożerającą kilometry jakością. Jest świadectwem wszechstronności i wytrzymałości ramy, a także podkreśla, że felgi aluminiowe są nie tylko do treningu.
Pokazał również, jak zgrabne są nowe koła SLR 0. Klemm mówi, że Giant przerobił TCR z „podejściem holistycznym”, tj. jako system zaprojektowany tak, aby był czymś więcej niż sumą jego części (wszystko na rowerze pochodzi od Giant, z wyjątkiem grupy), i to było prawdziwe, jeśli chodzi o to, jak dobrze koła uzupełnił ramę. Szybki, zwinny i sztywny to słowa, które z radością rzuciłbym na paczkę.
TCR czerpie ogromne korzyści z nowych kół, ale to nie oznacza rezygnacji z ramy. Jednak nawet po tylu latach tak czysta kompaktowość w oprawie wyróżnia się, a wiele osób wciąż nie chce kupić estetyki. Ale odkładając takie rozważania na bok, zastanawiam się, dlaczego coraz więcej producentów nie produkuje prawdziwych kompaktowych ramek. Większość rowerów ma obecnie pochyłe rury górne, ale niewiele ma prawie taką samą sztycę, jak rura podsiodłowa – moim zdaniem znak rozpoznawczy prawdziwie kompaktowej ramy.
Jako projekt po prostu działa. W przypadku rur o tej samej średnicy, mniejsze trójkąty są sztywniejsze niż duże i wymagają mniej materiału do stworzenia, dlatego kompaktowa rama powinna być sztywniejsza i lżejsza. Dodatkowo jest mniej tego, co łapie wiatr, a więcej sztycy wygina się dla wygody.
To oczywiście tylko teoria, a na rynku jest mnóstwo świetnych niekompaktowych rowerów. Jednak w TCR Giant po raz kolejny stworzył wyjątkowo dobrą obudowę dla kompaktowych ram.
Jeśli jest lekka krytyka, to z radością poświęciłbym kilka gramów więcej w zaoszczędzonej wadze ramy na rzecz mięsistej górnej rury, tylko po to, by dać TCR tę przewagę, gdy naprawdę szarpałem na kierownicy. Poza tym zdecydowanie zmieniłbym opony, ale poza tym był to fantastyczny rower do jazdy. A im więcej na nim jeździłem, tym bardziej chciałem na nim jeździć, co jest największą pochwałą, jaką można zebrać na rowerze.
Specyfikacja
| Giant TCR Advanced Pro 0 | |
|---|---|
| Ramka | Giant TCR Advanced Pro 0 |
| Zestaw grupowy | Shimano Dura-Ace 9000 |
| Bary | SL Giant Contact |
| Rdzeń | SL Giant Contact |
| sztyca | Giant Variant Composite |
| Koła | Gigantyczna lustrzanka 0 |
| Siodło | Giant Contact SL Forward |
| Kontakt | gigantyczne-rowery.com |
