Ścigając się na krajowych drogach, Deignan wpadł w porywającą jazdę, ale w końcu nie udało mu się
Lizzie Deignan zrobiła wszystko, co należy, tylko w złej kolejności, próbując wygrać elitarne mistrzostwa świata kobiet w zeszły weekend. To jedyna okazja w życiu, że wyścig minął jej rodzinny dom Otleyów. Miała nawet szansę przejechać przez miasto przed peletonem, mijając swoją Nan, która wzniosła ogromny napis „Lizzie”.
To dało jej motywację do śledzenia zwycięskiego ataku Annemiek Van Vleuten na Lofthouse, dało determinację do zmuszenia grupy pościgowej do prawie 60 km w pościgu i ścigania każdego kolejnego ataku.
Ale ostatecznie motywacja i determinacja nie wystarczyły Deignanowi tego dnia. Zniknęła, co zrozumiałe, ostatecznie zajmując 31. miejsce, 5 minut 20 sekund za Van Vleutenem.
Mimo że zawiodła, Deignan będzie z niej dumny i dnia, w którym walczyła na wyjątkowo wyglądającym rowerze, rowerzystom pozwolono przyjrzeć się bliżej przed wyścigiem.
Deignan jeździ dla zespołu handlowego Trek-Segafredo na co dzień, co oznacza, że ma do wyboru pełen wybór rowerów Trek.
Podczas gdy wielu preferowało aerodynamiczną opcję Madone, Deignan preferował ramę Emonda SLR, rower do wspinaczki z wyraźnie wyższym przodem niż Madone.
Pomimo pochyłej górnej rury i wysokiego przedniego końca Emondy, Deignan wciąż osiąga dość agresywną konfigurację. Zredukowała swój mostek Bontrager z włókna węglowego do jednego elementu dystansowego, a jej wysokość siodełka zapewnia rozsądny spadek między siodełkiem a mostkiem.
Wspornik z włókna węglowego jest przymocowany do pół-aerodynamicznej kierownicy Bontrager XXX, a Deignan zdecydował się również na pół-aerotyczne koła Bontrager Aeolus XXX 4, dwa szczegóły, które sugerują, że Deignan przyjrzał się aerodynamice, a nie tylko wadze podczas niedzielnego wyścigu.
Z drogami tak kiepskimi, jak były, Deignan wybrał także opony szytkowe Vittoria Corsa w rozmiarze 25-28 mm. Zwykle mierzą również bliżej oznaczenia 29 mm, zapewniając wystarczającą przyczepność na tej śliskiej nawierzchni.
Sram jest dostawcą grup dla Trek-Segafredo, a rower Deignana jest wyposażony w najwyższej klasy grupę 12-rzędową Sram Red Etap AXS.
To prawie lustrzane odbicie konfiguracji, której Anna van der Breggen użyła na swoim Specialized S-Works Tarmac. Tarcza 48/35 dopasowana do kasety 10/33, kombinacja przełożeń dopasowana do mocnego toru pokonanego w ostatni weekend.
Będąc byłą mistrzynią świata, Deignan otrzymała również zabieg w technikolorze za pomocą tęczowego łańcucha i kasety, świętując jej wyczyny z Richmond 2014.
Zasłony opadające na Deignan w Harrogate mogły wynikać z faktu, że zdecydowała się jeździć bez mocy.
Podczas gdy prawie każdy zawodnik w profesjonalnym peletonie przymocuje komputer rowerowy do swojego przedniego końca, zwykle połączony z miernikiem mocy, Deignan zdecydował się jeździć bez miernika mocy i bez odbiornika GPS.
Chociaż niektórzy wolą jeździć na wyczucie, zwłaszcza w jednodniowym Classicu, może to oznaczać, że Deignan nie ma silnego uścisku, jak daleko jechała na czerwono, pokazała się, gdy wysadziła ponad 30 km od linia.
Potraktuj to także jako porównanie z ostatecznym zwycięzcą Van Vleuten, znakomitą jazdą na czas, która bardzo używa siły, aby ocenić swój wysiłek, co zrobiła do perfekcji w niedzielę.
Ostatnie słowo określające biało-niebieskie malowanie Deignan i jej kolegów z drużyny Trek-Segafredo jeździli przez cały rok. Oprócz zestawu jest to światowej klasy wygląd, prawdziwie nowoczesny klasyk.
