Istniało kilka wyraźnych powodów, dla których pierwszy brukowany klasyk w tym roku nie był tak ekscytujący
Ten weekend dla wielu zapoczątkował w sobotę prawdziwy początek sezonu kolarskiego z Omloop Het Nieuwsblad. Ten brukowany jednodniowy klasyk zazwyczaj służy do wyścigów elektrycznych i buduje oczekiwania na nadchodzący Tour of Flanders do namacalnych poziomów.
Jednak sprytny atak Michaela Valgrena (Astany) doprowadził do imponującego zwycięstwa solo, nie mogłem nic poradzić na to, że poczułem się trochę niezadowolony z tegorocznego wyścigu.
Przełamując trend ostatnich lat, Omloop 2018 nie wyprodukował fajerwerków na ukochanych brukowanych podjazdach między zwykłymi winowajcami, do których jesteśmy przyzwyczajeni.
Poniżej znajduje się krótkie spojrzenie na to, dlaczego wszyscy byliśmy rozczarowani tą zwykle kuszącą rasą.
Jeśli nie jest zepsuty, nie naprawiaj go
Na papierze Omloop Het Nieuwsblad zmienia swoją trasę do mety, aby powtórzyć trasę Tour of Flanders z 2011 roku i wcześniej, powinna była zapewnić ekscytujące wyścigi. Brukowany duet wspinaczkowy Muur van Geraardsbergen i Bosberg zazwyczaj dziesiątkuje peleton.
Jednak w tym roku było trochę puste. Wystarczy zwrócić się do eksperta od statystyk i dziennikarza kolarskiego Cilliana Kelly, który przedstawił kilka interesujących danych dotyczących wyścigu w ten weekend.
Jedynie drugi raz w ciągu dwóch dekad pierwsza 50-tka wyścigu zakończyła wyścig w ciągu minuty od zwycięzcy wyścigu, w tym przypadku Valgren.
Co więcej, 56 kolarzy zdołało przekroczyć linię w ciągu 15 sekund od człowieka z Astany, który przełamał trend polegający na tym, że zaledwie garstka dotarła do mety w pobliżu ostatecznego zwycięzcy.
Wygląda na to, że poprzedni finisz niebrukowanego Wolvenbrega i Leberga wykończony brukowanym Molenbergiem dał ciekawszy finisz, który oznaczał więcej ataków i skusił więcej jeźdźców od gry w czekanie.
Nie możesz zmienić pogody
Sep Vanmarcke (EF-Drapac) z całych sił starał się rozświetlić wyścig podczas burzy Kappelmuur. Udało mu się poświęcić trochę czasu na pościgową grupę hitlerowców, w tym obrońcę tytułu Grega Van Avermaeta (BMC Racing) i potrójnego mistrza świata w przełajach Wouta van Aerta (Verandas Willems-Crelan).
Vanmarcke, do którego dołączył żwawy Zdenek Stybar (Quick-Step Floors), starał się z całych sił, aby coś się wydarzyło przed finałem, ale przenikliwy wiatr w przód zniweczył każdy atak tylko garstki pozostających jeźdźców.
Po wyścigu Stybar umknął wiatrowi, odgrywając dużą rolę w konserwatywnym charakterze wyścigu. Van Avermaet, Philippe Gilbert (Quick-Step Floors), Tim Wellens i Tiesj Benoot (Lotto-Soudal) próbowali ataków solo, ale można było stwierdzić, że wiatr był zbyt silny na dzień indywidualnej chwały.
Valgren w końcu zdołał uciec solo, ale przyszło to tylko poniżej 2 km, ledwo udało mu się wyprzedzić szalejący peleton.
Sobotni wyścig Omloop Het Nieuwsblad okazał się doskonałym przykładem tego, jak pogoda może zneutralizować wyścig.
Bez Piotra, bez imprezy
Decyzja Petera Sagana (Bora-Hansgrohe) o opuszczeniu pierwszego weekendu brukowanych wyścigów z pewnością wpłynęła na to, jak ekscytujący był ten wyścig.
Trzykrotny mistrz świata nigdy nie wygrał tego otwierającego klasyka, ale był głównym bohaterem w dwóch poprzednich edycjach, zajmując drugie miejsce za Van Avermaetem w 2016 i 2017 roku.
Wokół Słowaka nieuchronnie panuje atmosfera, jeśli chodzi o jego styl wyścigów, że zaatakuje przed finałem, niezależnie od tego, czy jest to właściwa decyzja.
Ten brak cierpliwości sprawia, że każdy wyścig Sagana zaczyna się ekscytujący, dlatego największa gwiazda jego kolarstwa. Tak więc jego decyzja, by ominąć Omloop po raz pierwszy od 2015 roku, oznaczała, że wyścigowi brakowało charakteru, który zwykle wzbudza emocje podczas „prawdziwego początku sezonu kolarskiego”.
Brak relacji na żywo z wyścigu kobiet
Czy to wina organizatorów Flanders Classics, czy też nadawców telewizyjnych Sporza i Eurosport, nie jestem pewien.
Jednak jednym z powodów, dla których ten zwykle ekscytujący, brukowany klasyk się nie udało, był brak transmisji telewizyjnej z równoległego wyścigu kobiet.
Niespodzianka zwycięstwa Christiny Siggaard została przekazana tylko przez radio wyścigowe i optymistyczne tweety dziennikarzy na żywo.
Szczególne rozczarowanie, biorąc pod uwagę ilość mediów telewizyjnych prezentujących wyścig mężczyzn.
Ten temat jest aż nazbyt znany fanom kolarstwa, ponieważ wydaje się, że relacje na żywo z głównych wyścigów kobiet nie dogoniły poziomu, na którym powinny być.
Wyścig kobiet zakończył się, podczas gdy wyścig mężczyzn był jeszcze 50 km przed metą, a nie było zbyt wiele ekscytujących wyścigów.
Z pewnością miałoby sens pokazanie ostrego zakończenia wyścigu kobiet, podczas gdy wyścig mężczyzn był jeszcze tak daleki od zakończenia, ale wyraźnie nie.
