38-latek odwiesza koła. Pamiętajmy, kiedy stał się kolarską sensacją
Steve Cummings przeszedł na emeryturę w wieku 38 lat. Były mistrz kraju w jeździe na czas i szosie, trzykrotny zwycięzca etapu Grand Tour, mistrz Tour of Britain. Ale nie dlatego go zapamiętasz.
Jeźdźca Merseyside zostanie zapamiętany przez krótki okres 14 miesięcy w swojej karierze, w której był całkowicie nie do powstrzymania.
Poczynając od lipca 2015 r., a kończąc we wrześniu 2016 r., Cummings stworzył jedno z najnowszych zjawisk w zawodowym kolarstwie. Przyniósł mu sześć zwycięstw, strach wśród rówieśników i powrót do kariery.
Każde zwycięstwo odbywało się według określonej formuły. Kilometr po kilometrze, etap po etapie, krążył z tyłu peletonu, jak zrzędliwy uczeń, zawieszając metr czy dwa na kolejnym kolarzu z finału. Każdego dnia będzie toczył się w minutach na przywódców, poza zasięgiem wzroku, z umysłu.
Aż nadszedł ten dzień, a potem był śmiertelnie niebezpieczny jak pająk czarnej wdowy.
Albo robił dużą ucieczkę, albo zostawał w peletonie, kręcił się z tyłu grupy. Tempo wzrosłoby, jeźdźcy opadli, a Cummings pozostał na miejscu. Mając 10 km do przejechania, wszyscy popadliby w kolejność kolorów, umieszczając swojego lidera zespołu z tyłu swojej czołówki.
Wszyscy zaczęliby się rozglądać, nastąpiła cisza, wtedy rzucał się. Dostrajając to do perfekcji, za każdym razem staczał się z przodu. Nie zaciekłym atakiem, bardziej wirującym trybikami, które widziały, jak trawił metr po metrze światła dziennego.
Panika wybuchła wśród ścigających, o których wiedzieli, że są skończeni. Żadnego łapania Cummingsa, kiedy już miał tę lukę.
W 2016 roku wykonał ten sam trik na 4. etapie Tirreno-Adriatico, 3. etapie Tour of the Basque Country, 7. etapie Criterium du Dauphine i 7. etapie Tour de France.
Szczyt jego kariery
Jednak hit numer jeden Cummingsa, jego praca definiująca karierę, jego „Abbey Road” pojawiła się 18 lipca 2015 roku, kiedy to zjawisko się zaczęło.
To był 14. etap Tour de France, 178-kilometrowy dzień przejściowy z Rodez do Mende. Dwóch młodych Francuzów, Thibaut Pinot i Romain Bardet, było głodnych, aby uratować swoje stracone ambicje w klasyfikacji generalnej, wygrywając etap.
Jechali z agresją przez ostatnie 30 km pagórkowatych, ostrzeliwując wszystkich innych w ucieczce, pokonując ostatni podjazd Cote de la Croix Neuve jako duet. Dla wszystkich celów i celów, para galijska wierzyła, że wyścig będzie prostą strzelaniną, gdy skręcili w pas startowy Mende.
Jednak z tyłu, jak lew tropiący swoją ofiarę, Cummings pojawił się w polu widzenia. Tocząc ten sprzęt, zgarbiony nad prętami. W milczeniu wkradł się na koła Bardeta i Pinota na ułamek sekundy, zanim przemknął obok.
Przekroczył linię mety, aby odnieść swoje pierwsze zwycięstwo w Tour de France w wieku 34 lat. Ale co ważniejsze, jego zwycięstwo dało MTN-Qhubeka pierwsze w historii zwycięstwo etapowe w Grand Tour, pierwsze zwycięstwo w Tour de France.
Plotka głosi, że jeśli zajrzysz do kieszeni Steve'a, Romain i Thibaut wciąż tam są.
To wszystko wydarzyło się w przypadku „drużyny Afryki”, jedynego zespołu WorldTour zarejestrowanego na kontynencie, w Dzień Mandeli, dzień obchodów byłego prezydenta Republiki Południowej Afryki i pioniera równości.
Ta jazda do Mende była pokazem „gdzie byłeś”. Rodzaj przejażdżki, o którym mówisz częściej niż inni: „Pamiętasz, jak Cummings napadł na Pinota i Bardeta na tym etapie trasy?”.
To oznaczało początek okresu Midasa w karierze kolarza, który wyglądał na odchodzącego. W tym dniu rozpoczął się fenomen Cummingsa.
