Pascal Ackermann wygrał sprint o zaszczytny etap, ale ze względu na pogodę czasy GC zostały zmierzone na 10 km. Zdjęcie: RCS/Giro d'Italia
Pascal Ackermann wygrał 5. etap Giro d'Italia 2019 sprinterskim finiszem, który nie miał żadnego wpływu na ogólną klasyfikację generalną. Ackermann był najsilniejszy w sprincie, a także zmierzył swój wysiłek jak najlepiej, aby wygrać drugie etapowe zwycięstwo w wyścigu i dalej prowadzić w klasyfikacji punktowej.
Radość okazywana przez Ackermanna i jego kolegów z zespołu Bora-Hansgrohe, gdy wchodzi na scenę, sprawia, że zwycięstwo jest jeszcze lepsze.
Czas GC został zneutralizowany za pierwszym razem na linii mety, a do wyścigu zostało jeszcze 10 km, ze względu na szczególnie złą pogodę i zdradzieckie warunki drogowe przez cały dzień wyścigów.
Sprinterzy musieli walczyć o zaszczyty sceniczne, podczas gdy zawodnicy GC i ich drużyny trzymali się z daleka. Za Ackermannem, który przekroczył linię, był Fernando Gaviria (Drużyna Emiratów Zjednoczonych Emiratów Arabskich), który był pierwszy, ale nie mógł powstrzymać późnej fali wielkiego Niemca.
W wyniku skutecznej całkowitej neutralizacji dla różowej koszulki, Primoz Roglic (Jumbo-Visma) pozostaje na prowadzeniu wyścigu, a reszta czołowej dziesiątki za nim pozostaje bez zmian.
Giro d'Italia 2019 Etap 5: Dobranoc Panie Tom, do zobaczenia w lipcu?
Wielką wiadomością dnia było to, że zwycięzca ogólnego sezonu 2017 i ulubieniec fanów Tom Dumoulin (Team Sunweb) porzucił wyścig na pierwszych dwóch kilometrach.
Obrażenia, które odniósł na poprzednim etapie, w szczególności uszkodzenie lewego kolana, okazały się zbyt bolesne, aby mógł kontynuować. Jego szanse w GC, z wyjątkiem występu takiego jak w zeszłym roku Froome'a, i tak się skończyły, ponieważ stracił cztery minuty kulejąc do linii na 4. etapie
Wszystko dobrze, Dumoulin całkowicie wyzdrowieje przed Tour de France i rzuci wyzwanie kontroli Team Ineos w największym wyścigu kolarskim.
Kolega z drużyny Dumoulina, Louis Vervaeke, próbował nadać chmurom pozytywną pozycję, wchodząc w ucieczkę dnia, gdzie dołączyli do niego Miguel Florez (Androni Giocattoli–Sidermec), Enrico Barbin i Umberto Orsini (Bardiani-CSF), i Ivan Santaromita (Nippo Vini Fantini Faizane).
Vervaeke zaatakował swoich towarzyszy, aby zdobyć maksymalną liczbę punktów na jedynym sklasyfikowanym podjeździe tego dnia (wcześniej mogły być dwie inne), a następnie ruszył samotnie, pokonując około 52 km, aby dotrzeć do końcowej linii mety.
Pomimo ich wysiłków, żaden z kolarzy z przodu nie mógł przejść do mety. Drużyna Zjednoczonych Emiratów Arabskich, w źle dopasowanych kurtkach przeciwdeszczowych, monitorowała przód peletonu i zmniejszyła samotną przewagę Veraeke do 11 sekund na 23,5 km przed metą.
W tym momencie Belg usiadł i wiedział, że jego dzień dobiegł końca. Małe pocieszenie po utracie lidera zespołu, ale przynajmniej Team Sunweb dostanie trochę czasu telewizyjnego i kilka punktów KOM.
Pierwszy raz na linii mety, kiedy osiągnięto luki czasowe w klasyfikacji generalnej, peleton i kibice mogli zobaczyć przedpremierową prostą finiszową i mnóstwo kałuż i stojącej wody. Roglic był drugi na linii mety za kolegą z zespołu, wiedząc, że wszystko, co musi teraz zrobić, to trzymać pedały w ruchu na lokalnym okrążeniu, a jego prowadzenie w wyścigu zostanie potwierdzone na kolejny dzień.
Pierwsza grupa natychmiast przerzedziła się, ponieważ każdy, kto nie chciał brać udziału w triathlonie, wyglądał na siedzącego i utworzył rzadką grupetto. Rzadkie, ponieważ zawierało wszystkich, którzy mieli jakąkolwiek nadzieję na wygranie tego wyścigu.
10-kilometrowe okrążenie lokalne było przeznaczone wyłącznie dla pociągów sprinterów.
