Lider wyścigu, Michał Kwiatkowski, mocno się rozbił, ale wrócił na rower, a zwycięstwo przypadło sprinterowi Bora
Pascal Ackermann (Bora-Hansgrohe) wygrał 2. etap Criterium du Dauphine 2018 po nierównym i zredukowanym sprintie grupowym. W kadrze było wielu kolarzy do zwycięstwa, gdy grupa rozprzestrzeniła się na drogę i skierowała się do mety, ale to człowiek Bora wyszedł na szczyt.
Całkowitą przewagę mógł utrzymać Michał Kwiatkowski (Team Sky), który mocno się rozbił na około 1,6 km przed końcem, więc mieścił się w regule 3 km i otrzymał to samo, co pierwsi finiszujący.
Jednak Daryl Impey (Mitchelton-Scott) przekroczył linię jako trzeci, aby otrzymać czterosekundową premię za czas, wystarczającą, aby przenieść go do żółtej koszulki.
Patrząc wstecz na 2. etap Criterium du Dauphine 2018
Criterium du Dauphine jest zwykle postrzegane jako wyścig przygotowawczy do Tour de France pod względem parków i listy startowej.
To powiedziawszy, poza Vincenzo Nibalim, zwycięzcą Touru 2014, naprawdę trzeba zmrużyć oczy, aby znaleźć w peletonie kogoś, kto ma nadzieję na zajęcie podium pod koniec Grande Boucle w przyszłym miesiącu.
Jeżeli jest to wyścig przedpremierowy, miejmy nadzieję, że całe zainteresowanie i emocje zostały wstrzymane na głównym wydarzeniu.
Dzisiaj mieliśmy ucieczkę, która miała przewagę ponad sześć minut, a później było też kilka kontrataków.
Większość protagonistów w późniejszych ruchach miała problemy ze współpracą, więc żaden z tych ataków nie wyglądał, jakby mógł się utrzymać. Czas na telewizję dla sponsorów.
Z wrzenia wyszedł Bryan Coquard (Vital Concept), którego zespół tymczasowo zostawił dwa domostwa ze swoim liderem, aby spróbować dotrzeć do mety bezpiecznie i na czas, ale potem zostawił go, by zajął się sam.
W tej grupie był również Luke Rowe (Team Sky), ale wyglądał na wystarczająco komfortowego, aby wydawało się, że jest to manewr chroniący nogi na późniejszy wyścig i jego kluczową rolę w nadchodzącym Tour de France.
Kierowcy posuwali się naprzód w deszczu na początku etapu, który zelżał, tylko po to, by ponownie zagrozić na ostatnich 20 km.
Mitchelton-Scott, drużyna zwycięzcy poprzedniego dnia, Impeya, przyspieszyła i pojechała do przodu w zredukowanym peletonie w pogoni za grupą trzech kolarzy, którzy kręcili się od dłuższego czasu.
Gdyby Impey mógł przejść kolejny etap, premia czasowa dałaby mu przewagę w klasyfikacji generalnej bez względu na to, gdzie skończył żółtą koszulkę Kwiatkowskiego, ale tak się nie stało.
Drużyna lidera również była w solidnej linii w grupie, utrzymując koszulkę bezpieczną aż do ostatniego zagrożenia, tak jak robili to w wyścigu po wyścigu w ciągu ostatnich kilku sezonów.
Nikia Stalnov (Astana), robiąc swoje najlepsze wrażenie Chrisa Froome'a z łokciami wystawionymi na boki, był ostatnim z trio uciekających z przodu i nie był gotowy, by usiąść i zostać wyprzedzonym.
Przerwa wynosiła 21 sekund na 4,9 km przed metą, a zespoły na czele grupy wydawały się bardziej zainteresowane sobą nawzajem niż uciekinierem.
Bora-Hansgrohe pojawiła się obok Mitcheltona-Scotta i do pościgu powróciła pilna sprawa. Do tej pory inne zespoły formowały swoje pociągi, ale z ograniczonym wpływem na przewagę Stalnova.
Z 2,5 km przed metą samotny lider zaczął spoglądać przez ramię i widziałby ścigających, gdy jego przewaga została zmniejszona do 13 sekund na 2 km do mety.
Przesuwając uwagę z przodu grupy, dostrzegliśmy Kwiatkowskiego w żółtym ubraniu, leżącego na ziemi i trzymającego się za ramię po wypadku na rondzie.
Na szczęście później widziano go, jak jechał do mety i powinien być w stanie kontynuować wyścig.
