Ponieważ nadal traci czas w Tirreno-Adriatico, sam rozmiar sezonu 2018 Froome może być
Na 31. miejscu w klasyfikacji generalnej i 9 minutach straty przed liderem wyścigu i kolegą z zespołu Michałem Kwiatkowskim, na dwa etapy przed końcem, Tirreno-Adriatico 2018 było jednym, o którym zapomnieli Chris Froome (Team Sky).
Czy to zła forma, sprawa odpowiedniego tempa, czy psychiczne zmęczenie trwającym śledztwem antydopingowym, Froome daleko odbiegał od swojego najlepszego na świecie toczenia się po Włoszech.
To nie byłoby zmartwieniem dla Froome z przeszłości. Tirreno siedzi całe cztery miesiące przed wielkim celem, Tour de France, który pozostawia dużo czasu na dopracowanie formy w kolejnych wyścigach, takich jak Criterium du Dauphine, uporządkowanie swojego zespołu i znalezienie nóg, które doprowadziły go do czterech żółtych koszulki za pięć lat.
Jednak ten rok jest inny, ponieważ 32-latek zdecydował, że nie jest zadowolony tylko z piątego zwycięstwa w Tourze, dodając historyczną próbę zdobycia Giro d'Italia w maju do swojej listy rzeczy do zrobienia.
Z początkiem Giro zaledwie siedem tygodni przed nami, a Froome jest daleko od swoich najlepszych, czy powinien się martwić przed swoją ofertą na pierwszą Maglia Rosa.
Tak
Tirreno-Adriatico umocniło w wielu przekonaniach, że Włochy nie są szczęśliwym terenem łowieckim dla Team Sky. Wygląda na to, że cały pech zespołu gromadzi się w granicach tego jednego kraju.
Od czego zacząć? Niefortunne przebicie przez Richiego Porte na Giro 2015. Co powiesz na to, że Mikel Landa i Geraint Thomas zostali zabici przez bezczynny motocykl na zeszłorocznym Giro. A może koło Gianniego Moscona imploduje w drużynowej próbie czasowej Tirreno 2017. Mógłbym kontynuować.
To trwało tylko na tegorocznym Tirreno, gdzie lider wyścigu Thomas zacinał łańcuch na sobotnim finiszu na szczycie do Sarnano Sassotetto, tracąc przy tym 40 sekund i wszelkie szanse na zwycięstwo w wyścigu.
Zakończył scenę i po prostu powiedział: „W pewnym momencie potrzebuję tylko trochę szczęścia”.
Chociaż nie możesz uważać 'szczęścia' za fizyczny wpływ, te nieszczęścia bez wątpienia zagoszczą w pamięci jeźdźców i personelu i z pewnością mogą dodać niechcianą presję na talerz Froome'a już 4 maja.
Kolejne psychiczne obciążenie będzie również zapewnione przez trwającą sagę salbutamolu, która trwa. Szczegóły śledztwa są dobrze znane i nie trzeba ich wyjaśniać po raz kolejny.
Jednak wygląda na to, że żadne wnioski nie zostaną wyciągnięte przed Giro, tłum w środkach masowego przekazu podążający za Froome'em będzie kontynuowany, trudne pytania będą nadal zadawać, a presja na wykonanie w intensywnym świetle reflektorów będzie toczyć się.
Kiedy Froome walczył o utrzymanie kontaktu z czołową grupą kolarzy na Ruta del Sol, wątpliwości zostały przyznane. Czy jechał w sobie, aby ukryć się wśród swojego głośnego powrotu do jazdy? Ewentualnie.
Jednak ten brak tempa dotarł do Tirreno, a na sobotnim finiszu na szczycie było wyraźnie widoczne, że Froome nie jeździł tylko w sobie.
Strata 1 minuty 10 sekund na ostatnim 3,5 km pokazała, że obecnie nie może dorównać tempu, które zwykle zostawiał w tyle.
Jeśli Froome straci tyle samo czasu na rzecz rywali podczas pierwszego mety Giro na szczycie Etny na 6. etapie, jego szanse na zdobycie różowej koszulki szybko znikną.
Nie
Przygotowania Froome do Tour de France 2017 były mniej niż spektakularne: 18. miejsce w Tour de Romandie i 4. miejsce w Criterium du Dauphine. Wielu kwestionowało jego formę przed rozpoczęciem wyścigu i uważało to za najlepszą okazję do złamania swojej dominacji w wyścigu.
Podczas gdy na Etapie 7 do Peyragudes było chybotanie, płynęło po prostu do czwartej żółtej koszulki na Etapie 21 w Paryżu. Dwa miesiące później pierwsza czerwona koszulka w Vuelta a Espana była zwieńczeniem roku.
Z perspektywy czasu wydawało się oczywiste, że Froome był niedogotowany w mniejszych, tygodniowych wyścigach. To nie były cele i potrzebował więcej w czołgu, aby zwycięsko zwyciężać w Wielkich Wycieczkach.
Tegoroczny występ Tirreno nie różni się tak bardzo od zeszłorocznego pokazu Romandie, który sugeruje, że w Giro, a później w Tour, Froome będzie strzelał ze wszystkich cylindrów o zwycięstwo.
Froome również nie jest sam w swoich zmaganiach prowadzących do Giro.
Weź jego największego rywala do różu, Toma Dumoulina (Team Sunweb). Dwóch mechaników na Abu Dhabi Tour zrujnowało wszelkie szanse na zwycięstwo w klasyfikacji generalnej.
Następnie Holender wypadł w sobotę z Tirreno. Dumoulin nie odnotował jeszcze zauważalnego wyniku w tym sezonie.
Przejdź do innego rywala, Estebana Chavesa (Mitchelton-Scott) i jest prawie tak samo. Uśmiechnięty Kolumbijczyk zdołał odnieść zwycięstwo w Herald Sun Tour, ale słabiej zabłysnął w otwierającym sezon europejski.
Ciężkie uderzenie w barierki uszkodziło 5. etap Paryż-Nicea, a 28-latek nie ukończył w wyznaczonym czasie wczorajszego ostatniego, wybuchowego odcinka wokół Nicei.
Rohan Dennis (BMC Racing) również cierpiał w Tirreno-Adriatico, a Fabio Aru (Zjednoczony Emiraty Arabskie) był dzielny, ale daleki od przełomu w pierwszych miesiącach tego sezonu.
Gdy żaden z głównych rywali Froome'a oczywiście nie lata, własna forma Froome'a może nie być tak dużym powodem do niepokoju, jak spekulowano.
Obecna forma Froome'a prawdopodobnie nie będzie tak bardzo wskazywać na jego formę w maju i trudno jest uznać, że Froome rozpoczyna wyścig daleko od swoich najlepszych.
Jednakże, jeśli zobaczymy podobny pokaz podczas pierwszego szczytu Giro na Etnie, podwójny sen Giro-Tour może szybko się zawalić.
