Rowery Storck słyną z wartego 15 000 funtów Aernario Signature. Udajemy się do Niemiec, aby spotkać człowieka stojącego za liczbami
‘Są zautomatyzowane, aby wznosić się lub opadać w zależności od kierunku słońca. Są całkiem schludne – mówi Markus Storck, gdy przyglądamy się żaluzjom w jego gabinecie, aby zablokować oślepiające światło. Człowiek stojący za niemiecką marką rowerów najwyraźniej lubi swoje zabawki. Właśnie sporządził listę posiadanych samochodów – Aston Martin, BMW, Jeep, Harley Davidson – i wymienił swojego bohatera jako Jamesa Bonda.
„To czysto praktyczne”, mówi o żaluzjach, „to jest zabawka…” Storck przedstawia modelową wersję luksusowego samochodu zaprojektowanego z włókna węglowego w jednym z jego wielu projektów pobocznych, zwanym One Of Seven.„To jest mój najbardziej ekscytujący projekt… i nie mogę o nim nikomu powiedzieć, ponieważ jest w produkcji dopiero w przyszłym roku. Powiedzmy, że kupię pełnowymiarową wersję.”
Niemiecki do szpiku kości
Markus Storck, który w tym roku skończył 50 lat, stworzył firmę z godną pozazdroszczenia historią w dziedzinie budowy nagradzanych rowerów z włókna węglowego. Jego sklep typu office-cum-concept w małym miasteczku Idstein, około 50 km od Frankfurtu, jest świątynią filozofii firmy w zakresie technologii, innowacji i doskonałości. Wszystko lśni i jest ultranowoczesne, tak jak można by oczekiwać od firmy, która zyskała reputację nie szczędzącej niczego, jeśli chodzi o pozyskiwanie materiałów, produkcję i badania i rozwój. Obecnym flagowym modelem jest specjalna edycja Aernario Signature, której ceny zaczynają się od 14 999 funtów. Nic dziwnego, że Markusa stać na wszystkie te zabawki.
‘Tylko 50 takich ramek zostało wykonanych z okazji moich urodzin – mówi, odgarniając z czoła włosy szalonego profesora.„Posiadają wiele naszych patentów, w tym korby Power Arms. To świetna jazda i waży tylko 5,38 kg na cały rower.” Dzięki Aernario Signature, Storck po raz ósmy z rzędu zdobył prestiżową nagrodę dla najlepszego roweru przyznawaną przez niemiecki magazyn Tour, nagrodę przyznawaną po jednej z najbardziej naukowych zasad testowania. każdy magazyn rowerowy. „Mierzą takie cechy, jak stosunek sztywności do masy, aerodynamika, stabilność, komfort i sztywność boczna” – mówi Storck.
Siada z powrotem w swoim przestronnym biurze, czyste białe tło przerywa kolorowe płótno Einsteina żartobliwie wysuwającego język i wyjaśnia tajemnicę swojego – i całego narodu – sukcesu. „Niemcy to ludzie z liczb. Dlatego jesteśmy dobrzy w inżynierii. Jeśli mogę coś zmierzyć, mogę to zrozumieć i ulepszyć. Jeśli nie mogę tego zmierzyć, to tylko emocja”.
Taka jest przyjemność Storcka z wygrania nagrody Tour tak wiele razy, że sparodiował niesławne zdjęcie Lance'a Armstronga na Twitterze wypoczywającego przed swoimi skażonymi żółtymi koszulkami, tylko Storck zastąpił żółte listonoszki oprawionymi okładkami Tour. Cynicy zasugerowali, że Storck projektuje swoje rowery specjalnie po to, by wygrywać różne testy w procedurze przyznawania nagród Tour – że używa magazynu jako eleganckiego narzędzia marketingowego.
„Ani trochę” – odpowiada Storck. „Po prostu tworzymy rowery, które kochamy i mamy nadzieję, że rowerzyści będą się nimi cieszyć. Cena naszych rowerów jest wynikiem rozwoju i produkcji”. Aby podkreślić swoje doświadczenie w tej dziedzinie, Storck prosi mnie, abym wstał, spojrzał w górę i w dół mojej ramy o długości 6 stóp i 3 cali, a następnie oszacował mój wewnętrzny obwód nóg, wzrost i talię. Jest na miejscu. „Znam idealną geometrię po prostu patrząc na rowerzystę. Nie poszedłem na uniwersytet. Wiedza pochodzi z jazdy i całego życia na rowerze. Jeśli widzę cyfry na rowerze, nie muszę na nim siadać – powiem Ci, jak będzie jeździł.”
Siła proporcji
Z prawie 10 000 sprzedanych ramek w tym roku i 50% z tych na rynku drogowym, najwyraźniej robi coś dobrze. W ciągu ostatnich pięciu lat firma odnotowała 20% roczny wzrost, a trzy największe rynki Storck to Niemcy, Wielka Brytania (w Gateshead znajduje się concept store) i Azja. Najtańszy kompletny rower Storck – Visioner Alloy – zaczyna się od 1 549 funtów, a niektóre marki oferują rowery z włókna węglowego poniżej 1000 funtów, pytanie brzmi: dlaczego wybrać Storck?
‘Kluczowe powody to proporcjonalne rurki, gdzie nie tylko długość rurek różni się w zależności od rozmiaru, ale także grubość ścianki. Chodzi o to, aby każdy rowerzysta cieszył się takim samym stosunkiem sztywności do masy i wygodą. Istnieje również proces VVC – lub Kontrolowany próżniowo – [który zapewnia równomierne rozprowadzanie żywicy i zapobiega powstawaniu kieszeni powietrznych, które mogą osłabiać materiał]. Pozwala nam to zmniejszyć zawartość żywicy o jedną trzecią, wyjaśniając lekkość naszych rowerów”. Rowery Storck są projektowane w Idstein, ale produkowane w Chinach. Wolałby mieć produkcję w Niemczech, ale ekonomia skali to uniemożliwia, chociaż obecnie pracuje z niemieckim rządem nad procesem, który może sprawić, że będzie to opłacalne finansowo. „Ponownie nie mogę powiedzieć więcej na ten temat, ale to bardzo ekscytujące.„
Jedną rzeczą, której możesz być pewien, jest to, że Markus Storck naprawdę kocha węgiel. „Pracowałem ze stalą, aluminium i tytanem, ale możesz skopiować każdą z tych ram. Możesz analizować materiał, prześwietlać je, ultradźwięki pod kątem grubości ścianek… Jako producent ram nie masz żadnych zabezpieczeń, chyba że masz patent, co jest trudne. Dzięki karbonowi możesz mieć dwie ramy z tej samej formy, które są wyraźnie różne ze względu na sposób wykorzystania karbonu. Jest tak wiele permutacji w układzie. To trochę jak w DNA”.
Jazda na rowerze we krwi
Własne kolarskie DNA Storcka sięga roku 1876. „Wtedy mój prapradziadek dołączył do lokalnego klubu kolarskiego. Moja ciocia niedawno dała mi medal, który otrzymał od swojego klubu kolarskiego w 1901 roku z okazji 25-lecia członkostwa.”
Jego dziadek, Willi Muller, był również kolarzem – jednym z dwóch braci, którzy ścigali się w profesjonalnym zespole kolarskim Opla w latach 20. XX wieku.„Wygrał kilka dużych wyścigów na torze i szosie”, mówi Storck, „co było niezwykłe, ponieważ pochodził z biednej rodziny.” Wielki Kryzys przerwał karierę rowerową Williego, ale jego córka i matka Storcka (Margit) wykorzystały pasję Williego za jazdę na rowerze w młodym wieku 15 lat. „Przyprowadziła do domu mężczyznę o sześć lat starszego od niej” – mówi Markus. „To był mój tata [Gunter]. Ale on też jeździł na rowerze, a moja mama wiedziała, że Willi powita innego rowerzystę.
Własne ambicje Guntera Storcka dotyczące profesjonalnej kariery kolarskiej zostały ograniczone przez niemiecką odbudowę po II wojnie światowej. Ale gdy pokój powrócił do narodu, stal, która została wyprodukowana do stworzenia Luftwaffe, mogła zostać skierowana do produkcji rowerów i wkrótce Gunter zaczął pracować w branży rowerowej jako przedstawiciel handlowy, zanim otworzył własny sklep w 1969 roku. Rok później, mały Markus sprzedał swój pierwszy rower.
„Miałem sześć lat”, mówi.„Moi rodzice rozładowywali ciężarówkę, a ja byłem w sklepie. Mężczyzna wędrował w poszukiwaniu roweru. Poprosił mnie o radę. Dałem. A kiedy moi rodzice wrócili, kupił rower”. Kiedy miał 14 lat, jego rodzice założyli kolejny sklep, prowadzony głównie przez nadwcześnie rozwiniętego młodzieńca po szkole. „Biznes był energiczny, dzięki boomowi Didi Thurau.” Dietrich (Didi) Thurau był kolarzem szosowym z Niemiec Zachodnich, który w 1977 roku pobudził wyobraźnię swojej ojczyzny, wygrywając cztery etapy Tour de France i trzymając żółtą koszulkę za 15. gradacja. Dwa lata później wygrał Liège-Bastogne-Liège. Wszyscy chcieli być jak Didi. (Aby zepsuć historię, w 1989 roku Thurau udzielił wywiadu niemieckiej gazecie Bild, w którym ujawnił, że przez całą swoją karierę stosował doping, w tym zażywanie amfetaminy i testosteronu.)
Nazwa na ramie
Sklepy Guntera Storcka obejmowały marki rowerowe z całego świata – Bianchi, Raleigh, Colnago, Koga Miyata – ale dopiero gdy jego ojciec zaczął dostosowywać i zmieniać markę importowanych włoskich ram pod nazwą Storck, Markus zdobył doświadczenie jako programista i projektant.„Kiedy w 1988 roku założyłem własną firmę dystrybucyjną – Storck Bike-Tech Trading – przestaliśmy produkować te stalowe rowery Storck i zamknęliśmy markę. Importowałem jednak ogromną ilość innych marek. Merlin, Fat Chance, Ritchey, Crank Brothers… dużo importowaliśmy”.
Storck Bike-Tech również wyprodukował własne rowery, najpierw importując ramy z Tajwanu, zanim przeniósł się do Japonii z „powodów jakości”, gdzie Storck udał się na kilka tygodni, aby żyć i uczyć się od mistrza budowy ram Yoshiaki Ishigaki. „Pracowałem ze stalą i aluminium i wykonaliśmy rury według naszych własnych specyfikacji. Wiedziałem, że jeśli kupisz produkty, tak jak robiło to wielu producentów, możesz zmienić swoją geometrię, ale nie to, co jest w jej sercu. I nie minęło dużo czasu, zanim zacząłem bawić się węglem”.
W 1993 roku firma Storck wprowadziła na rynek Power Arms, pierwsze korby z włókna węglowego. Ważąc zaledwie 280g, były najlżejszymi korbami na świecie i prawdziwym deklaracją zawartości węgla. Wcielenia Power Arms są nadal w produkcji. W rzeczywistości Storck twierdzi, że przeciwstawia się trendowi, w którym firmy rowerowe zmieniają modele rok po roku. „Jesteśmy innowacyjni i wyprzedzamy konkurencję” – mówi. „Nie musimy zmieniać się co roku. Dlatego modele takie jak Adrenalin były produkowane przez prawie 17 lat”. Rower górski Adrenalin i jego lekkie towarzysze mogłyby nigdy nie powstać, gdyby nie cios nieszczęścia. Pomimo względnego sukcesu Bike-Tech, firma dystrybucyjna Storck opierała się na rowerach górskich Klein, które dodały pięć milionów marek niemieckich do obrotu Markusa. Wszystko się zmieniło, gdy Gary Klein sprzedał się Trekowi w 1995 roku.
„Byłem zapewniony, że nie będzie żadnych zmian w umowie, ale Trek natychmiast zaprzestał dystrybucji.” Storck wytoczył pozew, wyciągając nawet tymczasowy zakaz wystawiania Treka na Eurobike – pokaz że Storck odegrał rolę w wystrzeliwaniu. Trek wystarczyło, by wypłacił odszkodowanie, ale Storck dotarł do rozdroża. „Każda inna marka zdecydowała się mnie opuścić. Więc stałem mniej więcej sam, co było katastrofą. Ale potoczyłem się z ciosami iw tym samym roku wprowadziłem na rynek Storck Bicycles. To by się nie wydarzyło, gdybym nadal zajmował się dystrybucją Kleina.”
Historia
Reputacja Storcka jako mistrza karbonowego wkrótce się rozwinęła. W 1996 roku holenderski kolarz Bart Brentjens zdobył złoto olimpijskie MTB na Storck Rebel. W 1998 roku Storck wprowadził na rynek Scenario Pro, ważący mniej niż 6,5 kg. W 1999 roku firma wyprodukowała widelec do rowerów szosowych Stiletto Light – ważący zaledwie 280g był to najlżejszy widelec na świecie.
Ale reputacja nie powoduje spłaty pożyczki. W 2001 roku firma Storck potrzebowała dodatkowych środków finansowych na rozwój – „formy nie są tanie” – więc skontaktowali się z frankfurckim oddziałem firmy 3i, inwestora venture capital. Nie było pieniędzy, ale firma zaprosiła go do udziału w „3i Innovation Challenge”. Pomysł Storcka polegał na opracowaniu resorów z włókna węglowego, które teraz można zobaczyć na hamulcach, i zamontowaniu ich w podwoziu roweru. „Nie miałem wielkiej nadziei, ale dotarliśmy do finałowej rundy w Solihull, w której znalazły się cztery brytyjskie firmy i ja. Niewiarygodne, że wygraliśmy, a wraz z nim 500 000 funtów. Zmieniło to wszystko”. Nie znaczy to jednak, że wszystko poszło gładko.
W drodze do zostania szanowanym producentem węgla, Markus Storck przezwyciężył wiele dolegliwości szpitalnych, w tym tylko jedną nerkę, skrzywienie kręgosłupa i usunięcie guza z głowy po Eurobike 2010. „Nie powstrzymaj mnie przed wyjazdem na Interbike w tym roku!” Pozornie niewrażliwy na przeszkody na swojej drodze, Storck koncentruje się na przyszłości, w której jego ambicje obejmują sprzedaż do 30 000 ram rocznie. Może łamiąc Amerykę? „To inna historia. W Stanach Zjednoczonych wielu sprzedawców mówi: „Bez zespołu ProTour, bez zapasów.„To śmieszne, ponieważ nie bierze pod uwagę jakości.”
Czy Storck połączy się z zespołem World Tour? „Ekonomia się nie sumuje. Gdybym był klientem, czy wydałbym dodatkowe 500 euro na rower, aby pomóc kupowanej marce sponsorować najlepszy zespół? Spojrzałem na te liczby i tyle by nas to kosztowało. Właściciele Cervélo musieli sprzedać swój biznes Pon Holdings z powodu nakładów na sponsorowanie drużyny. „Wszystko przeznaczamy na rozwój” – dodaje. „Zobacz wielkość naszej firmy i ilość produktów z włókna węglowego, które posiadamy, nie ma nikogo takiego jak my, nikt tak wydajny. Spójrz na ilość pleśni. Produkcja monocoque, kierownica, mostek, sztyca, ramiona korby, system pomiaru mocy…”
Tak, Storck opracowuje miernik mocy, który, jak obiecuje, zdmuchnie rynek. Pracuje również nad nowym silnikiem elektrycznym i rozwija nowy proces produkcji ram do miejskich rowerów hybrydowych. Mówi, że rozszerza technologię węglowych resorów piórowych z hamulca na tył niektórych modeli z 2015 roku i kontynuuje budowanie swojej marki odzieżowej, wprowadzonej na rynek w 2003 roku. Ma też kilka bardzo „ciekawych pomysłów” na poprawę komfortu i zgodności rowerów szosowych. „Przepraszam, ale znowu nie mogę powiedzieć, czym one są”. Trzy rzeczy są jednak pewne: węgiel będzie w jego sercu, będzie bardzo lekki i nie będzie tani. Ale, jak argumentowałby Markus Storck, to cena, jaką płaci się za innowacje.
