2014 to nie był rok, w którym cieszył się Peter Sagan. Opowiada nam o swoich celach na 2015 rok i dlaczego przeniósł się do Tinkoff Saxo
Jest początek grudnia (2014 r.) i kolarz jest na Gran Canarii, aby poznać najgorętszą posiadłość kolarstwa, Petera Sagana, który osiedla się w swoim nowym zespole Tinkoff-Saxo. 24-latek (w styczniu 2015 skończył 25 lat) wydaje się być bardzo zrelaksowany, pewny siebie i chętny do rozmowy – ale nasza sesja zdjęciowa niespodziewanie
trafisz w szkopuł dzięki przepisom UCI.
„Niestety, nie możemy opublikować zdjęć Petera w jego zestawie Tinkoffa do 1 stycznia 2015 r.”, mówi dyrektor ds. komunikacji Tinkoff, Pierre Orphanidis.„On jest zobowiązany umową do noszenia stroju Cannondale do 31 grudnia 2014 roku. Dlatego musimy pozostać w tym pokoju, aby robić zdjęcia”. Duńscy dziennikarze grasują na korytarzu hotelu. Rok wcześniej dyskutowali z menedżerem zespołu Bjarne Riisem o historycznych zarzutach dotyczących dopingu. Teraz są tutaj dla Petera i stworzyło to ostrożną atmosferę. „Jeden obraz online Petera w stroju Tinkoffa i drużyna będzie w tarapatach”, ostrzega Orphanidis. Zapasy Sagana są tak wysokie, że nasz wywiad jest uważnie obserwowany przez Orphanidis, który krąży w pobliżu. Tinkoff-Saxo z pewnością zna wartość zarządzania ekspozycją. Gdy tylko ostatnie wersety „Auld Lang Syne” zostaną odśpiewane, zespół PR Tinkoffa wpadnie w przesterowanie i wyda mnóstwo filmów, na których Sagan jeździ na wózku i skacze na swoim nowym Specialized po polu golfowym, ozdobionym strojem Tinkoff-Saxo. [Oczywiście, że jest już dostępny i możesz go zobaczyć tutaj: Peter Sagan na polu golfowym]
Właściciel zespołu Oleg Tinkov zdaje sobie sprawę z wartości komunikacji – czegoś, co pomogło mu zgromadzić osobistą fortunę w wysokości 1 USD.4 miliardy, według danych Forbesa. W marcu 2014 r. Cyclist przeprowadził wywiad z Tinkovem w Tirreno-Adriatico i wiedział już, że Sagan był człowiekiem, który dostarczył markę Tinkoff globalnej publiczności. „Jeszcze nie jest podpisany, ale jest duża szansa, że go [podpiszemy]” – powiedział nam Rosjanin. 'Dlaczego nie? Jest najlepszym kolarzem w peletonie pod względem wizerunku, wygranych i wartości.”
Cannondale
Tinkov prawie dostał swojego człowieka jesienią 2013 roku, kiedy był bliski kupienia Team Cannondale. To nie wyszło, więc, jak to ma w zwyczaju rosyjski miliarder, ewoluował od głównego sponsora do właściciela rosyjskiego zespołu. Dwanaście miesięcy później w końcu miał Sagana, Słowaka, który zapewnił sobie 4 miliony euro rocznie przez trzy lata. Młody, przystojny, chłopięce poczucie zabawy – wydaje się, że Sagan jest lustrzanym odbiciem młodego Tinkowa. On też rozumie znaczenie komunikacji.
„Ważne jest, aby wszyscy – dla zespołu, dla mnie, dla ludzi – radzili sobie z prasą”, mówi. „To wszystko jest częścią procesu i jestem z tego zadowolony”. Postrzeganie Sagana jako „zabawy” pogarsza fakt, że teraz mieszka w Monako, chociaż podkreśla, że „nigdy nie bawił się w klubie ani w kasynie”. Nie jestem pewien, czy mówi to na moją korzyść, czy na korzyść Orphanidis, ale nie ma wątpliwości, że pomimo zdobycia zielonej koszulki po raz trzeci, rok 2014 był najtrudniejszym rokiem w jego karierze zawodowej według jego własnych wysokich standardów. Jego dłonie pozostają pozbawione wielkiego zwycięstwa Classica, a w sumie wygrał „tylko” osiem razy.
„To nie problem”, mówi Sagan. „Wierzę w siebie”. Według psychologa sportowego Vica Thompsona może to być problem. Thompson współpracował z wieloma elitarnymi i rekreacyjnymi sportowcami i ostrzega przed niebezpieczeństwem zbyt dużej wygranej, zbyt wcześnie. „Jeżeli sportowiec osiąga znaczący sukces na wczesnym etapie, może otrzymać wiele pozytywnej uwagi, komplementów i komentarzy na temat tego, jak dobry jest i jak wspaniały się stanie. Może to prowadzić do „bardziej miękkiego” podejścia do treningu i wyścigów, co skutkuje słabszymi osiągami”. (Patrz ramka poniżej obok).
„Tak, czasami trening jest nudny, czasami dobry”, odpowiada Sagan. „Masz dobre dni, złe dni, ale jestem skoncentrowany. O tej porze roku jest dużo pracy na siłowni i na siłowni; mnóstwo ćwiczeń na masę ciała i dużo przysiadów. Są bardzo ważne. Zawsze byłem bardzo konkurencyjny. Dlatego trening jest w porządku, ale dla mnie zawsze chodziło o wyścigi.”
Tinkoff Saxo
Podejrzewasz, że przeprowadzka Sagana do Tinkoff-Saxo nadchodzi we właściwym czasie. Poza wynagrodzeniem podatkowym, które jest tam z Alberto Contadorem, dołączył do jednego z najsilniejszych zespołów na WorldTour. W 2014 roku Contador wygrał Vueltę, zespół wygrał dwa etapy Tour de France, a Rafał Majka zdobył koszulkę Króla Gór.
„To silniejszy zespół, tak” – mówi Sagan. „W tym zespole jest wielu mocnych zawodników, więc będę miał większe szanse. Wspaniale jest też, że [Ivan] Basso trafił do zespołu. Jestem bardzo dobrymi przyjaciółmi z Ivanem. Jeżdżę z nim, odkąd dołączyliśmy do Liquigas. Kilka razy w 2014 Sagan został odsłonięty przez Cannondale, z niewielkim wsparciem domowym na ostrym końcu wyścigu. Ekspozycja nie powinna stanowić problemu w 2015 roku. Sagan dołączy do uber-domowca Daniele Bennati i doświadczonego Michaela Rogersa, a także innych nowych rekrutów Pavela Brutta z Katushy i Roberta Kiserlovskiego z Treka, obaj wytrzymali jeźdźcy, którzy zapewnią cenne wsparcie. Brat Sagana, Juraj, również dołącza do Cannondale i może być najcenniejszym podpisem, oferując znajomość i zaufanie w bardzo publicznym świecie Sagana. „To ważne, żeby mieć tutaj mojego brata”, mówi. „Kiedy zaczynałem na rowerze, zawsze trenowałem z bratem. Bardzo dobrze jest mieć przy sobie rodzinę – bardzo ważne.”
Góra do wspinaczki
Atrament ledwo wysechł na jego trzyletnim kontrakcie, zanim Sagan i jego brat doświadczyli zespolenia w stylu Tinkoffa. W tym roku Bjarne Riis zrezygnował z budowania paintballa i tratwy, a zamiast tego jego pracownicy wspięli się na Kilimandżaro. Duńczyk znany jest z brutalnych obozów treningowych. W przeszłości jego uczniowie jeździli z zawiązanymi oczami, wspinali się na słupy i pływali po zamarzniętych wodach Danii. Wchodząc na Kilimandżaro, ekspedycja musiała zmierzyć się z najgorszymi warunkami pogodowymi, jakie widziano tam od dekady. „Byłem w porządku do poziomu 5000 m” – mówi Sagan. „Wtedy zacząłem mieć problemy z bólami głowy i równowagą. Na górze zwymiotowałem. To było jak kac”.
Mówiąc o kacu, pytam, jak przebiegła ceremonia wprowadzenia Sagana poprzedniej nocy. Starszy, mądrzejszy Sagan milczy na temat tego, co się działo lub co było pijane. Nie będzie również szansy na uroczysty drink podczas otwierającego sezon Tour of Qatar, po którym następuje Tour of Oman.
„Następnie ścigam się w Tirreno-Adriatico [11 marca], zanim udam się do klasyki.” Dla Sagana wystartują 22 marca od Milan-San Remo, zanim zacznie bronić swojego pół-golfa na E3 Harelbeke. Tytuł klasyczny [27 marca]. Dwa dni później to Gent-Wevelgem, „pół”, który do tej pory pozostaje największym jednodniowym zwycięstwem w jego karierze (w 2013 roku). „Wszystko poszło dobrze tego dnia. Czułem się dobrze od chwili, gdy się obudziłem – wspomina. „A warunki naprawdę mi odpowiadały, z kilkoma mocnymi podjazdami i kilometrami płaskiego terenu. I było zimno. Tak zimno”.
To z pewnością grało na mocnych stronach Sagana. W mroźnych warunkach grupa 11 osób wyszła na prostą, a skrócony wyścig pozostało 60 km. Z 4 km przed metą Sagan wyrwał się, jadąc solo, by odnieść zwycięstwo. Jednak nigdy nie pozwolono mu odjechać w wielkim Classics, jednak peleton monitorował każde jego naciśnięcie pedału, każde drgnięcie, każdą intencję z pilnością sowy obserwującej swoją ofiarę.
