Kiedy kolarze zbierają się razem, aby ścigać się, ktoś musi zapewnić fair play
Moja kurtka z logo brytyjskiego komisarza rowerowego i krótkofalówka wyraźnie identyfikują mnie jako autorytet. Schowek w moich rękach potęguje wrażenie. Więc to jest punkt kulminacyjny, kiedy pierwszym dylematem, z jakim mam się zmierzyć w mojej nowej roli sędziego wyścigu, jest spóźnienie się autobusu numer 17.
To szybko następuje zirytowana żona farmera, która chce wiedzieć, komu może się skarżyć, że musi przejść pół mili z zapasami dla męża, którego stodoła spłonęła w nocy. Dym z żaru wciąż unosi się w poprzek drogi w sennej wiosce Forteviot w hrabstwie Perthshire. Udaje mi się ją ugłaskać tuż przed tym, jak moje radio trzeszczy z wiadomością, że trzeci etap Scottish Power Youth Tour of Scotland wreszcie się rozpoczyna.
Co jest ulgą. Jedyne, co muszę teraz zrobić, to skoncentrować się na wyścigach. Zostałem przydzielony na stanowisko sędziego fińskiego, co sprawia, że jestem odpowiedzialny nie tylko za decydowanie o ostatecznych miejscach (pomimo namiotu pełnego telemetrii za mną, staromodny wzrok, długopis i schowek są nadal cenione), ale również wyniki dwóch sprintów pośrednich, a także zapewnienie, że nie ma nieprzewidzianego użycia łokci lub innych części ciała na ostatnich 100 metrach tej imprezy na zamkniętej drodze. Jeśli o mnie chodzi, wszystkie sprinty są rozgrywane uczciwie w miarę postępu wyścigu, chociaż pod koniec dziewięciookrążeniowego, 60-kilometrowego wyścigu chłopców jeden z zawodników uprzejmie informuje mnie, że został przeciągnięty przez rywala. Na nieszczęście dla niego rzekome wykroczenie miało miejsce poza moim zdaniem. O ile nie otrzymam żadnych innych raportów, nic nie mogę zrobić (chociaż mu tego nie mówię, ponieważ nie chcę zachęcać
powodzi prawdopodobnie fałszywych skarg).
Jedynym innym incydentem podczas wyścigu jest to, że zawodnik kuśtyka z powrotem do mety z zerwanym łańcuchem. Menedżerowi zespołu zajmuje prawie pół godziny, aby znaleźć zapasowy rower, do tego czasu jest już prawie trzy okrążenia w dół. Zgodnie z normalnymi zasadami wyścigu na torze nie mógłby dołączyć, ale to jest wyścig etapowy. Wołam przez radio „szef łączności”.
Jest w konwoju wyścigowym, monitorując główną grupę i potwierdzając luki czasowe z „Komunikacją 2”, która stoi za ucieczką. Mówi mi, żebym zezwolił kolarzowi na ponowne dołączenie do głównej grupy i że jego czas zostanie dostosowany tak, aby mógł rozpocząć ostatni etap następnego dnia.
I wtedy, kiedy myślę, że mogę odpocząć, inny głos dochodzi przez radio: „Marszałek Jeden do kontroli, mam tu autobus numer 17. Proszę doradzić…”
Prowadź komisarza
Jeśli myślę, że mam upalny czas podczas mojej drugiej wyprawy jako komisarza drogowego, to nic w porównaniu z tym, co działo się na południe od granicy w pierwszym wydarzeniu z nowej serii British Cycling Elite Road. Starszym urzędnikiem w Tour Of The Reservoir w hrabstwie Durham był Kevan Sturgeon, który kilka miesięcy wcześniej był moim nauczycielem na moim jednodniowym kursie komisarzy w Glasgow Velodrome. Najnowszy z zaledwie trzech komisarzy krajowych UCI Elite w Wielkiej Brytanii, Sturgeon potrzebował każdej grama swojego 15-letniego doświadczenia jako urzędnika wyścigów szosowych, aby radzić sobie z wydarzeniami, które miały miejsce.
„To była dzika trasa, a wyścig został rozerwany na pierwszym etapie”, powiedział mi. „Między liderami a ostatnią grupą była przerwa 15 minut, co rozciągnęło policję, która zarządzała zamknięciem toczącej się drogi. Postanowili skrócić bańkę wyścigu i pozostawili ostatnią grupę samym sobie. Problem polegał na tym, że nikt mi nie powiedział. 40 zawodników wróciło do siedziby wyścigu bez ukończenia trasy.
‘Więc co zamierzasz zrobić? To był wyścig etapowy – nie można ich wszystkich wykluczyć. Zajęło nam to do 9.30 tej nocy, aby podjąć decyzję. Przywróciliśmy ich wszystkich i upewniliśmy się, że są dwie lub trzy minuty za ostatnim kolarzem, aby ukończyć pełny dystans. Żaden z kolarzy nie był w rywalizacji, ale niektórzy z nich mogli być bardziej wypoczęci niż inni, co mogło pomóc liderom ich zespołów w uzyskaniu nieuczciwej przewagi w następnym etapie.”
To może być skomplikowane i niewdzięczne zadanie, więc dlaczego ktoś miałby chcieć zostać komisarzem? Urzędnicy w każdym sporcie są często uważani za złoczyńców. Kiedyś rozmawiałem z piłkarzem Robbie Fowlerem na temat sędziów i powiedział mi: „Żal mi ich. Gram tylko przeciwko jednemu zespołowi, a oni grają przeciwko dwóm”. Przypominam sobie jego słowa, kiedy liczę 20 drużyn z listy startowej Youth Tour of Scotland.
Francuski kolarz Henri Pelissier, który wygrał Tour de France w 1923 roku, zrezygnował z wyścigu w następnym roku po tym, jak komisarz sprawdził, czy pod koniec etapu ma na sobie taką samą liczbę koszulek, jak na początek wiele godzin wcześniej w chłodnym przedświcie. Historia weszła do rowerowego folkloru, kiedy została opublikowana pod tytułem „Więźniowie szos”.
Czy jesiotr cierpi na bezsenne noce z powodu swoich decyzji?
„Nigdy. Kiedyś dałem zawodnikowi 20-sekundową karę czasową za jazdę [za pojazdem] w wyścigu etapowym. Jego zespół przyszedł do mnie i mieliśmy poważną konfrontację, ale decyzja została ostatecznie zaakceptowana. Po ostatnim etapie kolarz ten wygrałby o 15 sekund, gdyby nie kara. W efekcie moja decyzja kosztowała go wyścig. Nie miałem z tym żadnego problemu. Oszukiwał i miał przewagę.
Jeśli chodzi o to, co sprawiło, że Sturgeon przeszedł z rywalizacji (kiedyś przejechał 208 mil w 12-godzinnej próbie czasowej, aby pomóc swojemu klubowi, Elgin CC, zostać mistrzem Szkocji) do pełnienia funkcji, mówi: „Bardzo szybko zdałem sobie sprawę to najlepsze miejsce w domu.'
Ta myśl odbija się echem przy stole w dniu kursu moich komisarzy. Wszyscy nie mogą się doczekać bycia w ogniu akcji bez wysiłku pedałowania na rowerze z dużą prędkością – potwierdzenie, że większość z nas nie jest już tak młoda/szybka/lekka jak kiedyś. Jeden kandydat z ambicjami ukończenia pięcioletniej „ścieżki” do międzynarodowego statusu UCI Elite podsumowuje to w następujący sposób: „Chcę
przejedź linię mety Tour de France przed główną grupą.”
Pomiar…
Dzięki wyczynom Wigginsa, Froome'a, Trotta i innych wyścigi drogowe przeżywają w Wielkiej Brytanii boom. British Cycling odnotowało 66% wzrost liczby wyścigów szosowych na torze, które odbyły się w latach 2012-2013, a 7 000 więcej kolarzy posiada teraz licencje wyścigowe w porównaniu z rokiem 2011. W rezultacie potrzebnych jest więcej urzędników, a na początku tego roku SOS było wysłane do klubów kolarskich w całej Wielkiej Brytanii. I tak właśnie znalazłem się w sali konferencyjnej Glasgow Velodrome, czując się bardzo skrępowany długością mojej taśmy mierniczej.
Urządzenie pomiarowe, jak widzisz, jest istotną częścią zbrojowni komisarza, razem ze stoperem, schowkiem, naklejanym lusterkiem wstecznym (aby zapobiec sztywności karku podczas monitorowania akcji z konwoju wyścigowego) i talkiem proszek do zaznaczania linii mety na mokro. Ale gdy Sturgeon wyjaśnił dozwolone przełożenia dla jeźdźców kategorii juniorów i juniorów, stało się jasne, że moja dwumetrowa zwijana taśma miernicza nie nada się do pracy. Aby wyznaczyć zakres maksymalnych dystansów, które rower młodzieżowy lub juniorski powinien przebyć na jednym pełnym obrocie korb – od 5,10 metra dla dzieci poniżej 8 roku życia do 7,93 metra dla osób poniżej 18 roku życia – będę potrzebował czegoś większego.
Dostaję szansę użycia mojej nowej, bardzo długiej taśmy mierniczej, kiedy zadebiutuję jako asystent komisarza podczas imprezy Crit on the Campus na Uniwersytecie Stirling w mroźną niedzielę marca. Odpowiadam za ponowne sprawdzenie biegów trzech najlepszych zawodników w każdym z wyścigów młodzieżowych oraz dwóch losowych. Moje instrukcje są jasne: „Nie pozwól rodzicom ani nikomu innemu dotykać ich motocykli, dopóki ich nie sprawdzisz.” Tak więc, gdy tylko zanotowałem numery pierwszych trzech w każdym wyścigu, ruszyłem w pościg, wciskając się między rodzicielskie uściski, aby nalegać, aby jeźdźcy wrócili ze mną do strefy sprawdzania biegów. Wszystkie rowery przechodzą kontrolę i nie są wymagane żadne sankcje.
Mam również prawo ostrzegać – ustnie lub pisemnie – grzywnę, zdegradować, zdyskwalifikować lub zakazać każdemu zawodnikowi, który narusza szereg przepisów, od „niechlujnego ubioru” po „niebezpieczną jazdę”.
Na szczęście dla mnie wszyscy na uniwersytecie w Stirling są grzeczni i nie muszę korzystać z moich potężnych nowych mocy. Najbardziej zbliżam się do konieczności zdyscyplinowania kogoś na starcie wyścigu 4 kategorii, kiedy zawodnik z tyłu krzyczy do kolarza przed nim, że jego numer nie jest prawidłowo przypięty. Ta rażąca próba gry nie wstrząsa krzepkim numerem cztery, ale postanawiam i tak to sprawdzić (przepis techniczny 8.5.2 stanowi, że liczby powinny być „bezpiecznie przymocowane i nie powinny być składane, zasłaniane ani w żaden sposób okaleczane”). Jego numer trzepocze na wietrze, ale odpuszczam go, oddychając z ulgą za każdym razem, gdy mija linię startu/mety z nienaruszonym nożem.
Następny jest wyścig kobiet i jest zamieszanie, jeszcze zanim ogłoszono, że w trąbce powietrznej skończyło się powietrze, a zamiast tego zostanie użyty gwizdek, aby zasygnalizować pierwsze okrążenie. Obejmuje ona najnowszą mistrzynię świata pościgowego Team GB, Katie Archibald, jedną z dwóch elitarnych zawodniczek biorących udział w wyścigu. Zawodnikom właśnie przypomniano zasadę, że zawodnicy zostaną wycofani z wyścigu – kryterium 40 minut – jeśli zostaną zdublowani dwa razy. Ponieważ są to głównie zawodnicy klubowi niższej kategorii, wiedzą, że prawdopodobnie zostaną okrążeni kilka razy przez Archibalda i innego elitarnego zawodnika Kayleigha Brogana. – To niesprawiedliwe – wznosi się głos. „Czy nie możemy kontynuować tak, jakby to była jazda treningowa?” Pomruki zgody przebijają się przez paczkę.
Główny komisarz John Green naradza się ze swoimi asystentami. Kiwam głową i starając się wyglądać autorytatywnie, zapisuję w schowku przypomnienie o zakupie karmy dla kotów. – OK – ogłasza.„Pozwolimy ci kontynuować wyścig, ale tylko pod warunkiem, że będziesz trzymać się jednej strony drogi i nie będziesz przeszkadzać kolarzom, którzy cię okrążają”.
Wygląda na dyplomatyczny kompromis. Archibald i Brogan należycie przekroczyli linię mety na pierwszym i drugim miejscu, kilka okrążeń przed polem.
Klątwa robotników
Aby ukończyć kolejny krok do „Regionalnego komisarza”, muszę uczestniczyć w co najmniej czterech kolejnych wydarzeniach i ocenić szereg „obszarów umiejętności” – w tym „administrację” i „procedurę radiową”.
Nie każdy komisarz, pod którym pracuję, będzie tak elastyczny jak Green. Jestem zrezygnowany ze spotykania się z okazjonalnymi pracami. Jeden z byłych komisarzy, z którym rozmawiałem, powiedział, że zrezygnował, ponieważ „nie mógł znieść widoku ludzi, którzy mają obsesję na punkcie drobnych zasad, które nie mają wpływu na wynik wyścigów”. A on jest policjantem.
Istnieje drobna różnica między duchem a literą prawa. Czasami najlepsze intencje urzędnika mogą być beznadziejnie błędnie zinterpretowane przez zawodnika, co odkrywam podczas indywidualnego TT chłopców na Youth Tour of Scotland.
Podczas odprawy kierowników zespołów poprzedniego wieczoru jeden z menedżerów zapytał, czy zawodnicy będą mogli nosić kaski aero. Komendant powiedział nie. Następnego dnia słyszę przez radio, że jeździec ma na sobie kask aero. Numer należycie odnotowuję. Niedługo potem widzę innego zawodnika zbliżającego się do rampy startowej z kaskiem aero. Decyduję, że ciche słowo w uchu menedżera jego zespołu powinno załatwić sprawę: „Jeden z innych urzędników prawdopodobnie zrobi obserwację na temat zawodników noszących kaski aerodynamiczne. Użycie innego roweru może być w Twoim interesie.”
Przytakują, dziękują i ignorują. Następnie, jak można było przewidzieć, zarówno zawodnicy, jak i kierownicy zespołów zostają wezwani do siedziby wyścigu i ukarani karą 10 sekund.
Sturgeon, który będzie prowadził Tour of Britain and Commonwe alth Games, zgodziłby się: „Reguły to zasady”, mówi. „Musisz być uczciwy wobec innych zawodników i zespołów. Co się stanie, jeśli zobaczą jeźdźca, któremu coś uniknie i nie zostanie ukarany? Musisz dawać przykład.„
