Spełnienie marzeń z dzieciństwa dla kolarza Trek Factory Racing-Red Bull, po skomplikowanym szlaku do Tokio 2020
Podekscytowana Evie Richards spełniła swoje marzenie z dzieciństwa na początku tego tygodnia, kiedy potwierdzono jej miejsce w drużynie olimpijskiej drużyny GB. E-mail potwierdzający w końcu nadszedł wieczorem po całym dniu spędzonym na czekaniu, aby dowiedzieć się, czy będzie w samolocie do Tokio.
Nie trzeba dodawać, że w domu Richardsów odbyło się wielkie świętowanie, kiedy 24-letnia zawodniczka Trek Factory Racing i sponsorowana przez Red Bulla dowiedziała się, że będzie na starcie w Izu (120 km na południe od Tokio) 27 lipca na wyścigi rowerów górskich przełajowych.
Początkowa wyboista droga
Richards będzie drugą kobietą, która będzie reprezentować zespół GB w wyścigu kolarstwa górskiego od 2000 roku i zostanie pierwszą medalistką olimpijską w kolarstwie górskim, jeśli osiągnie podium.
‘To wszystko, o czym marzyłem od tak młodego wieku, więc naprawdę nie mogę uwierzyć, że pójdę. Mam filmy sprzed sześciu lat, w których mówię „Będę w Tokio w 2020 roku”, więc to niesamowite, że rzeczywiście tam będę” – mówi.
‘Więc to nie był tylko ten dziki sen, który miałem – i właściwie to niesamowite i dość emocjonalne to zobaczyć. Jestem bardzo podekscytowany.”
Dla jeźdźca z Malvern w Worcestershire była to długa i czasami trudna droga, odkąd zainteresowała się igrzyskami olimpijskimi w wieku 11 lat
Richards, która w młodości uprawiała różne sporty, w końcu zainteresowała się kolarstwem w wieku 16 lat i otrzymała coaching od najlepszych lokalnych kolarzy Liama Killeena i Tracy Moseley.
Po wyborze do Brytyjskiej Akademii Kolarskiej w 2015 roku Richards spędziła kilka trudnych lat w Manchesterze, gdzie życie na rowerze ograniczało jej życie w mieście.
‘To był naprawdę ciężki czas. Myślę, że rowerzystom górskim trudno jest znaleźć się w centrum miasta. To niesamowita konfiguracja dla jeźdźców na torze, ponieważ codziennie widzą swoją fizjoterapię i są na torze i na siłowni. Ale dla rowerzystów górskich – nie jeździłem wtedy samochodem – nie jest łatwo znaleźć szlaki, a także na szlakach, gdybym się rozbił, nikt nie wiedziałby, gdzie jestem.”
To właśnie w Manchesterze Richards popadła w obsesję na punkcie swojego jedzenia i wagi, rozwijając stan znany jako względny niedobór energii w sporcie (RED-S). Ostatecznie otrzymała pomoc od dietetyka sportowego Renée McGregor w 2018 roku, a także rodziny i przyjaciół.
Jakby tego było mało, ona również zwichnęła kolano i musiała przejść operację w 2019 roku, co doprowadziło do przerwania sezonu.
Pomimo tych niepowodzeń, Richardsowi wciąż udało się odnieść sukces: podwójny tytuł Mistrzostw Świata U23 w Cyclocrossie w 2016 i 2017 roku oraz brązowy medal na Igrzyskach Wspólnoty Narodów w 2018 roku.
Po opuszczeniu Akademii w 2018 roku Richards wróciła do swojej rodzinnej bazy i zapisała się jako kierowca wyścigowy Trek Factory Racing, sponsorowany przez Red Bull. Kontynuując swoją obecność na międzynarodowym torze kolarstwa górskiego, Richards zajęła trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata U23 w 2018 i 2019 roku.
Całkiem niedawno wygrała w zeszłym roku rundę Pucharu Świata Cross Country w Nové Město w Czechach, aw tym roku odniosła już dwa zwycięstwa w Hiszpanii i Szwajcarii.
„Zawsze marzyłem o sponsorowaniu przez Red Bulla, a do tej pory jeździłem tylko na rowerze Trek, więc czuję się tak szczęśliwy, że jestem o wiele szczęśliwszy tam, gdzie jestem teraz”.
Wyścigi podczas pandemii
Jednak przyznaje, że jest „piłką stresu” i że trudne czasy pandemii nie pomogły w przygotowaniach do Igrzysk Olimpijskich w Tokio.
‘Próba dotarcia na te wyścigi była bardzo stresująca. Były chwile, kiedy nie sądziłem, że uda mi się dostać na te Mistrzostwa Świata.
‘Nie mogłem dostać się do Hiszpanii w styczniu i lutym, a już kilka razy zostałem zawrócony z lotniska. Musiałem przeprowadzić trochę kwarantanny, ale czuję, że powoli przyzwyczajam się do tego nowego sposobu podróżowania z całą tą papierkową robotą ze wszystkich ambasad i koniecznością odizolowania i wykonania jak setki testów Covida.
‘Po moim ostatnim wyścigu musiałem izolować się dłużej niż zwykle, ponieważ ktoś uzyskał pozytywny wynik testu podczas mojego lotu, a następnie kraje zakazywały podróżowania do Wielkiej Brytanii, więc moje plany ciągle się zmieniały. To było dla mnie naprawdę trudne.
‘Nasi menedżerowie zespołu Trek otrzymali listy z różnych ambasad – ambasad sportowych, normalnych ambasad z różnych krajów, a następnie moim obowiązkiem jest uporządkowanie wszystkich testów Covida i tego rodzaju papierkowej roboty. Doszliśmy do kilku wyścigów, co jest dobre.”
Aby ominąć przeszkody i pułapki w dotarciu na wyścigi za granicą, Richards i jej zespół wsparcia spędzili wiosną dłuższy czas w Europie kontynentalnej i na szczęście mogli wziąć udział w wyścigach Pucharu Świata w Niemczech i Czechach, Austria z kolejnym wyścigiem we Włoszech i Pucharem Świata we Francji przed odlotem do Tokio.
„Czuję się naprawdę szczęśliwy, że jestem tutaj teraz i mogę czuć się zrelaksowany po prostu wykonując swoją pracę – ciężko trenując i będąc sportowcem”.
Podgląd i przygotowanie kursu w Tokio
Richards zapoznał się z olimpijską trasą kolarstwa górskiego cross country podczas imprezy testowej w 2019 roku i zna aspekty, które będą ważne, aby odnieść sukces na wymagającym torze o długości 4,1 km, który obejmuje 150 m podjazdów na każdym okrążeniu.
„Mamy [z trenerami Mattem Ellisem i Liamem Killeenem] mnóstwo danych z czasu, gdy przeprowadziliśmy wydarzenie testowe. Mamy filmy, pisałem notatki do każdej sekcji i mamy zdjęcia wszystkiego, więc mamy dość konkretne rzeczy, które pomogą mi, kiedy dotrę do Tokio” – wyjaśnia Richards.
‘Kurs różni się od wszystkich kursów, które zrobiliśmy. Powiedziałbym, że jest prawdopodobnie najbardziej podobny do Czech, w tym sensie, że są tam skały i takie tam. Podjazdy/zjazdy są dużo bardziej strome. Tory olimpijskie są prawdopodobnie trudniejsze niż inne trasy, więc prawdopodobnie porównałbym je z torem olimpijskim w Londynie w Hadleigh Park, zanim został zmieniony dla publiczności.”
Ponadto upał i wilgotność Izu będą wyzwaniem dla Richardsa, który preferuje mroźne, zimowe warunki wyścigu przełajowego.
‘Zdecydowanie wolę zimno. Zacząłem trenować ciepło od lutego i robię to dużo w domu, ale faktycznie zmniejszyłem to w moim programie, ponieważ dla mnie psychicznie było to bardziej wyczerpujące i oznaczało, że poświęciłem moje inne treningi.
‘Właściwie zmieniliśmy to na bardziej rzeczywistą jazdę w gorącym miejscu i jazdę po stromych podjazdach, a nie na rzeczy z komorą cieplną. Nigdy wcześniej nie musiałem wykonywać żadnej adaptacji cieplnej, więc uczę się, jak reaguje moje ciało, a to nowa rzecz i dobre wyzwanie.”
Ściganie się w takich warunkach będzie również oznaczało inny sposób ścigania niż jej zwykły styl ataku.
‘Wczesny atak będzie prawdopodobnie najgorszą rzeczą dla Tokio! Uczenie się lepszego tempa to coś, przez co przechodzę z moimi trenerami. Naprawdę nie chcesz zbyt wcześnie wchodzić na głęboką wodę, gdy jest gorąco, ponieważ naprawdę nie możesz się zregenerować.
„Naprawdę nie możesz obniżyć tej temperatury rdzenia, więc zdecydowanie jest to coś, co wypróbowaliśmy podczas tego wyścigu. Chodzi o włożenie najlepszego wysiłku, a nie maksymalnego wysiłku”.
Zmierz się z zawodami
Jeśli chodzi o jej szanse na Igrzyskach w Tokio, Richards będzie miała przed sobą ciężką pracę, ponieważ konkurencja będzie ciasna. Broniąca się mistrzyni olimpijska Jenny Rissveds ze Szwecji mocno się ścigała w tym sezonie, podczas gdy szwajcarska koleżanka z drużyny, Jolanda Neff, również stanęła w tym roku na podium, a sześciokrotna i panująca mistrzyni świata Pauline Ferrand-Prevot pokazała solidną formę.
Rodanka Francuzki, Loana Lecomte, jest obecnie wschodzącą gwiazdą w elitarnym rankingu kobiet. Niemniej jednak, sama konkurencyjność tego sportu oznacza, że Richards wciąż krzyczy o podium.
‚W tej chwili jest wiele szybkich dziewczyn i cały czas się to zmienia, ale Loana jest bardzo szybka. W tej chwili absolutnie lata i wyprzedza wszystkich. Będzie to jednak naprawdę zacięta walka, ponieważ na każdym mundialu w pierwszej dziesiątce są różni ludzie
‘Myślę, że każdy zawodnik prawdopodobnie również będzie miał problemy w warunkach, więc zależy to od tego, jak sobie z tym poradzisz w danym dniu. Tempo wyścigu i strategie chłodzenia podczas wyścigu będą naprawdę kluczowe. Myślę więc, że będzie to naprawdę ekscytujący wyścig”.
Zasady Covid oznaczają, że sportowcy będą w małych bąbelkach w Tokio, z zakwaterowaniem Richards z Tomem Pidcockiem, który bierze również udział w wyścigu rowerów górskich cross country.
Mam nadzieję, że ta dwójka będzie mogła się nawzajem zainspirować, a Richards może zakończyć bajeczną kampanię olimpijską i być może przy okazji zapisać się w historii brytyjskiego kolarstwa górskiego kobiet.
