Od krótkich do długich, aerodynamicznych do standardowych, różnorodność w wyborze pnia zespołu jest ogromna
Podczas gdy my, skromni amatorzy, jesteśmy bardziej niż skłonni trzymać się tego, co pojawiło się na zakupionym przez nas rowerze, wybór mostka jest jedną z najważniejszych decyzji, jakie podejmie profesjonalny rowerzysta.
Zmierzając do 30 000 km rocznie, zawodnicy potrzebują całkowicie wybranej pozycji, aby nie tylko zachować wygodę, ale także nie doznać kontuzji i osiągnąć najwyższy poziom. Biorąc więc pod uwagę czas i dystans pokonywany każdego dnia oraz wybór mostka, który może bezpośrednio wpłynąć na twoją pozycję na rowerze i prowadzenie roweru, nie jest niespodzianką, że istnieje fala zróżnicowania wśród wszystkich zawodników w zespole.
Podczas ostatniej wyprawy na obóz treningowy Deceuninck-Quick Step w Calpe w Hiszpanii, kolarz zobaczył na własne oczy, jak różnorodne mogą być opcje.
Na przykład, zespół otrzymuje nie tylko rowery amerykańskiej marki Specialized, ale także komponenty, w tym mostek. Chociaż to nadal nie powstrzymało niektórych kierowców wybierających wsporniki marki Pro, markę zależną producenta zestawów osprzętu Shimano.
Rdzeń zdobywcy drugiego miejsca w Vuelta a Espana Enrica Mas
Istnieje również powszechne przekonanie, że zawodowcy jeżdżą tylko zatrzaśniętymi wspornikami, umieszczonymi bezpośrednio przy górnej rurze roweru, pod ujemnym kątem i że każdy wspornik jest niesamowicie długi, aby nadać im bardziej wyścigowy charakter, a także nadać rowerowi wygląd bardziej agresywny, a także bardziej estetyczny.
Znowu tak nie było. Deceuninck-Quick Step to prawdopodobnie najbardziej agresywny zespół na świecie spośród ośmiu motocykli schwytanych przez Kolarzy, żaden nie zatrzasnął całkowicie mostka, a niektórzy nawet zdecydowali się na hojne podkładki pod spodem.
Ponadto tylko garstka miała łodygi dłuższe niż 120mm (górna granica tego, co jest uważane za słodki punkt długości łodygi).
Jeźdźcem, który najbardziej zbliżył się do tego bardzo długiego wyglądu zatrzaśniętego mostka, był Iljo Keisse, ale nie powinno to dziwić. Wielokrotny zwycięzca Six Days of Ghent słynie z agresywnej pozycji na rowerze, co prawdopodobnie tłumaczy niesamowity 130-milimetrowy aerodynamiczny mostek S-Works Venge dołączony do jego roweru o tej samej nazwie.
Keisse również zastosował zauważalny negatywny spadek, aby pomóc mu osiągnąć tę pozycję aero podczas pościgu za ucieczką kilometr po kilometrze.
Zupełnie kontrastującym z Keisse jest Julian Alaphilippe. Niewielki francuski puncheur to jeden z rowerzystów, którzy wybierają lekki aluminiowy mostek Pro Vibe wraz z bardziej tradycyjnie ukształtowaną okrągłą kierownicą.
Mając tylko 1,7 m wysokości, Alaphilippe potrzebuje 100 mm mostka, który jest również połączony z małą podkładką pod spodem. Stanowi to jednak zmianę w stosunku do zeszłego roku, w którym mistrz Fleche Wallonne wybrał mostek o średnicy 100 mm z większą przekładką 10 mm.
Rdzeń Juliana Alaphilippe
Co zaskakujące, potrójny mistrz świata w przełajach, Zdenek Stybar, również dołączył do Alaphilippe jako członek gangu z krótkim mostkiem z aerodynamicznym mostkiem Venge na zaledwie 110 mm, czyli prawie równolegle do jego kąta 5 stopni.
Stybar umieścił również dwie podkładki pod spodem, dzięki czemu jego konfiguracja wydaje się znajoma z tym, co można kupić z kołka.
Jednym z wyjaśnień tego może być oczywiście doświadczenie Stybar w kolarstwie przełajowym, sporcie, który tradycyjnie wykorzystuje krótsze mostki, aby zapewnić bardziej precyzyjne prowadzenie i większą wagę nad przednim kołem.
Jedynym zarzutem, jaki mogłem mieć w przypadku ośmiu motocykli, które sfotografowałem, jest to, że pod względem estetycznym większość z nich była chybiona.
Zaskakująco zwarta łodyga Zdenka Stybar
Sześciu rowerzystów miało nadmierną rurę sterową nad mostkiem, zamiast licowego wyglądu, który wszyscy uważamy za tak atrakcyjny na Instagramie.
Sprawcami są Philippe Gilbert, Tim Declercq, Zdenek Stybar, Yves Lampaert, Julian Alaphilippe i Fabio Jakobsen.
Teraz pozostawienie nadmiaru sterów jest rozsądną decyzją dla nas amatorów, biorąc pod uwagę, że nie dostajemy nowego roweru co kilka miesięcy, profesjonaliści otrzymują nowy rower niemalże za wszelką cenę podejmując takie decyzje jak cięcie rury sterowej nieistotne, pozostawiając je bez wymówek.
