Sześć tras na siedem z trzema zawodnikami to imponująca lektura, ale czy ktoś kiedykolwiek ją przebił?
Zapomnij o śledztwie Chrisa Froome'a w sprawie salbutamolu, śledztwie parlamentarnym w sprawie antydopingu, przecieku Fancy Bears Bradleya Wigginsa z TUE czy Dave'owi Brailsford, który nazwał traktowanie jego zespołu przez francuskich widzów „rzeczą kulturową”. To nie jest prawdziwy powód głębokiej rozpaczy Team Sky.
To dlatego, że są tak dominujące.
Gdy tylko jedna osoba lub jeden zespół zaczyna dominować w jakimś aspekcie naszego sportu, widzowie czują się niekomfortowo, szukając zmiany, alternatywy dla status quo.
To nie jest wyjątkowy moment dla rowerzystów. To sport, który nagradza i ubóstwia przegranych i wyrzutków oraz atakuje zwycięzców.
Ludzie kochali Raymonda Poulidora za drugie miejsce i ignorowali Jacquesa Anquetila za zdobycie pięciu tytułów Tour de France. Widz uderzył Eddy'ego Merckxa w brzuch, zapobiegając szóstej żółtej koszulce. Pamiętamy Marco Pantaniego, ale staramy się zapomnieć Lance'a Armstronga.
Traktowanie przydrożne Team Sky nie jest oddalone o milion mil od tych przed nimi, po prostu wydaje się bardziej skoncentrowane, ponieważ dzieje się teraz.
Jednak to nie powstrzymuje nas przed pytaniem „Czy dominacja Team Sky w Tourze jest bezprecedensowa?”. To prawidłowe pytanie.
Więc kolarz zagłębił się w księgach rekordów, aby sprawdzić, czy Team Sky naprawdę jest czymś innym, czy też jest po prostu tym samym.
Wiek zespołu Sky
Team Sky zdominowało Tour de France od 2012 roku. Bradley Wiggins i jego modna fryzura rozkręcili wszystko w 2012 roku, zanim w 2013 roku rozpoczęły się rządy Chrisa Froome.
Cztery tytuły w Tourze – oraz Giro i Vuelta – później Froome przekazał kontrolę Walijczykowi Geraintowi Thomasowi, który zapewnił sobie swój pierwszy Grand Tour w zeszłym miesiącu.
Brytyjski zespół WorldTour wygrał sześć z siedmiu poprzednich tras i prawdopodobnie miałby czysty wyścig, gdyby nie awaria Froome w 2014 roku.
Te sześć zwycięstw zostało rozdzielonych pomiędzy trzech indywidualnych zawodników, którzy jeżdżą pod flagą Wielkiej Brytanii.
Oprócz tych sześciu zwycięstw, Team Sky zdołał również dwukrotnie zająć dwa stopnie na podium, gdzie Froome był drugi i trzeci odpowiednio w 2012 i 2018 roku. Mikel Landa również wszedł na czwarte miejsce w 2017 roku.
Największą przewagą było zwycięstwo Froome'a w 2013 roku, w którym Nairo Quintana (Movistar) ukończył 4 minuty i 20 driftingu.
Froome miał również najmniejszą przewagę 54 sekund nad Rigoberto Uran (EF-Drapac) w 2017 roku, chociaż zwycięstwo nigdy nie wydawało się wątpliwe.
Całkiem dominujący okres, ale nie musisz cofać się zbyt daleko, aby znaleźć coś podobnego. Jak na ironię, to zespół niedawnego krytyka Froome, Bernarda Hinaulta, miał bardzo podobną przeszłość.
W rzeczywistości zarówno Team Sky, jak i zespół Renault Hinault wygrał sześć Tour w ciągu siedmiu sezonów, a francuski zespół odniósł zwycięstwa w latach 1978-1984.
Renault zapewnił również wielu zwycięzców z tego samego kraju, chociaż tylko dwóch różnych kierowców, z Francuzem w okularach Laurentem Fignonem, który dodał dwie trasy do czterech Hinault.
Za swoich rządów Renault trzykrotnie umieścił kierowców w pierwszej dziesiątce obok swojego ostatecznego zwycięzcy, w szczególności trzeciego Grega LeMonda w 1984 roku.
Zwycięstwa Renault można uznać za jeszcze bardziej dominujące, to ich margines zwycięstw. Wyścigi Grand Tour były inną bestią w latach 80., ale przewaga Hinaulta wynosząca 14 minut 34 w 1981 roku lub 10 minut Fignona w 1985 roku wydaje mi się dość dominująca.
Niewypowiedziane
Poza Team Sky i innymi Renault zdominowały Tour przez długie fale czasu.
Barnesto, obecnie Movistar, wziął udział w pierwszych pięciu Tour de France w latach 90. dzięki dominującemu Miguelowi Indurainowi. Oprócz tytułu Pedro Delgardo w 1988 roku i zwycięstwa Oscara Pereiro w 2006 roku, hiszpańska drużyna jest najbardziej utytułowaną drużyną w Tourze od czasów II wojny światowej.
Istniała również jedna drużyna, która zarządzała bardziej dominującym biegiem niż Renu alt i Team Sky, ale ich nazwy zostały wymazane z historii.
To oczywiście US Postal Service (później Discovery Channel). Amerykańska drużyna, która w latach 1999-2005 odbyła siedem wycieczek z Armstrongiem.
Zwycięstwo Alberto Contadora w 2007 roku sprawiło, że osiem z dziewięciu żółtych koszulek należało do jednej drużyny, najbardziej imponujący pokaz kolarstwa siłowego.
Oczywiście, że teraz tylko zwycięstwo Contadora w 2007 roku jest ważne, ale nie można zignorować uścisku, jaki zespół miał kiedyś na Grand Boucle, okresie dominacji, który znacznie przewyższa Team Sky.
Włochy i Hiszpania
Odchodząc od Tour, ta sama dominacja nigdy tak naprawdę nie istniała w Giro d'Italia i Vuelta a Espana.
Od czasu wojny wiele drużyn, takich jak Carrera Jeans i Saeco, podwoiło się, odnosząc dwa kolejne zwycięstwa w Giro, ale tylko jedna drużyna, Molteni, utrzymała tak naprawdę okres dominacji.
Na czele najbardziej utytułowanego kolarza wszechczasów, Eddy'ego Merckxa, włoska drużyna odniosła trzy zwycięstwa w latach 1972-1974. Ale to jest dalekie od polecenia widzianego podczas Tour.
Może być wskaźnikiem nieprzewidywalności Giro lub braku koncentracji zespołów na wyścigu włoskim w porównaniu z jego francuskim odpowiednikiem.
Musisz sięgnąć przed i w trakcie wojny, aby zobaczyć prawdziwą dominację.
W latach 1921-1940 włoska drużyna Legnano odniosła 11 zwycięstw Giro w ciągu 20 lat, podzielonych między pięciu Włochów, w tym Alfredo Bindę, Gino Bartali i Fausto Coppi, trzech z największych w historii.
Obejmowało to rocznik 1922, w którym Legnano zapewnił czwórkę najlepszych kolarzy w klasyfikacji, ale nie powinno to dziwić, biorąc pod uwagę, że rywalizowały tylko cztery zespoły, podczas gdy inne ścigały się indywidualnie.
Porównanie okresu powojennego z przedwojennym ma swoje problemy, kolarstwo było wtedy zupełnie innym sportem, ale warto zauważyć, że nawet w tym okresie Legnano nie było w stanie powtórzyć liczby uderzeń Team Sky w XXI wieku.
Przechodząc do Vuelty, zobaczysz jeszcze mniej zespołów potwierdzających swoją władzę.
Jako wyścig Vuelta jest najmłodszym rodzeństwem Grand Tourów, często poruszanym w kalendarzu, aby dostosować się do Tour i Giro, a jednocześnie jest ostatnim z trzech, który powiększa się do trzech tygodni.
Zawodnicy i zespoły rzadko skupiają cały sezon wokół Vuelty, co widać w zestawieniu drużyn, które wygrały zawody.
Ponownie, podobnie jak Giro, zespoły podwoiły zwycięstwa w kolejnych sezonach, ale tylko jednej drużynie udało się to przebić, RAZ w latach 1995-1997.
Vuelta i Giro po prostu nie doświadczyły tej samej dominacji, jaką Team Sky pokazał podczas Tour.
A jednodniowe?
Porównywanie zwycięstw w Grand Tours z jednodniowymi zabytkami przypomina trochę porównywanie jabłek i pomarańczy. Monumenty są nieprzewidywalne i chociaż zwykle wygrywa najsilniejszy zawodnik, o wiele trudniej jest jednej drużynie przejąć kontrolę na wiele lat, bez względu na to, jak bardzo starają się podłogi Quick-Step.
Ale to nie powstrzymuje nas od porównywania tras Sky's Tour do tych z Monuments.
Najwyraźniejsza równoległa linia biegnie wzdłuż linii Mediolan-San Remo. Bianchi zarządzał siedmioma Primaverami w 10 edycjach, chociaż rozłożonych na 12 lat z powodu II wojny światowej.
Zainspirowany Merckxem Molteni pokonał pięć na siedem w latach 70., a Team Telekom zdobył cztery na pięć na przełomie XIX i XX wieku.
Przenieś się dalej w wiosnę, żadna drużyna nie zbliżyła się do sześciu na siedem, po wojnie, podczas Tour of Flanders. Podwójna kanapka Toma Boonena i Stijna Devoldera w 2000 roku zdobyła Quick-Step Patricka Lefevre cztery na pięć, ale to tak blisko, jak to tylko możliwe.
Lefevre zbliżył się do pełnej kontroli w Paris-Roubaix, zarządzając Mapei. Prawdopodobnie najlepsza drużyna klasyków wszech czasów, Franco Ballerini, Andrea Tafi i Johan Museeuw pomogli Mapei w pięciu zwycięstwach w Roubaix w sześciu, w tym trzech czystych podium.
W Monumentach ten okres był dorównywany tylko w Liege-Bastogne-Liege. Znowu był to Merckx i znowu był to Molteni, tym razem z pięcioma zwycięstwami w latach 1971-1976. Wciąż zwycięstwo w serii Team Sky Tour.
Na koniec Giro di Lombardia, ostatni duży wyścig sezonu. Najlepszy powojenny rekord tutaj; Bianchi biorąc cztery na cztery od 1946 do 1949.
Czy wkrótce będziemy świadkami czwartego zwycięzcy trasy Team Sky w Egan Bernal?
Więc podsumowując wszystkie te fakty i liczby do pewnego rodzaju konkluzji, tak, wpływ Team Sky na Tour jest dość znaczący, został dopasowany tylko raz w jakimkolwiek większym wyścigu od czasów wojny.
Ale to nie jest niezwykłe. Wystarczy spojrzeć wstecz, kiedy Molteni i Merckx wygrali wiele Wielkich Wycieczek i Pomników w jednym sezonie.
Prawie każdy wyścig ma okresy zdominowane przez jeden zespół lub nawet tylko jednego zawodnika, ale tak jak w przypadku Team Sky, to zawsze się kończy.
