Czytelnik rowerzystów, Tony, daje nam wgląd w życie starzejącego się rowerzysty, biorącego na siebie sprzęt, rowery elektryczne, zagrożenia, przygody i wiele więcej
Co jakiś czas otrzymujemy listy (e-maile) od naszych czytelników i czasami te listy są absolutnymi klejnotami. Tak bardzo spodobał nam się ten od Tony'ego Akkermansa, że zapytaliśmy, czy możemy go opublikować - i na szczęście powiedział tak
W tym roku skończyłem 80 lat. Pamiętam, że w wieku 30 lat czułem, że porzuciwszy młodość, wkrótce będę za stary na wymagające wysiłki, takie jak bieganie i jazda na rowerze.
Z każdą kolejną dekadą ten sentyment stawał się silniejszy, chociaż fizyczne dowody na mój upadek pozostawały zaskakująco nieuchwytne.
Dorastając w Holandii, gdzie ze względu na brak wzgórz i wszechobecnych ścieżek rowerowych, jazda na rowerze jest sposobem na życie, co oznacza, że myśl o konieczności rezygnacji z tej zdrowej i przyjemnej aktywności stała się coraz popularniejsza. problem.
Szczególnie, gdy na emeryturze przeniosłem się do południowego Shropshire, gdzie „niebieskie zapamiętane wzgórza” Housmana coraz częściej stawały się powodem dla niebieskiego, pamiętanego języka, kiedy karzące gradienty stały się zbyt dużym wyzwaniem.
Dlatego mój partner i ja trzy lata temu zdecydowaliśmy się przesiąść się na rowery elektryczne. Zdecydowaliśmy się na model brytyjski, wyposażony w akumulatory 16 Ah o dużym zasięgu.
Chociaż rowery elektryczne są znacznie cięższe niż lekkie modele wyścigowe, ze względu na ich solidną konstrukcję i nieporęczne akumulatory, dodatkowa moc doładowania z nawiązką rekompensuje deficyt i nawet najbardziej strome wzgórza stają się teraz do negocjacji.
Istnieje pięć poziomów wspomagania w połączeniu z ośmioma biegami. Z tyłu i z przodu znajdują się potężne hamulce tarczowe. Szerokie siodełka żelowe są bardzo wygodne i nadają się do starzejących się spodni krótkich z odpowiednią wyściółką.
Powinienem tutaj zaznaczyć, że utrzymanie formy jest nadal naszym głównym celem, co oznacza, że staramy się utrzymywać moc silnika w rezerwie na tyle, na ile to możliwe, podkręcając ją tylko wtedy, gdy wysiłek staje się nie do utrzymania.
Do tej pory pokonaliśmy około 2000 mil, głównie na wielu pasach ruchu prawie bez ruchu w pobliżu naszych drzwi w Shropshire i Herefordshire.
Jesteśmy za starzy i powolni, by usprawiedliwiać lycrę i inne fantazyjne dodatki preferowane przez młodych, ale nosimy kurtki odblaskowe.
Nakrycia głowy inspirowane kulturą
Mój partner zawsze nosi kask, ale nigdy nie nosiłem go podczas moich lat jazdy na rowerze w Holandii, nadal nie mogłem się poddać. W Holandii jazda na rowerze nie jest postrzegana jako bardziej niebezpieczna niż chodzenie i chociaż prawdopodobnie nie jest to prawdą na pasach Shropshire, uparcie trzymam się starych nawyków.
Noszę jednak skórzane rękawiczki; bolesne zadrapania skóry na asfalcie podczas nauki jazdy na rowerze w dzieciństwie nauczyły mnie ochrony rąk.
Ruch samochodowy nie martwi mnie zbytnio; większość kierowców zachowuje się rozsądnie i bezpiecznie. Jeśli mam jakieś obawy, to chodzi o dziką przyrodę. W każdej chwili królik, bażant lub wiewiórka mogą wyskoczyć spod żywopłotów, a zderzenie z przednim kołem podczas szybkiego zjazdu byłoby niebezpieczne zarówno dla rowerzysty, jak i zwierzęcia.
Kolejnym zagrożeniem na pasach, szczególnie jesienią, jest coroczna operacja cięcia żywopłotu. Frezy zamontowane na ogromnych ciągnikach skutecznie blokują wszelkie możliwości mijania się i czuje się winne, że zmuszają je do przerwania pracy i manewrowania z drogi.
Bardziej kłopotliwy może być dywan z kolczastych cierni, które raz czy dwa obarczały nas przebiciami, mimo że nasze rowery są wyposażone w odporne na przebicia opony.
Często zastanawiałem się, dlaczego w dzisiejszych czasach nie można zrezygnować z opon pneumatycznych i zamiast tego wypełnić dętki lekkim materiałem typu flexi.
Naprawy drogowe polegające na podnoszeniu sztywnych opon zewnętrznych i lokalizowaniu często drobnych wycieków mogą być czasochłonną i frustrującą pracą. Szczególnie jeśli chodzi o nakłucia związane z cierniami.
Jeśli cierń nie zostanie zlokalizowany i usunięty, istnieje duża szansa, że po ponownym napompowaniu wystąpią kolejne przebicia. Przekonałem się o tym na własnej skórze, kiedy dawno temu, w wieku 12 lat, jechałem rowerem wzdłuż przyciętego kolczastego żywopłotu i ostatecznie dokonałem nie mniej niż sześciu napraw z rzędu.
Mapowanie trasy
Większość naszych podróży odbywa się na wyciągnięcie ręki i ma długość od 10 do 15 mil. Mamy do wyboru około pół tuzina tras, wszystkie okrężne.
Mamy subskrypcję online na mapy Ordnance Survey, które umożliwiają wyznaczenie trasy wyróżnionej kolorami, pokazującą odległość, wysokość i widok z lotu ptaka.
Drukuję mapę trasy w formacie A4, która jest wyświetlana na kierownicy w plastikowej folii. Trasę można również przenieść do iPhone'a i śledzić przez satelitę.
Ten system, który obejmuje cały kraj, pozwala nam zapuszczać się dalej, gdzie jesteśmy mniej zaznajomieni. Na takie wycieczki przewozimy nasze rowery na wytrzymałym uchwycie na rowery elektryczne montowanym na haku holowniczym do punktu startowego.
Nasze najnowsze przedsięwzięcie poza obszarem kieruje nas do Llandeilo w Carmarthenshire. Tutaj weszliśmy do Brecon Beacons.
Na stromym odcinku minęliśmy dwóch policjantów obserwujących z zatoczki. Mój partner, mocno pedałując jakieś 10 jardów przede mną, życzył im wesołego dnia dobrego. Krzyknąłem: „Pomocy, ona ma 75 lat i wypala mnie!”
Miło, że spotkało się to z natychmiastowym głośnym śmiechem chłopców w niebieskim ubraniu. Kto powiedział, że policjanci nie mają poczucia humoru?
Towarzystwo
Mam szczęście, że mój partner należy do niewielkiej mniejszości brytyjskich kobiet, które wciąż jeżdżą na rowerze w połowie lat 70-tych. Towarzyszenie, szczególnie podczas dłuższych podróży, sprawia, że doświadczenie jest przyjemniejsze.
Nie jedziemy obok, aby nie przeszkadzać innym korkom, ale wystarczająco blisko, aby umożliwić rozmowę.
Na dłuższe dystanse zabieramy napoje i przekąski. Czasami nawet piknik. Albo zatrzymujemy się w pubie w połowie trasy.
Oprócz spacerów po wielu ścieżkach w południowym Shropshire, postrzegamy jazdę na rowerze jako doskonały sposób na pchnięcie starszej bezczynności dalej w dół toru.
Ale im jesteśmy starsi, tym bardziej musimy walczyć z obawami naszych dzieci i wnuków o niebezpieczeństwa, z którymi spotykamy się na drodze.
W końcu będziemy musieli uciec się do potajemnej wyprawy, ponieważ jesteśmy zdeterminowani, aby trzymać pedały w ruchu aż do żałosnego dnia, w którym nasze ciała dadzą jasno do zrozumienia, że wreszcie dotarliśmy do końca drogi.
