Zdobywca podium Tour de France Fränk Schleck opowiada o Tour 2018, braterstwie i o tym, czy wpływowe kolarstwo kiedykolwiek zastąpi zawodowców
Kogo spodziewasz się wygrać Tour de France?
W tym roku będzie ciężko. Zawsze mówię – poczekajmy do Dauphine i powiem Ci więcej. Ale nadal jestem niezdecydowany. Byłem bardzo podekscytowany i szczęśliwy widząc, że Adam Yates tak dobrze radzi sobie w Dauphine i wygrywa ostatni etap, a także Geraint Thomas, który wygrał. Myślę, że to będzie naprawdę trudne i będziemy musieli poczekać i zobaczyć, co się stanie.
W tym roku zobaczymy również wiele trudnych i trudnych etapów na początku, na przykład sektory bruku. Więc zwycięzcą musi być także facet, który ma szczęście, który nie będzie się tak bardzo rozbijał.
Czy myślisz, że jest wielu zawodników, którzy będą kibicować Adamowi Yatesowi?
Cóż, myślę, że Froome był już zwycięzcą Tour, a wszyscy wiemy, że ludzie lubią rywalizację.
Wierzę, że ludzie bardziej lubią kibicować drugiemu zawodnikowi, a historia mówi nam, że łatwiej jest zostać królem niż pozostać królem. To także część atrakcyjności i dramatu rywalizacji.
Więc wierzę, że chcielibyśmy, aby taki młody dzieciak jak Yates dobrze sobie radził. Ludzie chcą to zobaczyć, jest nową twarzą i ma wiatr w żaglach, przynajmniej do czasu, aż pojawi się ktoś inny.
Czy uważasz, że przejście do mniejszych zespołów jest dobrym pomysłem, a nawet uczciwym pomysłem?
Mam na myśli zalety i wady. Dominacja zostanie naruszona, z pewnością jeśli na przykład spadnie do siedmiu jeźdźców. Zespół taki jak Sky nie byłby w stanie być tak silny. Również mniej rowerzystów będzie na drodze, co moim zdaniem jest ważne dla zmniejszenia liczby wypadków.
Ale jeśli spadną jeźdźcy, to czy nadal będzie taka sama liczba personelu pomocniczego i trenerów? Myślę, że może to mieć duży wpływ na pracę związaną z kolarstwem zawodowym. Myślę więc, że dla samego sportu konieczne jest zmniejszenie rozmiaru i myślę, że to dobra rzecz, ale jednocześnie ma to również wady.
Czy uważasz, że obecny format Grand Tours jest trudny dla czystych wspinaczy, skoro tak dużo czasu można nadrobić w jeździe na czas?
Biorę siebie za przykład, wiedziałem, że nie jestem specjalistą w jeździe na czas. Wiedziałem, że mogę poprawić swoją jazdę na czas, ale nigdy nie wygram Tour w jeździe na czas. Musiałbym wygrać na podjeździe. Zwycięzca Tour de France jest najsilniejszym kolarzem, więc musi być dobry we wszystkim. Tak więc czasami łatwiej jest wygrać czasistce, a czasami łatwiej wygrać wspinaczowi.
Ale nie sądzę też, żeby jazda na czas była nudna. Chodzi mi o to, że jest dużo napięcia, dużo napięcia i tworzy dodatkową dynamikę dla całego wyścigu.
Czy cierpienie jest ważną częścią umiejętności wspinaczki?
Tak, oczywiście, że cierpisz! Ale kluczową rzeczą we wspinaczce jest możliwość zaoszczędzenia jak największej ilości energii podczas pierwszych kilku podjazdów. Wspinacz niekoniecznie jest facetem, który wspina się najszybciej, wspinacz oszczędza dużo kilodżuli na początku etapu, gdy masz trudny etap i masz do pokonania pięć gór. Jeśli czujesz się dobrze, masz dobry VO2max i jesteś w dobrej formie, wszystko się układa.
Czy lubisz się wspinać po przejściu na emeryturę?
Cóż to zależy od szybkości! Jeśli jadę na pełny gaz, to nie. Jeśli jestem zmęczony, nie lubię wspinać się, ale nadal dobrze się czuję we wspinaczce. Powiedziałbym, że Andy, który przytył 15 kg, jest inny. Był też wspinaczem, ale już tak bardzo nie lubi się wspinać [śmiech].
Wydaje się, że nadal dużo jeździsz, podczas gdy twój brat (Andy) w większości się zatrzymał. Jak myślisz, dlaczego tak jest?
Myślę, że sprowadza się to do tego, jak widział jazdę na rowerze, kiedy skończył. Zatrzymał się trzy lata wcześniej niż ja, ale zawsze chciałem przestać, kiedy byłem jeszcze konkurencyjny, kiedy byłem jeszcze w pierwszej piętnastce na Tour de France. To była moja decyzja i myślę, że wiele osób zatrzymuje się rok lub dwa lata za późno i może być tak, że naciskali zbyt mocno i po prostu nie chcą w ogóle oglądać motocykla.
To, co teraz robię dla Mavic, rozwój i ambasadorowanie, a także prowadzenie własnego granfondo, daje mi możliwość cieszenia się nim we własnym tempie. Mam na myśli, że w zeszłym roku nadal przejechałem 15 lub 16 000 km, więc myślę, że to nadal jest OK.
Czy ty i Andy zawsze dogadywaliście się podczas wyścigu?
O nie, mieliśmy mnóstwo napięcia. W końcu byliśmy braćmi i świetnie się razem bawiliśmy, ale dużo walczyliśmy. Nie w wyścigach, ponieważ zawsze trzymaliśmy się razem w dużych wyścigach, ale mieliśmy wiele małych walk. Wciąż mamy. Wiesz, że między chłopcami jest mniej dramatów. Jako dzieci zadaliśmy kilka ciosów, a potem zostało to zrobione.
Wydaje się, że coraz więcej rowerzystów, którzy przyciągają uwagę mediów, to gwiazdy mediów społecznościowych, a nie zawodowcy wygrywający wyścigi. Czy następna generacja zawodowców może być influencerami, a nie wyścigowcami?
Ciągle o tym myślę. Wiele z tego jest dla mnie nowością. Influencer rowerowy – mam na myśli, że to teraz właściwy opis stanowiska!
Uważam, że to dobrze, ponieważ faktycznie komunikujesz się z konsumentami o wielu rzeczach. Jednocześnie, jako sportowiec, trudno mi zrozumieć ten opis pracy, ale myślę, że jeśli pomaga to w komunikacji między markami a publicznością oraz między zawodnikami a publicznością, to jest świetnie. Myślę, że będzie to stawało się coraz ważniejsze.
Wierzę, że jeśli chodzi o rekrutację zawodników, którzy nie są liderami zespołów, zespoły sprawdzają liczby na platformach społecznościowych dla tych sportowców. Rozumiem. Całkowicie pasuje do modelu dla zespołów takich jak Cannondale.
Jeśli masz jeźdźca, który nie jest aktywny w mediach społecznościowych i jeźdźca, który ma wielu obserwujących i jest na tym samym poziomie, wybierasz tego, który ma dobre nie?
Ostatecznie jednak sport ma duże dziedzictwo i nie sądzę, aby media społecznościowe mogły zastąpić wielką wygraną, ale być może zaczną siedzieć obok siebie.
Cyclist rozmawiał z Andym Schleckiem na 2018 Explore Corsica zaprezentowanym przez Le Tour de France, jako goście Mavic Cycling
