Jednym ze sposobów, aby przywrócić trochę entuzjazmu do jazdy, jest spróbowanie czegoś nowego, w tym przypadku cyclocrossu i jazdy na szutrze
Przez cały rok zamierzam zmierzyć się z kilkoma różnymi dyscyplinami w świecie kolarstwa. Będę robić większość tego na tym samym rowerze, Boardman ADV 8.9, który wydaje się być najbardziej wszechstronnym rowerem w ofercie Boardman.
Kosztuje 1 000 funtów, więc należy do kategorii programu „Cycle to Work” i powinno być dobre dla prawie wszystkiego, co na niego rzucisz. Jeździ dobrze, dobrze się obsługuje, a dzięki grupie osprzętu Shimano Tiagra mile widziane ulepszenie z ADV 8.8 to też dobrze się przesuwa. Poszerzona kierownica zapewnia nieco większą kontrolę w trudnym terenie, a także mocowania na błotniki i mocowania tylnego bagażnika.
W styczniu postanowiłem zmierzyć się z błotnistą przełajową. Dowiedziałem się trzech rzeczy o jeździe przełajowej na 32-kilometrowej pętli wokół szlaków Harrogate w Yorkshire. Zdecydowanie załóż SPD, załóż komplet opon na kostkę, a spadniesz. To się wydarzy, w pewnym momencie, niezależnie od tego, jak dobrze prowadzisz się na rowerze, wypadniesz.
Może to nie będzie pierwsza ani druga przejażdżka, ale przyjdzie ci przycinać i to jest w porządku.
Dzięki Grahamowi z Cappuccino Cycling Club, który zorganizował jazdę, zostałam potraktowana znacznie bardziej malowniczą trasą niż ta, do której jestem przyzwyczajona podczas moich przejażdżek. Znacznie bardziej zbliżone do asf altu i wiejskich pasów, zafascynowały mnie umiejętności prowadzenia roweru moich trzech towarzyszy jazdy z Cappuccino CC – Grahama, Rolanda i Dave’a – którzy, nawiasem mówiąc, jeździli w terenie od lat 80-tych. Sprawili, że wyglądam bardzo amatorsko.
Podczas jazdy w terenie musisz po prostu całkowicie się zrelaksować, pozwolić rowerowi pracować dla Ciebie, minimalna ilość danych może być lepsza – wybierz swoją linię, bądź pewny siebie i stale szukaj miejsca, w którym może być twarda nawierzchnia. Trawa i skały to Twój przyjaciel, błoto Cię tylko spowolni.
Kiedy jesteś na szosie i płynie i jedziesz ostro, nie myślisz o rowerze, masz pełną pewność, że pojedziesz w kierunku, w którym chcesz jechać i wszystko, co chcesz musisz się skoncentrować na tym, jak naciskasz pedał. Podczas jazdy w terenie nadal musisz się zrelaksować, zaufać motocyklowi i jego prowadzeniu i po prostu jeździć. Jeśli będziesz myślał za dużo, zesztywniesz i prawdopodobnie skończysz w błocie.
Bardzo mi się podobało, gdy wszystko się połączyło, kiedy wszedłeś na wzgórze, wybierając odpowiednią linię i podskakując po skałach i ślizgając się po błocie – dało mi to znacznie większe poczucie spełnienia niż wbicie się na szczyt wspinać się po drodze. Było też znacznie bardziej wyczerpujące z powodu ślizgających się opon i niemożności wpasowania się w rytm podjazdów, które są zazwyczaj krótsze, ale trudniejsze.
Krótkie, śliskie podjazdy są tym, co uważam za najbardziej męczące dla moich nóg, spięłem się, gdy rower zaczął się ode mnie oddalać lub wysunął się tył, potem musiałem mocniej pedałować, aby wydostać się z sytuacji, więc moc przez naciśnięcie pedału musiała być płynna, ale natychmiastowa.
Zbyt szybko twój tył zacznie się obracać i będziesz musiał ponownie wskoczyć na przerzutkę. Jakikolwiek spadek prędkości i musisz popracować nad biegiem, ponownie wyczerpując nogi.
Przebadałem chłopaków, jak sobie z tym poradzili i chodziło o to, że po prostu wiedzieli, kiedy pedałować, czasami lepiej jest po prostu przejechać rowerem przez coś, a potem wydostać się z tego, a czasami uderzyć w skałę jest lepsze niż próba obejścia tego. Wygląda na to, że Cyclocross i jazda po szutrze to nie tylko coś, na co się pojawia i jeździsz.
Teraz łatwo jest zrozumieć, dlaczego Mathieu van der Poel jest tak ekscytującą gwiazdą przyszłości, wykuwając nogi ze stali w błocie jazdy przełajowej i nie mając sobie równych w prowadzeniu roweru. Van der Poel bez wątpienia będzie siłą w wiosennych klasykach 2020.
Van der Poel nie jest jedynym zawodnikiem WorldTour, który tej zimy zmierzył się z błotem, jednak Romain Bardet, Michał Kwiatkowski, Wout van Aert i Annemiek van Vleuten odnieśli różne sukcesy.
Graham powiedział mi, że zaczął jeździć na rowerze przełajowym i górskim, ponieważ był sfrustrowany liczbą samochodów na drodze oraz liczbą niecierpliwych i niebezpiecznych kierowców. Kiedy zaczęliśmy przemierzać pola rolników z owcami patrzącymi na nas, jakbyśmy oszaleli (myślałem, że tak i zacząłem się zastanawiać, czy ta trasa jest w 100% konieczna), zastanawiałem się, jak ci goście znaleźli te trasy na początek.
Nie widzieliśmy innego rowerzysty na tych szlakach, więc skąd oni tak dobrze ich znali, a nawet wiedzieli, że tam byli?
Jeśli po przeczytaniu tego chcesz spróbować jazdy w terenie, polecam skontaktować się z lokalnym klubem, zapytać ich, czy mają jakichś rowerzystów przełajowych i wybrać się na przejażdżkę z doświadczonymi członkami klubu, którzy wiedzą strefa. Lokalna wiedza Grahama była nieoceniona, wiedział, zanim tam dotarliśmy, które podjazdy i ścieżki będą działać, a które lepiej wybrać w danych warunkach.
Upewnij się, że masz jakiś przyzwoity zestaw, nie tylko będzie zabłocony i dobrze wykorzystany, ale jeśli upadniesz i zmokniesz, będziesz musiał się ogrzać. Rękawiczki pomogą nieskończenie wiele – odpadłyby mi palce, gdyby nie moje neoprenowe rękawiczki zimowe LeCol.
Każdy rowerzysta powinien spróbować. Tylko po to, żeby poczuć, dlaczego do cholery jestem na rowerze szosowym na środku pola?! To orzeźwiające.
Och, ostatnia rzecz, której się nauczyłem: mieć przyzwoitą pralkę.
