Recenzja Easton EC90 Aero 55

2024 Autor: Bryan Jacobson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 03:02

Easton twierdzi, że jego koła EC90 Aero 55 to aerodynamiczne obręcze z włókna węglowego, które umożliwiają to wszystko. Czy to tylko sen?

Po raz pierwszy jeździłem na tych kołach podczas ich premiery w czerwcu 2013 roku i zrobiły takie wrażenie, że bardzo chciałem zdobyć parę na pełny test Kolarza. To było długie oczekiwanie. Pełna produkcja i wysyłka rozpoczęły się na początku tego roku, a do Wielkiej Brytanii dopiero zaczynają się pojawiać.

Pierwsza przejażdżka na Aero 55 odbyła się w Dolomitach i obejmowała dzień, który zapewniał palące słońce u podnóża gór i zamieć śnieżną na szczycie. Były podjazdy zgrzytające zębami i zjazdy jeżące włosy, przeciągnięte hamulce, a nawet kraksa (nie ja i nie niczyja wina), ale odszedłem myśląc, że Aero 55 poradziły sobie nieskazitelnie i nawet nie strzelały do wszystkich cylindry. Dzieje się tak dlatego, że podczas gdy ostatecznym celem projektu klinkierowego było uruchomienie bezdętkowe, jednostki, które wtedy wypróbowałem, były rurkami. Teraz te Aero 55 to pełna oferta bezdętkowa. Dodatkowy materiał na specjalnie zahaczoną obręcz bezdętkową dodaje 253 g do zestawu kołowego w porównaniu z szytkami, ale chętnie poszedłbym na ten kompromis, ponieważ wyposażone w opony bezdętkowe Schwalbe Pro One 25 mm, Aero 55 jeździły pięknie.

Często ponad 50-milimetrowe koła o głębokim przekroju burczą i odbijają się echem na nierównych nawierzchniach dzięki masywnym obręczom i krótkim szprychom o wysokim napięciu. Inaczej było w przypadku Aero 55. Nawet na nierównym terenie wrażenie jest takie, że rower ślizga się po grzbietach miniaturowych szczytów.

Easton spędził dużo czasu w tunelu aerodynamicznym, w laboratorium i na projektowaniu zgrabnych małych diagramów i tabel, aby pokazać, o ile szybsze są Aero 55 niż cokolwiek na świecie.

Problem z porównywaniem danych lotniczych polega na ogromnej liczbie zmiennych. Rower, opony, kierowca, prędkość, kierunek wiatru (odchylenie), a nawet zastosowany tunel aerodynamiczny mogą mieć wpływ na wyniki, co oznacza, że producenci często wybierają warunki, w których ich koła wychodzą na wierzch, co może nie odzwierciedlać rzeczywistego świat ani nie uczciwie porównywać z innymi kołami. To, co sprawia, że wyniki firmy Easton są interesujące, to znaczna praca, jaką włożył w wyrównanie pola gry, testując wiele konfiguracji w tunelu aerodynamicznym niskiej prędkości w San Diego, aby lepiej odtworzyć opór roweru. Dane te zostały następnie przyswojone przez firmę Easton w postaci „średniego oporu wiatru” (WAD), zasadniczo wartości opartej na średniej różnych stopni odchylenia – metody, która była pionierem w przemyśle motoryzacyjnym w latach 70.

Argument wygląda następująco: testy na kole A pokazują, że ma najmniejszy opór, tj. jest „najszybszy” przy 7° odchylenia, podczas gdy testy na kole B pokazują, że jest najszybszy przy 15° odchylenia. Więc które koło jest w rzeczywistości najszybsze, pamiętając, że podczas rzeczywistych przejażdżek nie można zagwarantować stałego kierunku wiatru? Testując oba koła pod różnymi kątami odchylenia i stosując WAD, firma Easton uzyskała średnią wartość, którą można wiarygodnie porównać. Korzystając z tych danych, według Eastona, Aero 55s przebijają wszystkich, w tym porównywalne koła Enve, Hed i Zipp.

Easton twierdzi, że Aero 55 zaoszczędzi 32 sekundy (rurka) i 29 sekund (clincher) na 40 km przy prędkości roweru 48 km/h w porównaniu do najbliższego konkurenta (3,7s Enve są następne w kolejce po 20 sekundach). Easton zwraca uwagę, że prędkość 48 km/h może nie odpowiadać prędkości każdego przeciętnego rowerzysty, ale stała się wartością wzorcową w branży, dlatego też firma Easton ją przyjęła. Nie jest pewne, jak wszystkie te koła mają się do siebie przy niższych prędkościach, ale powiedziałbym, że Aero 55 radziłyby sobie wyjątkowo dobrze.

Szybko tam, gdzie to ma znaczenie

Dla tak głębokich kół dobrze chwytają, ale ich prawdziwym talentem jest utrzymywanie prędkości – nigdy wcześniej nie jeździłem na kole, które sprawiało, że czułem się tak szybko. Jazda z prędkością 35 km/h przypominała wysiłek pedałowania z prędkością 30 km/h; jazda na 50kmh wysiłek 40kmh. Istnieje jednak kompromis. Te wysokie boki, które tak dobrze przecinają wiatr, są również podatne na łapanie wiatru z boku.

Wiatry boczne zawsze były punktem spornym dla kół aerodynamicznych i chociaż Aero 55 nie radziły sobie tak źle, jak wiele kół o podobnej głębokości lub głębszych, na których jeździłem, zdecydowanie czuły wiatr w wietrzne dni. Jednak nie było to w taki sposób, w jaki wcześniej się czułem, kiedy cały motocykl wydaje się być miotany na boki, ale podmuchy powodowały chwilową lekkość układu kierowniczego.

Na początku było to niepokojące, ale kiedy przyzwyczaiłem się do tego uczucia, stało się to łatwe do przewidzenia i zrekompensowania, i zdecydowanie lepsze niż zaplanowanie spotkania z żywopłotem. Dodatkowo, dopóki ktoś nie wymyśli zupełnie nowego sposobu na oszukiwanie fizyki, ten problem z bocznym wiatrem jest złem koniecznym dla każdego koła aero, nie mówiąc już o tak szybkim jak Aero 55. Być może dotarcie do nich zajęło im trochę czasu, ale z pewnością warto było na nie czekać.