Sergio Higuita wygrywa etap, a Primoz Roglic zbliża się o krok do ogólnego zwycięstwa
Sergio Higuita z Education First w imponującym stylu odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w Grand Tour na etapie 18 do Becerril de la Sierra, gdy Primoz Roglic z Jumbo-Visma zbliżył się o krok do ogólnego zwycięstwa na Vuelta a Espana 2019.
Higuita jechała samotnie przez ponad 40 km, powstrzymując goniącą grupę kolarzy Klasyfikacji Generalnej, aby wygrać etap o 15 sekund i uratować trochę sukcesu dla Education First, którego Vuelta została zniszczona przez kontuzję.
Noszący czerwoną koszulkę Roglic wygrał sprint na drugie miejsce, zwiększając swoją przewagę w klasyfikacji generalnej nad Alejandro Valverde, który przeskoczył kolegę z zespołu Movistar, Nairo Quintanę, na drugie miejsce.
Miguel Angel Lopez z Astany również został wielkim zwycięzcą dnia po tym, jak jego uporczywe ataki sprawiły, że uzurpował sobie Tadeja Pogacara z zespołu Zjednoczonych Emiratów Arabskich w białej koszulce dla najlepszego młodego jeźdźca.
Etap po dniu poprzedzającym
Echelons, sekretny zabójca. Wiejący wiatr, rozdzielający wyścig, powodujący rzeź od zera kilometra. Etap 17 był najszybszym wyścigiem na dystansie 200 km w historii, a zwycięzcą etapu był Philippe Gilbert z Deceuninck-QuickStep, a największym dobroczyńcą Quintana awansował na drugie miejsce w klasyfikacji generalnej.
Przeskok kolegi z drużyny Valverde i całkowite zniesienie Pogacara z podium oznaczało, że etap 18 nigdy nie będzie spokojną nocą w bibliotece. Zawierała cztery skategoryzowane góry o długości 177 km z lekkim kopnięciem na zakończenie dnia.
Ci, którzy ścigali się po czerwone, wyraźnie chcieli wygrać na mecie, co oznacza, że przerwa nigdy nie miała zbyt wielkich szans. Przewaga do 13 z przodu była zawsze do opanowania, a po pokonaniu dwóch podjazdów peleton usiadł w ciągu pięciu minut od ich chwytu.
Na froncie zachodnim było cicho, dopóki Lopez nie odłożył młotka na przedostatnim podjeździe i nie wystrzelił jak Superman.
Człowiek z Astany wyciągnął 22-sekundową przewagę i zmiótł grupę, zostawiając w pogoni tylko najlepszych pretendentów do GC, Roglica, Valverde, Pogacara i Quintanę.
Przepaść pozostała stabilna na płaskim biegu przed ostatnim podjazdem, Puerto de Cotos, gdy Lopez dołączył do kolegi z drużyny, Omara Fraile'a, a Hiszpan nadał mocne tempo swojemu kolumbijskiemu liderowi zespołu.
Lopez został złapany podczas ostatniej wspinaczki, niepewne ataki rozpoczęły się, gdy złapali resztki przerwy. Nic nie wydawało się poważne i grało to w ręce Higuity, który był sam z przodu.
Lopez zdał sobie sprawę, że potrzebuje czasu. To dlatego jechał dalej, mając jeszcze 4 km do podjazdu, wprawiając najbliższego rywala, Podagcara, w stosunkowe kłopoty. Słoweniec ruszył dalej, ale Lopez nie zamierzał ustąpić.
Poszedł ponownie i tym razem był duży. Początkowo tylko Valverde i Roglic zareagowali, a Rafał Majka z Bora-Hansgrohe w końcu gonił, ale Pogacar zapłacił za jego wysiłki, podobnie jak Quintana, wielki zwycięzca wczorajszego wietrznego etapu.
Podczas szybkiego ostatniego zjazdu Lopez odzyskał już praktycznie białą koszulkę najlepszego młodego jeźdźca i oddychał w dół szyi Quintany, by zająć miejsce na podium. Pomogło również to, że jego otoczenie współpracowało częściowo.
Valverde zaproponował dziwny zwrot – potwierdzając, że był liderem zespołu Movistara, a nie Quintaną – podobnie jak Roglic, który z każdym przejechanym kilometrem coraz bardziej wyglądał na mistrza Vuelty.
Nie wystarczyło złapać Higuitę, który jechał samotnie do zwycięstwa, ale wystarczyło, aby na podium pozostało w równowadze z jednym górskim etapem do wyścigu.
