Zespół Grand Tour składający się z osób odwieszających koła pod koniec roku
Z każdym sezonem w zawodowym kolarstwie kończy się kariera. Emerytury starej gwardii peletonu, zawieszające koła, aby zrobić miejsce dla następnego pokolenia pod nimi.
Tegoroczny zbiór emerytów wydaje się być szczególnym rocznikiem, ponieważ niektórzy z najbardziej kochanych synów kolarstwa postanawiają odkrywać swoje kolejne przygody. Wśród nich są m.in. supergwiazda sprinter Marcel Kittel, hardkor kolarski Laurens Ten Dam i niedoceniany mistrz Flandrii Stijn Devolder.
Z takim talentem odchodzącym na sezon 2020, Cyclist pomyślał, że oczywistą rzeczą będzie stworzenie zespołu Grand Tour złożonego z tegorocznych kolarzy, którzy odchodzą na emeryturę.
Jeśli uważasz, że kogoś przegapiliśmy, daj nam znać!
Laurens Ten Dam
Wilczak z północy Holandii kończy 17-letnią karierę, w której zyskał reputację jednego z najtwardszych mężczyzn w zawodowym kolarstwie.
14 etap Tour de France w 2011 roku, uderzając twarzą w rów na zjeździe z Col d'Agnes. Później zwinął się z gazy wokół nosa i wrócił na rower, kończąc wyścig zaledwie 26 minut w dół. Prawdziwy twardy facet.
Ten Dam był również bardzo przydatnym rowerzystą, zdobywając 10 pierwszych miejsc w Tour de France i Vuelta a Espana podczas swojej kariery, jednocześnie prowadząc Toma Dumoulina do tytułu Giro d'Italia.
A jeśli wypadnie gorzej na drodze, zawsze możemy nakłonić go do zrobienia podcastu zespołowego.
Taylor Phinney
Kiedy wiesz, że wiesz, wiesz? Phinney wiedział, że jego czas jako profesjonalnego kolarza dobiegł końca. Dążenie do dalszego chłostania się, dzień w dzień, osłabło, a ambicje, by jeździć rowerami w terenie dla zabawy i skupiać się na swojej sztuce, stały się zbyt duże.
Niezwykle utalentowany kolarz, nie możesz oprzeć się wrażeniu, że kontuzja horroru z 2015 roku zahamowała to, co mogło być niesamowitą karierą w klasykach i sukcesem w jeździe na czas.
Phinney dobrze sobie radził, nigdy nie pozwalając, by ta katastrofa go ogarnęła, zawsze widząc pozytywy w życiu. Był także jednym z najbardziej uczonych i rozważnych jeźdźców peletonu, człowiekiem całkowicie szanowanym przez wszystkich.
Svein Tuft
Myślisz, że Phinney jest hipsterem? Nie rozśmieszaj Tufta do własnej herbaty z pokrzywy.
Weteran Kanadyjczyków dość późno zaczął jeździć na rowerze. Zanim zaczął ścigać się na rowerach dla pieniędzy, Tuft zabierał swój stary rower górski na wielomiesięczne przygody po Jukonie i Kolumbii Brytyjskiej ze swoim owczarkiem niemieckim, Bearem. Pewnego razu został nawet zaatakowany przez wilka.
Prawdopodobnie, że teraz wrócił do swojej rodzinnej Kanady, spędzając czas w lesie, aby medytować, w naszym emerytowanym ósmym Kolarzu przyjąłby rolę wszechwiedzącego, wszystkowidzącego kapitana drogi o najwyższej mądrości.
Marcel Kittel
Ciało kolarskie Ivana Drago podwójnie określiło czas jego kariery w sierpniu, decydując o zmaganiach profesjonalnego kolarstwa, jego poświęceniach i wymaganiach, wykraczały poza to, co był w stanie jeszcze dać.
To więcej niż tylko najlepsze włosy w zawodowym peletonie, Kittel zdominował epokę sprintów w kolarstwie, wygrywając 17 etap Grand Tour, przekładając przy tym strach przed Bogiem w Marka Cavendisha. Będę tęsknić za Kittelem w zawodowym peletonie, był taki fajny.
Dla ósemki kolarza, który przeszedł na emeryturę, Kittel stoi na czele zespołu, prowadząc nas do wiadra zwycięstw i milionów funtów w sponsorowaniu produktów do włosów.
Mark Renshaw
Za każdym wielkim sprinterem stoi świetny lider, a dla Kittela mamy najlepszego w historii, Marka Renshawa.
Tonik do dżinu Cavendisha, Renshaw poprowadził brytyjskiego sprintera do tylu zwycięstw, że nie mogę się liczyć. Australijczyk był tak dobry w prowadzeniu Cavendisha, że dość często finiszował na drugim miejscu w sprincie, takie było światło dzienne dla ich rywali. Zobacz finisz na Champs-Elysees Tour de France 2009, aby zapoznać się z podręcznikową jazdą.
Renshaw był także jednym z najbardziej pamiętnych momentów ostatniej dekady, kiedy został usunięty z Tour de France 2010 po tym, jak pokonał głównego rywala Kiwi, Juliana Deana. Przynieś obiad.
Steve Cummings
Kariera Steve'a Cummingsa, ostatniego zawodnika, który ogłosił przejście na emeryturę, była jak dobry ser, z wiekiem coraz silniejsza.
Wszystkie najlepsze fragmenty przyszły pod koniec trzydziestego roku życia, kiedy odkrył ten niewiarygodny talent do oszukiwania peletonów, aby pozwolić mu zaatakować na ostatnich kilometrach wyścigu. W ten sposób nastał 14-miesięczny okres, w którym na niektórych etapach stał się prawie nie do jazdy.
Wracając do Mersey, Cummings będzie mógł spojrzeć wstecz na karierę, która zdobyła trzy etapy Grand Tour, Tour of Britain, dwa krajowe tytuły szosowe i złoty medal Igrzysk Wspólnoty Narodów. Nieźle, wcale nieźle.
Stijn Devolder
Prawdziwy kolarz, kiedy był kolegą z drużyny z Lance Armstrong w sezonie 2004/2005, Amerykanin twierdził, że Devolder był przyszłym zwycięzcą Tour de France.
To się nigdy nie wydarzyło, ale urodzony w Kortrijk kolarz zrobił coś znacznie większego w swojej karierze. To było wygranie Tour of Flanders w 2008 roku, będąc jednocześnie mistrzem Belgii.
Dla Flandryjczyka, który wygrał Flandrię będąc w belgijskim tricolorie, to właśnie tam są niektóre z największych momentów w sporcie, takie jak wygranie domowego Pucharu Świata w piłce nożnej lub złoty medal na domowych igrzyskach olimpijskich. Jest ogromny.
Devolder zdobył łącznie dwa tytuły Flandrii, a także trzy tytuły szosowe i dwa tytuły w jeździe na czas oraz trzy dni w De Panne. Niezwykle niedocenianym kolarzem był Devolder i w pełni zasługuje na swoje miejsce w tym zespole.
Simon Spilak
Załóżmy, że ten fikcyjny wyścig odbywa się w Szwajcarii, ponieważ jeśli tak, to Simon Spilak wygrywa go galopem.
Często określany jako szparagi kolarstwa, ponieważ był w sezonie tylko od kwietnia do czerwca, Słoweniec odniósł tylko trzy główne zwycięstwa w swojej karierze - Tour de Suisse (2015, 2017) i Tour de Romandie (2010)..
W rzeczywistości Spilak był tak silny w Szwajcarii, że udało mu się zdobyć kolejne 10 miejsc w pierwszej dziesiątce w obu tych wyścigach wraz z czterema etapami.
Ważne wzmianki trafiają do: Daniele Bennati - niesamowicie przystojny mężczyzna, który macha na pożegnanie w 2019 roku; trendsetter Adam Blythe - który idzie do pracy dla odzieży CHPT III; superfajny Matti Breschel, który z problemami zdrowotnymi zmuszony jest przejść na emeryturę; niezwykle doświadczony Lars Bak i Huub Duyn - najlepsze imię do powiedzenia w profesjonalnym kolarstwie.
