Australijski sprinter walczy z Gronewegen w Tuluzie
Caleb Ewan (Lotto-Soudal) pokonał elektryzujący sprint do Tuluzy, aby pokonać Dylana Groenewegena (Jumbo-Visma) w fotofiniszu i wygrać 11. etap Tour de France 2019.
Australijczyk utrzymał nerwy na wodzy, siedząc za kierownicą Groenewegen, zanim wepchnął Holendra na drugie miejsce i odniósł pierwsze w swojej karierze zwycięstwo etapowe Tour.
Elia Viviani (Deceuninck-QuickStep) zdołała rzucić się na trzecie miejsce, ale nigdy tak naprawdę nie znalazła się w walce o etap, który został wygrany dzięki czystej woli i sile Ewana, który był wyraźnie zachwycony na mecie.
To było imponujące zwycięstwo dla 24-latka, który po tym, jak został złapany w drobnym wypadku, musiał wrócić na przód wyścigu na ostatnich 8 km. Został odesłany na front przez chętnego kolegę z drużyny.
Jeśli chodzi o prowadzenie w wyścigu, Julian Alaphilippe wjechał na koła do mety po doprowadzeniu peletonu na ostatnie 3 km, zabierając żółtą koszulkę w Pireneje, które zaczynają się jutro.
Geraint Thomas (Team Ineos) również wszedł z grupą, aby obronić drugie miejsce w GC.
Dużo do wygrania, dużo Tuluza
To zawsze miał być dzień dla sprinterów na 11. etapie do Tuluzy. Zostały tylko dwa płaskie dni dla szybkich mężczyzn, aby wyciągnąć cokolwiek z wyścigu przed ostatnim dniem w Paryżu.
Ten 167-kilometrowy bieg z Albi do Tuluzy składał się tylko z dwóch skategoryzowanych podjazdów w pierwszej połowie wyścigu i w dużej mierze spokojnej drugiej połowy do mety.
Nie było również wiatru, w przeciwieństwie do poniedziałku, kiedy boczny wiatr zniszczył wyścig i zobaczyłem czas krwotoku takich jak Thibaut Pinot (Groupama-FDJ), Richie Porte (Trek-Segafredo) i Rigoberto Uran (Najpierw edukacja). Ogólna Klasyfikacja Ogólna.
Spokojniejsza pogoda stworzyła spokojniejszą atmosferę podczas wyścigów z czteroosobową przerwą Aime De Gendt (Wanty-Gobert), Lilian Calmejane (Total Direct Energie), Stephane Rossetto (Cofidis) i miejscowy chłopak Anthony Perez (Cofidis)) wszyscy korzystają z okazji, aby zapewnić swoim zespołom ważny czas antenowy.
Pracowali dobrze przez większość dnia, ponieważ prawdopodobnie byli świadomi niemożliwości zadania dnia. Przepaść malała i płynęła przez około dwie minuty przez większość dnia, ponieważ takie firmy jak Jumbo-Visma i Deceuninck-QuickStep utrzymywały ich w zasięgu uderzenia.
Peleton pozostał spokojny, ale szybki, systematycznie zataczając się w przerwie z takimi zawodnikami jak Tony Martin (Jumbo-Visma) i Kasper Asgreen (Deceuninck-QuickStep) wykonujący lwią część pościgu.
Nerwy zaczęły brzęczeć na końcowych odcinkach, gdy wypadek Niki Terpstry z Direct Energie na ostatnich 30 km spowodował, że tacy ludzie jak Nairo Quintana (Movistar) i Porte oddalili się od grupy i niechcianej walki o powrót do warunków z liderami.
Na szczęście wrócili, chociaż Terpstra został zmuszony do przerwania wyścigu z czymś, co wyglądało na złamany obojczyk.
Przerwa pękła na ostatnich 10 km, zrzucając pod presją z tyłu, gdy De Gendt rzucił pozostałą trójkę, by pobiec samotnie o linię. Belg ciężko walczył, by trzymać się z daleka, a na ostatnich 5 km miał nawet 20 sekund przewagi. Przez 4,6 km De Gendt został złapany podczas dzielnego wysiłku.
Jumbo-Visma przejęła następnie postępowanie, aby poprowadzić wyścig do mety w Tuluzie w szaleńczym sprincie po zwycięstwo.
