Czerwony i żółty i różowy i zielony, Vuelta, Tour, Giro, Punkty też; I jest tęcza, tęczowa koszulka też
Czy jest jakiś sport poza kolarstwem, w którym używanie kolorowych ubrań ma tak duże znaczenie? Odcienie zdobiące koszulki jeźdźców nabierają ogromnego znaczenia podczas zawodów, a plamy, paski i logo również odgrywają swoją rolę.
Żółta koszulka jest teraz częścią większego języka sportu obok pucharów świata i trofeów mistrzowskich jako symbole wyższych szczebli wydajności. Maillot Jaune (lub Mellow Johnny, jeśli mówisz to jak pewien Teksańczyk) jest teraz rozpoznawalny dla każdego, kto ma nawet najbardziej ulotny związek z zawodowym kolarstwem. Żółty musi być kolorem najbardziej kojarzącym się z największym wyścigiem na świecie, a tym samym z samym kolarstwem.
Kontrowersyjnie – a także odrobinę przedwcześnie – rosyjska drużyna zawodowa Tinkoff-Saxo bawiła się tym, że w ich zestawach dominował dokładnie ten sam ton, zanim zdała sobie sprawę, że każdy zawodnik wygląda, jakby prowadził Grand Boucle, był trochę fałszywy pierwszeństwo. Kolejna iteracja była bardziej fluoro.
Lub chartreuse, jeśli kupujesz odzież rowerową na rapha.cc. Po przedefiniowaniu wyglądu zestawu rowerowego z stonowaną, monochromatyczną estetyką, zwrot marki premium pięć lat temu zaowocował pierwszymi ubraniami o wysokiej widoczności w odcieniu chartreuse. „Badania wykazały, że pręciki w siatkówce – część oka, która działa najlepiej w słabym świetle – są szczególnie podatne na żółto-zielony kolor” – powiedzieli. Dobrze, o ile nie połączysz go z ujęciami autentycznego francuskiego likieru, który ma tę samą nazwę.
Przed wprowadzeniem lampy fluorescencyjnej kolor czarny był najbardziej kojarzony z Raphą i przefiltrowano go do zespołów, które nosiły jego zestaw, a mianowicie Team Sky i JLT-Condor (dopóki nie przeszli na Mavic w tym sezonie). Zanim czarny stał się nowym, hm, czarnym, istniała Maglia Nera.
Nigdy więcej czerni
Czarna koszulka została przyznana ostatniemu zawodnikowi w Giro w latach 1946-1951 i była niesamowicie intensywna. Włoch Luigi Malabrocca był byłym mistrzem w ukrywaniu się w stodołach i barach, aby wykorzystać swój czas, podczas gdy nikt inny jak Giovanni Pinarello wygrał ostatni, dziesiątki lat przed tym, jak motocykle noszące jego imię miały zostać poprowadzone do zwycięstw w Grand Tour przez takich jak Indurain, Wiggins i Froome.
Czarny rozciąga się również na same rowery i to wszechobecność całkowicie czarnych ram – lub „zamordowanych”, jak mówią niektórzy – skłoniła mnie do dodania odrobiny błyszczącego blasku do mojego własnego wierzchowca z włókna węglowego, co dało mi pseudonim „Goldenhubs” od moich kumpli z jazdy. Wiem, że używanie złota jest śmiałe, a może nawet ryzykowne. Nikt nie będzie kłócił się z Sir Wiggo w złotym kasku i butami, gdy bije rekord godzin, ani z hiszpańskim profesjonalistą Samuelem Sánchezem, który wciąż się w nim stroi, mimo że wygrał olimpijski wyścig szosowy w 2008 roku.
Wracając do koszulek, a czerwone kropki oznaczają Króla Gór w Tour (również wygrał wspomniany Sánchez), chociaż przyciągający wzrok projekt jest przedmiotem domysłów. Albo pochodziła od czekoladowej marki o nazwie Poulain, która sponsorowała pierwszą koszulkę KOM w latach 70. i naśladowała ją na opakowaniu batonika czekoladowego, albo organizatora TdF w czasach, gdy Félix Lévitan inspirował się koszulkami w kropki, które widział na Velodrome d „Hiver w Paryżu, kiedy był młodszy.
W Hiszpanii czerwona koszulka, czyli Maillot Rojo, jest zarezerwowana dla zwycięzcy Vuelty. Paski są jednak tak naprawdę dla różnych typów zwycięzców. Mistrzowie narodowi zwykle mają je na piersiach w odcieniach własnej federacji, podczas gdy to tęcza niebieskiego, czerwonego, czarnego, żółtego i zielonego należy do mistrza świata.
Chociaż niebieski Etixx-QuickStep jest teraz jego ulubionym kolorem, kiedy Mark Cavendish został pierwszym Brytyjczykiem od czasów Tommy'ego Simpsona w 1965 roku, który wygrał Rainbow Jersey, mądrze zatrzymał nieskazitelnie białe tło w talii i więcej tradycyjne czarne szorty.
Jasne, jeśli jesteś mistrzem świata, możesz robić, co chcesz, ale białe śliniaki trochę się odciągają, jeśli rozumiesz, co mam na myśli. Żaden cywilny rowerzysta nie powinien tak naprawdę zapuszczać się na to terytorium. Mimo to nie są najbardziej przerażającym odcieniem, który zdobi dolne partie jeźdźców. To byłby brązowy – fajny dla nóg, diaboliczny dla szortów. Szkoda więc francuskich zawodowców AG2R-La Mondiale, którzy nie mają innego wyjścia, jak wyglądać, jakby ich uda zostały pomalowane Marmite. I podziękuj gwiazdom, że masz tęczę innych kolorów, z których możesz zdefiniować swój własny styl jazdy na rowerze.
