Ten inauguracyjny kolumbijski wyścig etapowy był widowiskiem, w którym dominowali zawodnicy gospodarzy
Columbijskie Oro y Paz było czymś więcej niż zwykłym wyścigiem etapowym. Tłumy wypełnione enigmatycznymi widzami, odbijającymi się echem pieśniami swoich kolarskich bohaterów, szalenie ekscytującymi wyścigami.
Ostatecznie młody Egan Bernal (Team Sky) odniósł zwycięstwo w klasyfikacji generalnej, pokonując znacznie bardziej doświadczonych Nairo Quintana (Movistar) i Rigoberto Urana (EF-Drapac).
Nikt nie mógł dorównać sile Fernando Gavirii (Quick-Step Floors) w sprintach, a młodszy brat Nairo, Dayer, w końcu znalazł się w centrum uwagi.
Wyścig pomógł nam również wiele dowiedzieć się o stanie kolarstwa w Kolumbii, o tym, którzy kolarze mogą być przyszłością naszego sportu i jakie efekty może przynieść jazda przed fanatyczną publicznością.
Zgodnie z oczekiwaniami, kolumbijscy fani są tak samo fanatyczni w domu
Zdjęcia kolumbijskich fanów zawalających się autobusami zespołu Mitchelton-Scott lub Movistar podczas Grand Tours, aby rzucić okiem na ich ukochanego Estebana Chavesa lub Nairo Quintanę, są teraz standardową praktyką.
Więc nie jest niespodzianką, że ta imprezowa atmosfera jest podkręcona do 11, gdy kolarze ścigają się na ojczystej ziemi.
Za każdym razem, gdy kolumbijski kolarz był prezentowany na scenie w ciągu tygodnia, tłum wybuchał skandowaniem ich imion, pokazując, że ich uznanie nie zna granic.
Wyjedź na drogi i za każdym razem, gdy peleton wspinał się na lekkie wzniesienie lub jechał główną drogą, spotykał się z tłumem fanów rozkochanych w widoku swoich największych i najlepszych kolarzy.
Tłum o głębokości 10 po obu stronach drogi można było porównać tylko do dni wielkich gór na Giro d'Italia lub Tour de France.
Człowiekiem, który czuł to bardziej niż większość, był Nairo Quintana. Za każdym razem, gdy wyjeżdżał z autobusu zespołu, aby wpisać się na start wyścigu, grupa prawie 20 policjantów eskortowała go, torując sobie drogę przez zachwyconych obsesją fanów.
Kolumbijskie kolarstwo może zdominować
Chociaż są tam lub w okolicy od lat 80-tych, jest wiele ważnych wyścigów - w tym Tour de France, Paryż-Roubaix i elitarne UCI Szosowe Mistrzostwa Świata - które jeszcze nie wygrał Kolumbijczyk.
To wszystko może się zmienić dzięki dwóm kolarzom, którzy świecili jasno na kolumbijskim Oro y Paz, Gaviria Bernal.
Pomimo tego, że ma zaledwie 21 lat, Bernal zdołał pokonać rywali Quintanę i Urana na ostatnim podjeździe ostatniego etapu, aby zdobyć tytuł w klasyfikacji generalnej o osiem sekund.
To nie będzie zaskoczeniem dla tych, którzy prześledzili gwałtowny wzrost młodego Kolumbijczyka do świetności. Jeśli wygranie Tour de l'Avenir w 2017 roku nie wystarczyło, udowodnił swoją wartość, gdy elita zajęła odpowiednio 13. i 16. miejsce w Il Lombardia i Milano-Torino.
Nairo Quintana może obecnie pozostać największą szansą Kolumbii na wygranie Tour de France, ale wydaje się, że niedługo zostanie uzurpowany przez Bernala.
Przechodząc do Gavirii, jest jeszcze mniej powodów do kłótni. Tak, jakość opozycji nie była na najwyższym poziomie w Oro y Paz, ale sposób, w jaki zdominował trzy kolejne zwycięstwa etapowe, był wysublimowany.
Przerażające jest to, że 23-latek zrobił to samo na zeszłorocznym Giro przeciwko znacznie ostrzejszej konkurencji i nie będzie niespodzianką, jeśli zrobił to w lipcu podczas Tour.
Zawodnicy są zmotywowani, gdy ścigają się w domu
Wyniki mówią same za siebie. Zwycięzcą w klasyfikacji generalnej był Kolumbijczyk, podobnie jak zwycięzca koszulek młodzieżowych, punktowych i górskich.
Pięć z sześciu etapów zostało wygranych przez Kolumbijczyków, a imprezę zrujnował tylko Julian Alaphilippe (Quick-Step Floors). W końcowej klasyfikacji znalazło się ośmiu Kolumbijczyków w pierwszej dziesiątce i 16 w pierwszej dwudziestce.
Kierowcy z domu dominowali jeszcze bardziej, gdy droga szła w górę. Ostatnie dwa etapy do Salento i Manizales były finiszami na szczycie i za każdym razem kolumbijscy kolarze ukończyli pierwszą piątkę na każdym etapie.
Ten imponujący występ nie mógł być nawet przypisany brakowi zagranicznej konkurencji. Alaphilippe i Hugh Carthy (EF-Drapac) to gwiazdy talentów na podjazdach, a przebiegły 41-letni Oscar Sevilla jest tak dobry, jak wszyscy poza WorldTour.
Jednak pomimo ich sprawności w okrzesywaniu, okazało się, że nie jest to wyzwanie dla kolumbijskich kolarzy jeżdżących na ojczystej ziemi, dopingowanych przez swoich fanatycznych kibiców.
