Najnowsze wydanie zespołu ma zwycięski rodowód i szybkość, ale w zaskakująco wygodnym opakowaniu
Rowery Aero nie powinny wygrywać Paryż-Roubaix. Jest długi, brukowany i niewygodny do tego stopnia, że nawet samochody zespołu muszą być przystosowane do radzenia sobie z nimi. Podnosi się zawieszenie, zmienia się opony, felgi stalowe zastępują alufelgi, a pod podwoziem przykręcane są metalowe płyty. Tak więc widok Mathew Haymana przekraczającego linię mety w Velodrome Andre Petrieux był prawdopodobnie równie zaskakujący dla maniaków rowerowych, jak dla samego Australijczyka.
Z rękami w górze, zaledwie kilka centymetrów przed Tomem Boonenem, Hayman był na pokładzie Scott Foil, maszyny, która na papierze powinna nie pasować do Piekła Północy, ponieważ rowery aero są zbyt niewygodne do trudnych warunków. drogi. Czyż nie?
Naprzód
Jeździłem oryginalnym Scottem Foil w 2013 roku i mój tyłek nigdy nie zapomniał, jakie to uczucie. Wyobraź sobie, że siedzisz na ławce w pubie podczas trzęsienia ziemi i jesteś blisko. Foil był szybki i niewiarygodnie sztywny zarówno w płaszczyźnie pionowej, jak i bocznej, dzięki czemu był doskonałym sprinterem i czymś w rodzaju wyróżniającego się roweru w rozwijającej się kategorii aero, ale nie dało się uciec od surowości jazdy.
Tym razem Scott był zdeterminowany, by zadośćuczynić. „Foil został przeprojektowany, aby był wygodniejszy” – mówi Paul Remy, główny inżynier projektu Foil. „Kluczem do tego jest kształt rur i ułożenie karbonu”.
Scott uważa, że nowy Foil jest o 86% bardziej podatny w pionie niż jego poprzednik z tyłu i o 11% bardziej z przodu. Chociaż nie mogę powiedzieć, jaka magia została wpleciona w warstwy karbonowe, mogę wskazać kształty rur i ramy, w szczególności tylny trójkąt.
Prawie każda rurka została odchudzona, aby znacznie zwiększyć komfort. Prawdziwym mistrzem wydaje się jednak umieszczenie tylnego hamulca pod dolnymi rurami tylnego trójkąta, tak aby tylny trójkąt mógł
być zagęszczony, ponieważ nie ma już potrzeby umieszczania mostka hamulcowego. To, wraz ze znacznie smuklejszymi podporami siodełka, stworzyło tył, który pod względem komfortu jest oddalony o lata świetlne od oryginału. Kompaktowy tylny trójkąt oznacza również, że z ramy wystaje więcej sztycy podsiodłowej i nieusztywnionej rury podsiodłowej, które wyginają się nad wybojami, aby Foil był bardziej wyrozumiały.
Na szczęście cały ten nacisk na gładkość nie osłabił szybkiej krawędzi Foila. To wciąż jeden szybki rower. Osiągnąłem PB na 100 km solo, a według statystyk Scotta to nie jest niespodzianka.
Scott uważa, że Foil oszczędza 6 watów oporu powietrza w porównaniu z poprzednim modelem – co w realnych pieniądzach oznacza 27-sekundową przewagę nad 40 km przy prędkości wiatru 45 km/h. Mówi, że był zgodny z powszechnie szanowanymi protokołami testowymi magazynu Tour: rower w tunelu aerodynamicznym z mechanicznym manekinem pedałuje z prędkością 90 obr./min, przy wietrze i prędkości koła 45 km/h, przy kącie odchylenia od -20° do +20°.
Remy wskazał mi niedawny test w tunelu aerodynamicznym Tour, w którym Foil zmierzył się z najnowszymi aero rowerami szosowymi od Trek, Felt, Cervélo, Canyon, BMC, Specialized, Giant, Look, Rose, BH, Merida, Fuji, Storck i Ridley. Foil zajął siódme miejsce, oddzielony 7 watami oporu od pierwszego Trek Madone 9.9 i Specialized Venge ViAS. Stanowi to 3% różnicę między rowerami, ale pomija dwa kluczowe czynniki – wagę i wyczucie jazdy.
Okna do duszy
Gdyby istniało coś takiego jak ślepy test dla roweru (wierz mi, Kolarz pracuje całą dobę, aby zrealizować to marzenie, ale jak dotąd, tyle wypadków), powiedziałbym, gdybym mógł jeździć ten rower z zasłoniętymi oczami nie byłbym w stanie odróżnić go od normalnego roweru szosowego, z wyjątkiem dodatkowej prędkości.
Ten rower Team Issue waży zaledwie 7,26 kg jak na duży rozmiar i jest prawie pół kilograma lżejszy niż S-Works ViAS przy deklarowanych 7,7 kg. Trzeba przyznać, że jest o 426 g cięższy niż Madone 9.9, ale w kontekście 9.9 jest flagowym modelem Treka, a porównywalny topowy Foil Premium dorównuje mu deklarowaną wagą 6,8 kg – główną różnicą między tymi rowerami są koła Zipp 404 na Premium i Zipp 60s w wydaniu zespołowym. To niewiarygodnie dobre rozwiązanie dla roweru aero i jest to część tego, co sprawia, że Foil jest smukłym rowerem szosowym. Żadna jego część nie wydaje się masywna ani niezgrabna, a ponadto istnieje doskonały rozkład masy między przodem a tyłem, w połączeniu z lekką górną częścią, która kołysze się niemal bez wysiłku z boku na bok podczas sprintu i wspinaczki.
Innym czynnikiem, który może brzmieć trochę głupio, ale może być bardzo denerwujący, gdy nie jest właściwy, jest dźwięk. Zipp 60s wytwarzają satysfakcjonujący efekt podczas sprintu, ale poza tym Foil jest cichą jazdą, nie nękaną stukaniami, grzechotami i trzaskami, które występują w wielu rowerach aero, dzięki starannie zaprojektowanym klapom, wewnętrznemu prowadzeniu kabli i przepastnym, odbijającym się rurom.
Kluczową rzeczą jest jednak czynnik komfortu. Komfort wynika z podatności, podatność oznacza gładkość, a gładkość oznacza dobre śledzenie powierzchni i przyczepność. Tutaj Scott ma to na miejscu. Folia jest napięta i sztywna bez uczucia przeciążenia lub niezręczności. Z radością pokonuje zakręty i kręte zjazdy, znowu bardziej jak wszechstronny rower wyścigowy niż mocno naciągnięty rower aero, i zapewnia stabilną platformę do pedałowania z poważną mocą hartowaną przez przyzwoite sprzężenie zwrotne.
Foil nie jest jednak pozbawiony drobiazgów – jednym z nich jest tylny hamulec dolny. W przeciwieństwie do niektórych motocykli z hamulcami w tej pozycji, nie wykryłem tarcia tylnego hamulca pod dużym wysiłkiem, ale wyczucie dźwigni było gąbczaste w porównaniu z doskonałym przednim hamulcem montowanym bezpośrednio. Żadna ilość oczyszczania nie mogła tego zmienić, a wprowadzanie zmian było niewygodne. Dużym problemem jest brak dźwigni. Korba musi wysunąć zacisk, co oznacza, że ramiona zacisku muszą być znacznie krótsze, a czopy znacznie bliżej siebie, zmniejszając w ten sposób dźwignię.
Ponadto nie ma szybkiego zwalniania na samym zacisku, a Scott zamiast tego zapewnia wbudowany przełącznik zwalniający z przodu. Jest to kawałek metalu zapożyczony z gamy dojazdów Shimano, który choć mało prawdopodobne, aby naprawdę wpłynął na aerodynamikę, wygląda brzydko i nie pasuje do czystych linii motocykla. Remy zwraca uwagę, że przełącznik może być umieszczony na części obudowy kabla, która wychodzi na spodzie dolnej rury, dodając, że niektóre kombinacje kół / opon nie będą w ogóle wymagały szybkiego zwolnienia, aby uwolnić koło, ale mimo to, Myślę, że nadszedł czas, aby ktoś wymyślił ładniejsze rozwiązanie.
Innym problemem jest cena. Przy sześciu kawałkach jest drogi, zwłaszcza w porównaniu z Canyon Aeroad CF SLX Ltd, który jest dostarczany z Zipp 404 i Dura-Ace Di2 w podobnej cenie. Jeśli chcesz mieć te na Foil, musisz znaleźć 3 000 funtów więcej na wersję Premium.
Mimo to trudno mi naprawdę krytykować Foila i wyjątkowo łatwo go chwalić. Jest niesamowicie szybki, a jednocześnie zachowuje się jak bardzo wygodny, normalny rower szosowy. Nic dziwnego, że Mat Hayman odniósł zwycięstwo. Przepraszam Tom.
| Model | Scott Foil Team Issue |
| Grupa | Shimano Dura-Ace 9000 |
| Odchylenia | Shimano Dura-Ace Direct Mount przód, Ultegra Direct Mount drogie zaciski |
| Koła | Klinczery Zipp 60 z węgla/stopu |
| Zestaw wykończeniowy | Zintegrowana kierownica/wspornik Syncros Aero RR 1.0, sztyca Syncros Foil Aero Carbon, siodełko Prologo Zero II Titanium |
| Waga | 7.26kg (56cm) |
| Cena | £5, 999 |
| Kontakt | scott-sports.com |
