Ale nie z powodu całej historii dopingu samochodowego
Byłem już na wyścigach przełajowych w Belgii, ale nic nie przygotowało mnie na tyle szaleństwa, którego byłem świadkiem podczas Mistrzostw Świata w przełajach w ostatni weekend.
Jak wszystkie dobre historie przełajowe, zaczynamy w namiocie piwnym. Namiot piwny naprawdę jest kluczem do zrozumienia belgijskiego kolarstwa przełajowego, a kluczem do zrozumienia namiotu piwnego jest sama ilość spożywanego z nim alkoholu. Ilość serwowanych piw jest tak ogromna, że istnieje maszyna zdolna nalać sześć litrów na raz. Wszystko wewnątrz ogrodzenia jest opłacane żetonami (piwo to jedno, frytki i majonez dwa), a każdy żeton kosztuje 2,50 €, więc piwo kosztuje 1,90 £.
Na końcu namiotu jest najgorszy DJ weselny, jaki możesz sobie wyobrazić, grający eklektyczną kolekcję, w tym remiks taneczny „Sweet Caroline” i „Sex on Fire”, grany z niemal dwukrotnie większą prędkością z uderzaniem w uszy linia basu cztery do podłogi. Rzadko zdarza się spędzić więcej niż 60 sekund w namiocie piwnym i nie zobaczyć kogoś na czyichś ramionach, zwykle tańczącego – choć nie zawsze zsynchronizowanego. Namiot piwny przyciąga również najbardziej zagorzałych fanów, w tym moją ulubioną parę, która miała przyczepione do plecaków małych niemieckich modelek. Każdy z tych namiotów ma około 100 m długości, a podczas Mistrzostw Świata Zolder CX było ich pięć.
W końcu, pośród całego picia, wybucha wyścig. Picie tak naprawdę nie kończy się podczas wyścigu; po prostu ma to miejsce na zewnątrz. Picie na zewnątrz ma również dodatkową zaletę, że napój nigdy się tak naprawdę nie kończy, ponieważ deszcz wypełnia się szybciej, niż możesz go wypić.
Gotowy, stabilny, ruszaj
Obserwowanie kolarstwa przełajowego w Belgii wymaga albo cierpliwości, albo braku manier. Możesz albo pojawić się o 10 rano i wytyczyć swoje ulubione miejsce, albo rozbujać się na 20 minut przed startem i przebić się do przodu, więc jeśli zdecydujesz się na to pierwsze, uważaj na drugie.
W przeciwieństwie do wyścigu szosowego, dość łatwo jest zrozumieć, co się dzieje. Kolarze jadą znacznie wolniej i zazwyczaj w ciągu godzinnego wyścigu pokonują od ośmiu do dziesięciu okrążeń. W Zolder było dwóch komentatorów: Belg, który dostarczał wiadomości z wyścigu z całą wigorem starzejącego się ślimaka, oraz Amerykanin, który był podekscytowany do granic wytrzymałości – nie, żeby można było usłyszeć któregoś z nich ponad pieśniami „Svena”. ! Sven! Sven!’
Z weekendu były dwa najważniejsze wyścigi. Pierwszy miał miejsce podczas wyścigu mężczyzn U23, kiedy Adam Toupalik usiadł i świętował zwycięstwo z jednym okrążeniem przed końcem – zobacz tutaj.
Drugi był podczas Elite Men’s, a Van der Poel włożył stopę w przednie koło Van Aerts podczas zsiadania (patrz tutaj), pozostawiając parę miotającą się, gdy wyścig uciekał przed nimi. Van der Poel stracił głowę, a wraz z nią wyścig, Van Aert odłożył moc i dzięki sprytnej pracy nóg na ostatnim podjeździe uzyskał przewagę i wygrał.
Prawdziwą atrakcją nie są jednak wyścigi, ale doświadczenie. Błoto, deszcz, piwo, wiatr, hałas - ale przede wszystkim Belgowie.
Światowe Mistrzostwa 2017 odbywają się w Belvaux w Luksemburgu i zachęcam Cię, abyście tam pojechali.
