Bracia Yorkshire opowiadają kolarzom o swoich sukcesach, finansując swoje wyścigowe marzenia i wstrząsając brytyjskim kolarstwem
Bracia Simon i Adam Yates zaczynają realizować swój potencjał na etapie WorldTour, ale w Harrym i Charlie Tanfieldach jest jeszcze jedna para brytyjskiego rodzeństwa kolarzy, która zaczyna wywoływać własne fale.
Na Mistrzostwach Wielkiej Brytanii w tym tygodniu Charlie zdobył wyróżnienie w próbie czasowej do lat 23, a Harry prawdopodobnie osiągnął jeszcze lepsze wyniki, zajmując drugie miejsce za Geraintem Thomasem w próbie czasowej seniorów.
Najwyraźniej duet z Yorkshire ma przed sobą świetlaną przyszłość, a Kolarz spotkał się z parą niedawno na pogawędkę…
Rowerzysta: Charlie, zdobyłeś złoto na pościg i srebro na pościg drużynowy na torze podczas Igrzysk Wspólnoty Narodów. Jak zareagowali mieszkańcy Great Ayton w Yorkshire?
Charlie Tanfield: Kiedy wróciliśmy do domu, w mieście były szyldy, plakaty i transparenty. Członek Cleveland Wheelers narysował nas kredą na ścianie. A przyjaciele położyli w naszym domu złote i srebrne tabliczki i chorągiewki.
Wiele osób nie spało, aby obejrzeć wyścig. To było trochę przytłaczające.
Cyc: Harry, zdobyłeś srebro w próbie czasowej na Igrzyskach Wspólnoty Narodów i wygrałeś pierwszy etap Tour de Yorkshire. Które świętowałaś bardziej?
Harry Tanfield: Bardziej mi się podobało po moim zwycięstwie w Darlington. Tata był 300m od mety, ale nic nie widział, więc wszedł do czyjegoś domu i obejrzał to w telewizji. Powiedział facetowi: „To mój syn”.
Nasza ucieczka działała dobrze. Chciałem tylko wygrać koszulkę bojową, ale kiedy do mety dotarliśmy 3 km, a do peletonu było jeszcze 25 sekund, powiedziałem: „Chłopaki, damy radę!”
W ciągu ostatnich kilkuset metrów uderzyłem ich - po prostu zostałem w siodle i zmierzyłem go do domu. Byłem oszołomiony – pierwszy angielski zawodnik, który wygrał etap w Yorkshire.
Cyc: Jak oboje zaczęliście jeździć na rowerze?
HT: Jedziemy wszyscy – ja [23], Charlie [21] i Toby [18], nasz najmłodszy brat. Zaczęliśmy w pobliskim Middlesbrough w 2005 roku w lokalnej lidze dziecięcej, ścigając się po prostu na naszych rowerach górskich.
Miałem mniej niż 12 lat, Charlie miał mniej niż 10 lat, a Toby miał tylko pięć lat. Do 2006 roku robiliśmy krajowe wyścigi seryjne. Pierwszy wyścig narodowy, jaki odbyłem, odbył się na torze gokartowym w Barnsley.
CT: Pamiętam, że byli tam Lucy Garner [teraz z Wiggle High5] i Jon Dibben [teraz z Team Sky]. Zajmujemy się tym od dawna i zawsze było to wspólne przedsięwzięcie rodzinne. Teraz nie trenujemy razem tak często, jak na uniwersytecie w Derby, ale robimy to, kiedy możemy.
Cyc: Kim byli twoi idole?
HT: Po prostu śledziłem starszych lokalnych jeźdźców, którzy mieli od 18 do 21 lat, gdy my mieliśmy 12 lub 13 lat. Pamiętam, jak oglądałem Floyda Landisa na Tourze w 2006 roku. Ale kiedy Ścigałem się w Junior Paris-Roubaix, nawet nie wiedziałem, kto jest zwycięzcą wyścigu pro Johan Vansummeren.
CT: Kiedy byłem młodszy, uprawiałem każdy sport. W poniedziałki robiłem League 2000 [seria wyścigów juniorów Cleveland Wheelers], we wtorek piłka nożna, a ja też pływałem, ale najbardziej lubiłem jeździć na rowerze.
Cyc: W zeszłym roku ty i twoi koledzy utworzyliście własną drużynę kolarstwa torowego o nazwie KGF, używając kart kredytowych i pożyczek studenckich i trzymając się budżetu 10 000 funtów. Ale wkrótce pokonałeś brytyjskie i międzynarodowe zespoły. Jak to się zaczęło?
CT: Dzięki programowi British Cycling Twoja twarz nie pasuje i ludzie Cię nie wybierają. Ale jeśli grasz na najwyższym poziomie, nie mogą cię ignorować i ostatecznie będą musieli dokonać wyboru.
To było myślenie za założeniem KGF z trzema przyjaciółmi w Derby. To była nasza pasja. Nic nam nie zostało dane. Trenujemy na Derby Velodrome kiedy możemy i chcemy zobaczyć co da się zrobić.
HT: Wydałem 2 000 funtów na rower torowy, ponieważ namawiali mnie do dołączenia do KGF. Jesteśmy silniejszą jednostką z pięcioma, zwłaszcza gdy masz trzy rundy pościgu drużynowego w nocy.
Jeździłem do Derby, żeby robić z nimi sesje na torze raz lub dwa razy w tygodniu. Dan [Bigham] prowadzi firmę zajmującą się aerodynamiką. Wywrotki [Jacob Tipper] pracuje jako trener i studiuje nauki o sporcie. Jonny [Wale] ukończył psychologię i pracował jako szef kuchni.
Ukończyłem inżynierię lądową, a Charlie studiuje inżynierię mechaniczną. Więc każdy ma umiejętności istotne dla jazdy na rowerze.
Cyc: Jaka była reakcja, gdy zacząłeś ścigać się w Pucharach Świata i Brytyjskich Mistrzostwach Torowych?
CT: W pierwszym roku [2017] pogoń za reprezentacją narodową wszyscy na nas patrzyli, myśląc: „Kim są ci idioci?” W tym czasie chłopcy z GB byli może trochę naiwny, więc pojawiliśmy się i pokonaliśmy ich o sekundę w pogoni zespołowej, co trochę wstrząsnęło.
Byliśmy zachwyceni. Na treningu robiliśmy 4,22s, a w wyścigu 4,04s, co jest śmieszną progresją.
HT: Bardziej podobało mi się wygranie pościgu drużynowego na Mistrzostwach Świata w Mińsku w styczniu niż zdobycie medalu na Igrzyskach Wspólnoty Narodów. Myślałem, że to mega.
Jeździłem na torze dopiero dwa miesiące i pokonaliśmy Belgię, Rosję i wszystkie inne kraje z milionami funtów wsparcia. A my byliśmy tylko bandą chłopaków z Derby z dziesięcioma kawałkami między nami.
Cyc: I British Cycling zauważył?
CT: Tak, ścigałem się o GB na Mistrzostwach Świata na początku tego roku, kiedy zdobyliśmy złoto w wyścigu drużynowym. Ale pomagali latać lub jeździć naszymi rowerami na inne wyścigi i tym podobne. Nie mamy wystarczająco dużo pieniędzy, aby sprzedawać różne rzeczy, więc pomogli.
Cyc: Przyklejasz własne opony i rezerwujesz własne loty. Czy to doświadczenie sprawia, że jesteś bardziej wszechstronnymi sportowcami?
CT: Zdecydowanie dowiesz się więcej o sobie. Jeśli jesteś w systemie GB, masz załatwione sprawy. To nie to samo. Na Igrzyskach Wspólnoty Narodów rowery przyjechały w kawałkach, a inne były przyzwyczajone do mechaników, którzy je budowali.
Powiedziałem: „W porządku, zbuduję to”. Po prostu spojrzeli na mnie, jak: „Zamierzasz zbudować rower? Jak to robisz?
Cyc: Jak zbilansowałeś trening rowerowy i studia uniwersyteckie?
HT: Byłem na uniwersytecie przez cztery lata i
było to trudne w moim drugim roku, ponieważ dołączyłem do zespołu szosowego JLT i wziąłem udział w Normandii, Tour of Yorkshire, Rutland i Tour Series.
Ale zrobiłem mój ostatni rok w niepełnym wymiarze godzin przez dwa lata, co pomogło. Moja dysertacja była kłopotliwa, ale pasujesz. Musiałem jednak zawiesić robienie moich Masters – nazwijmy to DNF.
CT: Pracujesz nad swoim harmonogramem, ale to jest walka. Kocham inżynierię. W dzisiejszych czasach musisz być zapalonym sportowcem, a ja uwielbiam tę drobiazgową aerodynamikę.
Każdy zestaw, którego używamy w KGF, jest najlepszy na rynku. Niektóre zostały zaprojektowane przez samego Dana i sprzedawane w jego sklepie internetowym WattShop. I nie wyrzucamy zestawu do kosza. Wiemy, jak to naprawić.
Cyc: Kolarze Mitchelton-Scott, Simon i Adam Yates, udowadniają, że istnieją różne drogi na szczyt. Simon jako pierwszy wykonuje program na torze British Cycling, a Adam ściga się we Francji. Czy to inspiruje Twoje własne podróże?
CT: Tak, myślę, że ścieżka jest teraz o wiele bardziej otwarta. Jest o wiele więcej sposobów, aby dostać się tam, gdzie chcesz, jeśli jesteś gotów spróbować.
HT: Jeśli jesteś na wysokim poziomie do 23, nie mogą Cię zignorować. To tylko kwestia tego, jak się tam dostaniesz. Oboje ścigamy się również dla zespołu szosowego Canyon-Eisberg i jest to dobra grupa chłopaków, więc lubimy ścigać się dla nich i uczyć się.
Cyc: Charlie, ustanowiłeś rekord Igrzysk Wspólnoty Narodów w kwalifikacjach do indywidualnego pościgu, kończąc mniej niż sekundę za rekordem świata Jacka Bobridge'a. Czy możesz to złamać?
CT: Zbliżam się i mam nadzieję, że wkrótce tam dotrę. Widziałem takich facetów jak Alex Dowsett, którzy również rozpoznawali mój indywidualny czas pościgu w Mińsku, co było miłe. Niektórzy z chłopaków ze Sky rzucili mi też okiem na Instagram, co doceniam.
Cyc: Jakie są Twoje przyszłe ambicje?
CT: Dla mnie chodzi o wygranie pościgu drużynowego na igrzyskach olimpijskich. Muszę być konsekwentny, aby uzyskać selekcję. Ale kiedy już byłeś mistrzem świata, chcesz iść do najlepszych. Indywidualne dążenie nie jest tak bardzo celem, ale chcę być silny.
Może w pewnym momencie ja i chłopcy z KGF udamy się na wysokość w Kolumbii i spróbujemy ustanowić kilka rekordów świata. Chciałbym również ustanowić punkt odniesienia dla rekordu poniżej 23 godzin.
Trudno jest z nadchodzącymi Europejczykami, ale na pewno wypróbuję Godzinę w przyszłości. Mam ambicje w trasie, ale celem jest dążenie do pracy zespołowej.
HT: Dla mnie tytuł mistrza kraju w jeździe na czas jest wielkim celem, ale muszę ścigać się z Alexem Dowsettem i Stevem Cummingsem! [W końcu Harry pokonał obu]. Chciałbym też pojechać na jazdę na czas na Europejczykach. Ale chcę dostać się do poziomu ProContinental i przejść na scenę drogową.
Cyc: Czy jazda na rowerze to twoja długoterminowa przyszłość?
CT: Zawsze chciałem być związany z kolarstwem i gdybym mógł wejść w coś na froncie inżynierii, to byłaby praca marzeń. Ale w tej chwili po prostu cieszę się, widząc, gdzie mogę się udać.
HT: Wielu kolarzy nie kończy nawet A-levels, więc myślę, że jesteśmy w dobrym miejscu. Nigdy nie myślałem, że będę pracować w sporcie, po prostu zrób to do pewnego poziomu, a potem wrócę do realnego świata.
Ale teraz trochę się to zmieniło i chciałbym pozostać w kolarstwie, czy to korzystając z mojego dyplomu inżyniera, czy jako trenera lub wyścigi. Wszyscy moi koledzy pracują. Jeden jest na programie dla absolwentów w Morrisons.
Jeden ma pracę w dziedzinie fizyki w Manchesterze. Kolejna praca dla Jacobsa. Wykonują prace od dziewięciu do pięciu, więc chcę odłożyć to tak długo, jak to możliwe.
