Rozmawiamy z protegowaną Helen Wyman, która zaznacza się na międzynarodowej scenie przełajowej tak samo jak Tom Pidcock. Zdjęcia: TFOTO
Gdy Tom Pidcock posuwa się do przodu w kolarstwie przełajowym, Anna Kay, jego przeciwna pozycja w kategorii kobiet, również zdobywa chwałę przełajową. Ponieważ mistrzynie tego sportu Helen Wyman i Nikki Brammeier przeszły na emeryturę, zawodniczka Experza Pro CX wykonuje znakomitą robotę wypełniając swoje SPD po tym, jak zdobyła srebro na Mistrzostwach Europy U23 w Cyclocrossie w Silvelle we Włoszech i zajęła podium w Pucharze Świata w Berno, Szwajcaria.
Kay świętowała nie tylko swój własny sukces, ale także sukces swoich kolegów z drużyny Experza Pro CX i drużyny Team GB, w skład której wchodził jej chłopak Ben Turner. Kolarz dogonił Annę Kay przed jej wyścigami Pucharu Świata w Taborze i Koksijde.
Q&A z Anną Kay, brytyjską gwiazdą jazdy przełajowej
Rowerzysta: Gratulujemy zdobycia srebra na Mistrzostwach Europy. Jak przebiegł wyścig?
Anna Kay: Szczerze mówiąc, nie spodziewałam się takiego wyniku. Nie wszedłem do wyścigu czując się w 100%. Miałem kilka tygodni dość ciężkiego treningu i może podróże po prostu trochę nas dopadły i trochę się męczyłem. Więc wziąłem naprawdę łatwy tydzień i uwolniłem całą presję od siebie, po prostu próbując ogarnąć całe doświadczenie i cieszyć się nim. W wyścigu po prostu wyszedłem mocno od startu i taktyka zadziałała.
Cyc: Stoczyłeś walkę z Ceylin del Carmen Alvarado, holenderską zawodniczką, która zdobyła tytuł. Jak to jest ścigać się z nią?
AK: Osobiście wygląda na bardzo miłą, ale w wyścigach jest bardzo dominująca. Ceylin jest bardzo silny i jest naprawdę dobrym biegaczem. Ma naprawdę szybkie stopy, więc na Euro wiedziałem, że będzie naciskać w tych sekcjach biegowych. Byłem zszokowany, że mogłem nawet z nią zostać, więc świadomość, że mogę rzucić jej wyzwanie, dała mi dużo pewności siebie.
Cyc: Zespół GB miał kilka wyników do świętowania. Jaka była atmosfera na Mistrzostwach Europy?
AK: To było naprawdę zrelaksowane, a Matt Ellis, trener zespołu GB, stworzył naprawdę miłą atmosferę. Weekend był zdecydowanie sukcesem dla całego zespołu – prawdopodobnie jednym z najlepszych weekendów, jakie mieliśmy dla zespołu GB. Juniorki spisały się naprawdę dobrze. Anna Flynn była 4., a Millie Couzens była 5.. W pierwszej dziesiątce znaleźli się także Tom Pidcock i Thomas Mein. Wszystko poszło zgodnie z planem. Nie było żadnych poważnych rzeczy, które poszły nie tak, a Matt był potem naprawdę szczęśliwy.
Cyc: Zyskałeś rozgłos na Narodowych Mistrzostwach Cyclocrossu w Cyclopark w styczniu, kiedy ukończyłeś wyścig przed Helen Wyman i prawie pokonałeś Nikki Brammeier. Jak się z tym czujesz?
AK: To był przełomowy występ, ponieważ nie sądziłem, że jestem w stanie zostać z kimś takim jak Nikki lub wyprzedzić Helen. Trochę za mocno upuściłem rower i zerwał mi się łańcuch, więc musiałem biec do boksów i straciłem dużo czasu. Może mógłbym wygrać, gdyby tak się nie stało, ale nadal byłem bardzo zadowolony z tego, jak się sprawy potoczyły.
Cyc: Jak zaczęła się twoja kariera przełajowa?
AK: Zacząłem jeździć na rowerze, kiedy jeździłem na rowerze górskim z moim tatą. Zacząłem ścigać się w kolarstwie górskim, a zimą trenowałem kolarstwo przełajowe. Po tym, jak kilka lat temu uzyskałem dobry wynik w wyścigu National Trophy w Derby, zostałem wybrany do startu w zespole GB.
Cyc: A teraz ścigasz się dla drużyny z Belgii i jesteś wysoko w rankingu U23. Jaka była twoja droga od bycia młodzieńcem w Gateshead do osiągnięcia tego punktu?
AK: Połączyłem się z Mattem Ellisem, koordynatorem kolarstwa przełajowego zespołu GB, i robiłem coraz większe postępy. Potem półtora roku temu podpisałem kontrakt z Experzą i do zespołu dołączyła również Helen Wyman. Po przejściu na emeryturę została mentorką zespołu. Chociaż moje wyścigi odbywają się w Belgii, nadal mieszkam w domu w Gateshead, a potem jeżdżę na wyścigi.
Cyc: Jaki jest układ z Helen i jej mężem Stefanem Wymanem?
AK: Stef trenuje mnie, Alicię Franck i inną dziewczynę z zespołu. Korzystaliśmy z ich domu we Francji na dwutygodniowe letnie obozy treningowe co kilka miesięcy i byliśmy tam jako drużyna. Myślę, że to naprawdę pomogło, ponieważ wszyscy dobrze się poznaliśmy i musieliśmy wykorzystać wszystkie spostrzeżenia Helen. Helen pomogła nam we wszystkim. Z moim drugim miejscem w weekend, Marion Norbert Riberolle na trzecim miejscu, a Manon Bakker na piątym, Stef i Helen są bardzo zadowoleni, ponieważ włożyli w nas tyle pracy.
Cyc: Jak minął dla ciebie ten sezon wyścigów za granicą?
AK: Na początku było dziwnie podróżować i chodzić do nowych miejsc. To było ekscytujące – przeżywasz wielkie wakacje. Nadal nie do końca się do tego przystosowałem, ale wciąż staram się to wszystko ogarnąć.
Cyc: Gdzie są twoje ulubione miejsca do jazdy konnej, gdy jesteś w domu?
AK: Kiedy byłem mały, ja i mój tata zawsze chodziliśmy do Beamish. Za nim jest duże muzeum z lasami i tam jeździliśmy na rowerze górskim, kiedy byłem dzieckiem. To jedno z moich ulubionych miejsc do jazdy.
Cyc: Jakie są twoje następne wyścigi?
AK: Zbliżają się dwa wyścigi Pucharu Świata. Następny weekend to Tabor w Czechach, a następny weekend to Koksijde. To był mój pierwszy wyścig dla Team GB i mój pierwszy międzynarodowy wyścig, który odbyłem dwa lata temu. Naprawdę się bałem, ale w końcu to było niesamowite ściganie się po piaszczystych wydmach. Mieszkam dość blisko plaży, więc pójdę tam, aby było świeżo w mojej pamięci.
Cyc: Jakie warunki najbardziej Ci odpowiadają w przełajach?
AK: Na początku sezonu powiedziałbym sucho i szybko, ale lubię błoto. Zdecydowanie lubię, gdy jest kręty i trochę błotnisty – ale niezbyt błotnisty!
Cyc: Jakie były Twoje dotychczasowe atrakcje w tym sezonie?
AK: Na początku sezonu Stef i Helen zabrali nas do Ameryki, gdzie zrobiliśmy dwa wyścigi – Jingle Cross i Puchar Świata w Iowa City. To było niesamowite i po raz pierwszy stanąłem na podium U23 w wyścigu Pucharu Świata. To było naprawdę wyjątkowe. Zdobycie miejsca na podium Pucharu Świata w Bernie było również moim punktem kulminacyjnym, ponieważ byłem trzeci w wyścigu Elite i zdobyłem koszulkę lidera serii U23. Nie mogłem w to uwierzyć. To było jak jedna z tych rzeczy, w których przekraczasz granicę i czujesz, że śnisz. Oczywiście drugie miejsce na Euro było niesamowite.
Cyc: Jakie były najniższe punkty?
AK: Ścigałem się w Koppenberg, co było niesamowite, ale w ten sam weekend zrobiliśmy wyścig Ruddervoorde Superprestige i po prostu nie czułem się sobą. Helen i Stef bardzo pomogli, a dietetyk, który pracował z Helen od wielu lat, pracował ze mną. Posiadanie właściwych ludzi wokół ciebie, z którymi możesz porozmawiać i porozmawiać o tym, jak przywrócić głowę na właściwe miejsce, jest naprawdę ważne. Ważne jest również, aby dużo odpoczywać.
Cyc: Kobietom ścigającym się w kategorii U23 może być trudno dołączyć do elity. Jak to znalazłeś?
AK: Kilka lat temu, kiedy po raz pierwszy byłem w U23, wyścig z elitą był ogromnym krokiem naprzód, zwłaszcza gdy stoisz na linii startu z Mistrz Świata – to dość zniechęcające. Teraz wprowadza się pewne rzeczy, tak jak w przypadku Helen i wyścigów juniorów. Więc teraz jest więcej postępów dla dziewcząt i myślę, że to bardzo pomoże. Musisz ufać, że przez kilka lat będziesz coraz lepszy i będzie łatwiej.
Cyc: Jak ważny jest program mentorski dla zawodników U23?
AK: To ważne. Helen i Stef pomogli mi w tym roku z moją pewnością siebie. Posiadanie kogoś z doświadczeniem i wiedzą Helen po prostu pomaga, gdy mówi ci „możesz to zrobić”. Hattie Harnden, która zajęła 9. miejsce w wyścigu Euro U23, jest prowadzona przez Tracy Moseley. Była oczywiście bardzo wysoko w tym sporcie, więc dobrze jest mieć kogoś, kto cię poprowadzi. Kiedy jesteś młody, tak naprawdę nie wiesz, co jest najlepsze lub możesz myśleć, że wiesz, co jest najlepsze, ale po prostu dobrze jest mieć różne uwagi od różnych ludzi.
Cyc: Jaki jest Twój główny cel?
AK: Zwycięstwo w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata jako U23 byłoby niesamowite. To byłby sen.
