Postawiamy liczby mocy Chrisa Froome'a w odpowiedniej perspektywie – o ile lepszy jest od reszty świata? Nie myślimy aż tak dużo
Chris Froome prawie włamał się do internetu (no, przynajmniej jego część związana z kolarstwem) wczoraj wieczorem, kiedy w magazynie Esquire opublikowano zestaw wyników po serii testów fizjologicznych przeprowadzonych w laboratoriach GSK zajmujących się ludzką wydajnością. Ale co one naprawdę oznaczają?
Wyniki obejmowały test pułapu tlenowego. Dla tych, którzy nigdy o tym nie słyszeli, oto podstawowy proces ukończony przez kolarza: Test VO2 Max. Zasadniczo intensywność treningu jest zwiększana w interwałach, aż jeździec nie jest w stanie jednocześnie utrzymać mocy i kadencji. Robiliśmy to z jednominutowymi interwałami, czyli „podjazdami”, w przypadku testu Froome’a intensywność była zwiększana co 30 sekund. Froome osiągnął moc wyjściową 525 watów przed awarią iw tym ostatnim okresie mierzy się jego całkowite efektywne zużycie tlenu, aby określić jego VO2max. Ta liczba w litrach jest dzielona przez wagę Froome'a, aby uzyskać VO2max, które zmierzono przy 84,6 ml/min/kg (mililitry zużytego tlenu na minutę na kilogram wagi). Chociaż nie jest to określone w artykule, musiał skutecznie spożyć około 5,9 litra na minutę, aby uzyskać tę liczbę. To wszystko jest bardzo dobre. Jak stwierdzono w artykule, zespół GSK uznał to za „poza wykresami” i znacznie lepsze niż wszystko, czego doświadczyli wcześniej. Można jednak argumentować, że te wyniki są w rzeczywistości mocno na wykresach.
Po pierwsze, porównajmy to do zwykłego śmiertelnika. Zgodnie z naszymi testami VO2max powyżej, moje liczby wyszły na poziomie 72,6 dla VO2max, osiągnąłem 440 watów na jednominutową rampę. Liczby Froome'a są znacznie lepsze, jest o 15% silniejszy i 15% sprawniejszy – przepaść w świecie sportu, ale przecież nie jestem zawodowym sportowcem i nie trenuję na co dzień. Jak więc Froome wypada na tle innych profesjonalistów?
Jednym z najbardziej porównywalnych wyników jest test progowy Froome'a. Moc progowa, którą GSK określił jako wartość, którą rowerzysta może utrzymać przez 20-40 minut, jest punktem, w którym kolarz prawdopodobnie przewróci się na produkcję energii beztlenowej i przeciążenie kwasem mlekowym. Jest to niezwykle ważna wartość, ponieważ bez względu na to, jaki jest Twój pułap tlenowy, Twój próg (lub FTP) określi, ile mocy możesz dostarczyć w scenariuszu wyścigu. Postać Froome'a wynosiła 419 watów. Chociaż to dobre 90 watów więcej niż ja, to nie jest tak nieziemskie w porównaniu z zawodowymi kolarzami z kraju i zagranicy.
Obejrzyj nasz 3-minutowy film o teście FTP
Podczas Vuelty Tom Dumoulin wyrzucił 459,6 watów przez 8 minut 29 sekund i wyrzucił około 420 watów podczas 25-minutowego podjazdu na Ermita de Alba. Zrobił to ważąc 70kg (bardzo podobnie jak Froome) i po dniu spędzonym w peletonie. Podobno współczynnik FTP Contadora wynosi dokładnie 420 watów, mimo że Hiszpan waży tylko 62 kg – co sprawia, że zastanawiamy się, jak udaje mu się wykrwawić czas do Froome'a, gdy droga skręca w niebo. Są też naprawdę nieziemskie postacie Bradleya Wigginsa – Wiggins słynny opisał wypompowywanie 456 watów przez 55 minut podczas mistrzów świata 2011, a później stwierdził, że był w stanie jeszcze bardziej zwiększyć swoją moc, zmniejszając kadencję. Oczywiście te porównania między zawodowcami mogą wywołać szeroką debatę i spekulacje dotyczące aerodynamiki, masy, taktyki i wyposażenia. Jednak Froome nie wydaje się być, jak niektórzy sugerują, pozaziemską siłą.
Aby przedstawić tę moc progową w perspektywie amatorskiej sceny wyścigowej, fora poświęcone jeździe na czas w Wielkiej Brytanii obfitują w anegdoty o sportowcach amatorach, którzy przekraczają 400 watów podczas wyścigów na 10 i 25 mil. Jeśli chodzi o zawodników szosowych, można oczekiwać, że niektórzy z najlepszych sportowców na krajowych torach zawodowych przekroczą 380 watów przy 20-minutowym wysiłku przy wadze podobnej do Froome'a (dla każdego wymagającego czytelnika, naukowy przegląd profili Strava jest prawdopodobnie najlepszym sposobem aby to potwierdzić). Aby uzyskać więcej informacji na ten temat, zobacz: O ile lepsi są zawodowcy?
Jeśli chodzi o Vo2max Froome'a, wynik 84,6 jest z pewnością wysoki, podczas gdy szacunki, że miałby on wartość 88 podczas wyścigu, są bardzo wysokie, ale nie jest w 100% pewne, że Froome mógłby utrzymać tę samą wydajność przy mniejszej wadze. Jednak nawet ta najwyższa ocena plasuje się dokładnie w przedziale czołowych rowerzystów i być może nieco niżej niż niektórzy mogliby się spodziewać. Greg Lemond uzyskał wynik Vo2 92,5, Oskar Svendsen (mistrz świata juniorów TT) miał wynik 97,5. Liczby Froome'a nie należą do najwyższych w historii, ale z pewnością należą do najlepszych kolarzy wszechczasów. Co dziwne, nie są one jednak poza zasięgiem wielu jego rywali.
W debacie o dopingu test wniósł wiele do stołu. Froome nie wytworzył legendarnych 7 watów na kilogram mocy, z którymi jeździł Lance Armstrong (co wymagałoby progu około 490 watów). Innym ważnym wynikiem było to, że jego moc progowa wynosiła 79,8% mocy szczytowej, przy czym niektórzy naukowcy zajmujący się sportem twierdzili, że odsetek zbliżający się do 90 byłby podejrzany. Drugą częścią testu było porównanie z jego wynikami z 2007 roku przed jego błyskawicznym awansem do zwycięstwa w World Tour. Były zaskakująco identyczne, z wcześniejszą wyższą mocą wyjściową, a jedyną różnicą w jego wydajności był znaczny spadek masy, z 75.6 kg do 69,9 kg, a kolejne 3 kg do wagi startowej.
Prawdziwym odkryciem tego testu, jeśli chodzi o nas, jest to, że Froome jest człowiekiem.
Pełny raport z GSK tutaj: Chris Froome GSK Report
