Evenepoel jest pierwszym zawodnikiem WorldTour urodzonym w tym tysiącleciu, a także najbardziej wyczekiwanym od dziesięcioleci
Dla większości 18-latków presja wywierana na ramionach najnowszego podpisu Deceuninck-Quick Step wystarczyłaby, by je złamać. Jednak Remco Evenepoel nie jest Twoim zwykłym 18-latkiem.
Podczas niedawnego dnia prasowego Deceuninck-Quick Step, fala prasy, która przemierzyła Europę, by kwestionować zespół, wydawała się niezainteresowana tym, co miał do powiedzenia były mistrz świata i wielokrotny zwycięzca Monumentów, Phillipe Gilbert.
Wysłuchali, jak Julian Alaphilippe wyjaśnia, jak poprawiłby się w swoich 13 zwycięstwach w 2018 roku, ale nie z ich pełną uwagą, patrząc jednym okiem przez pokój.
Wszyscy chcieli usłyszeć od Remco Evenepoela. A ponieważ większość światowej prasy kolarskiej wsadziła mu dyktafony pod nos, udowodnił, że nie był w najmniejszym stopniu pogrążony w tym wszystkim.
Strzał do sukcesu
Jest powód, dla którego waga belgijskich oczekiwań kolarskich spada na barki Evenepoel i jest to częściowo spowodowane tym, że ten młody człowiek stał się dominującą siłą w juniorskich szeregach tego sportu w ciągu zaledwie 18 miesięcy.
Uzyskawszy licencję wyścigową dopiero w połowie 2017 roku, Evenepoel rozpoczął pasmo sukcesów Merckxian w 2018 roku, odnosząc 32 zwycięstwa, w tym tytuły szosowe i czasowe w Belgii, Europie i na świecie, prawie wszystkie w dominujący sposób.
To wystarczyło, aby zainteresować zespół programistów Hagens Berman Axeon, którego część zgodził się jeździć w 2019 roku, zanim zwrócił na siebie uwagę zespołów WorldTour, w tym Team Sky.
W końcu podpisał kontrakt z domową drużyną Deceuninck-Quick Step, aby zostać pierwszym kolarzem urodzonym po tej stronie przełomu wieków, który dołączył do WorldTour, rozpalając belgijską prasę natychmiastowymi porównaniami do Toma Boonena i Eddy'ego Merckxa następujące.
W przeszłości takie porównanie wystarczyło, aby rozbić utalentowanych jeźdźców, ale z Evenepoel masz wrażenie, że bierze wszystko w swoim tempie.
„Po wygraniu Mistrzostw wszystko stało się trochę szalone, a ludzie chcieli nawet sfilmować moją dziewczynę w klasie w szkole, ale to tylko Belgia”, powiedział.
„Nie obchodzi mnie nacisk wywierany na mnie przez media. Po prostu dobrze się bawię jeżdżąc na rowerze i to jest teraz moja praca. Nie myślę o prasie, ponieważ jestem zbyt zajęty, a ponadto zespół pomaga mi chronić i utrzymywać stabilizację”.
Evenepoel po wygraniu szosowego wyścigu juniorów na Mistrzostwach Świata 2018
Uwaga i presja na Evenepoel są podobne do tego, jak w mediach skupiają się uwagę młodych piłkarzy, takich jak Raheem Sterling i Jadon Sancho, i to nie tam, gdzie kończą się podobieństwa.
Do 17 roku życia Evenepoel był w rzeczywistości piłkarzem, dwunożnym defensywnym pomocnikiem grającym w akademiach Anderlechtu i PSV Eindhoven, a nawet w belgijskiej drużynie do lat 16, zanim przerzucił się na kolarstwo.
Jako fan Arsenalu, życie jego ojca Patricka, byłego zawodowca kolarskiego w zespole Collstrop, mogło wyglądać zupełnie inaczej. Nie chciał pozwolić synowi podążać jego śladami, ponieważ obawiał się, że rower może „wpłynąć na rozwój” jego syn.
Na szczęście jego ojciec w końcu się poddał, co pozwoliło Evenenpoelowi przerzucić się na sport, który oglądał w dzieciństwie.
‘Grałem w piłkę nożną tylko dlatego, że moi rodzice nie chcieli, abym jeździł na rowerze w młodym wieku. Nigdy nie oglądałem piłki nożnej dorastając, zawsze była na rowerze. W każdą niedzielę wyścigi takie jak Paris-Roubaix i Tour of Flanders” – powiedział Evenepoel.
'Facet, którego podziwiałem, to Tom Boonen. Był naprawdę na swoim najwyższym poziomie – widziałem, jak wygrał swój czwarty Paris-Roubaix. Również Alberto Contador, w latach 2009, 2010, kiedy wygrywał jak prawie wszystkie Grand Tour'y.”
Evenepoel jeździ teraz z niektórymi z tych bohaterów, których kiedyś oglądał w telewizji, w szczególności z Philippem Gilbertem, i szybko uczy się doceniać, jak każdy z jego kolegów z drużyny wspiął się na szczyt, nawet jeśli nie był tak nagły jak jego własne.
„Jestem tylko dzieckiem. Dużo się uczę i ważne jest dla mnie, aby wiedzieć, jak wszyscy dostali się na szczyt, ponieważ dla niektórych nie było to tak łatwe jak dla mnie. Może mam więcej talentu, więc dotarłem tu szybciej, ale muszę to udowodnić – przyznał Evenepoel.
‘Nauczyłem się już, że ten zespół idzie naprawdę ciężko i że wszyscy są tak skoncentrowani. Mimo że jest styczeń, a niektórzy z chłopaków mają około 35 lat, nie mogą się doczekać sezonu i nie narzekają.”
Kroki dziecka
Dla Twojego zwykłego neo-pro, pierwszy sezon to przetrwanie, dostosowanie się do tempa peletonu WorldTour i udowodnienie, że masz silnik, aby dotrzeć do mety.
Ale nie w Deceuninck-Szybkim Kroku. Neo-pro wykracza poza przetrwanie wyścigów i dziwne ciągnięcie przodu peletonu. Tutaj neoprofesjonalista wygrywa wyścigi, podobnie jak sprinterzy Fabio Jakobsen i Alvaro Hodeg, którzy obaj odnieśli wielkie zwycięstwa w swoim pierwszym roku w największej lidze kolarskiej, a Evenepoel spodziewa się tego samego.
‘Nie boję się. Nie mogę się doczekać, aby dowiedzieć się, jak to jest w najlepszym peletonie na świecie. Chłopaki są doświadczeni i powiedzieli mi, że jestem wystarczająco dobry, więc jestem ciekawa, jak sobie poradzę.
‘Nie mogę się doczekać startu w Vuelta a San Juan w Argentynie, a następnie mojego pierwszego wyścigu WorldTour w ZEA Tour. Jest tam wykończenie na szczycie góry, które moim zdaniem może mi odpowiadać.”
Evenepoel, z przodu i na środku, między Julianem Alaphilippe i Fabio Jakobsenem
Po tym starcie będą jednodniowe klasyki Nokere Koerse i Handzame Classic przed prawdopodobnie jego pierwszym dużym testem, Volta a Catalunya. Następnie zespół oceni pierwszą fazę swojego sezonu przed podjęciem decyzji o pozostałej części swojego kalendarza.
Choć to wszystko jest krótkoterminowe, Evenepoel nie boi się wielkich marzeń na dłuższą metę. Przyznaje, że mając zaledwie 61 kg i 1,71 m, główne jednodniowe Cobbled Classics, takie jak Roubaix i Flandria, mogą być poza jego zasięgiem – niwecząc porównania Merckxian wokół jego nazwiska – ale nie Grand Tours, w których nie było belgijskiego zwycięzcy od Johana De Muyncka na Giro d'Italia w 1978 roku.
'Mam niezłą jazdę na czas, ale jestem też lekki, więc nie sądzę, żebym dobrze sobie radził na bruku. Mam nadzieję, że na pewno zostanę zawodnikiem GC. Myślę, że jest to również główny cel zespołu – naprawdę chcemy pracować naprzód dla GC, a na pewno w Grand Tourach, w dłuższej perspektywie.
‘Moim największym marzeniem jest wygrać Grand Tour, ale daj mi jeszcze kilka lat.
