Ten amerykański producent ram słynie z motocykli customowych, ale ta nowa oferta jest raczej zdumiewająca
Istnieje kilka większych kamieni milowych w produkcji rowerów niż odkrycie Creslan 61. Nazwa może brzmieć jak odległa galaktyka, ale w rzeczywistości jest to półkrystaliczna organiczna żywica polimerowa zsyntetyzowana w 1930 roku przez lekarzy Hansa Fikentschera i Clausa Heucka, i stał się cegiełką do budowy rowerów, jakie znamy.
Składa się z przetworzonych włókien zebranych w wiązki, a następnie utkanych w arkusze i impregnowanych żywicą epoksydową, Creslan 61 lub poliakrylonitrylem lub PAN, to właśnie materiał, z którego wykonane są nasze maszyny wyścigowe z włókna węglowego.
Materiał zajęło jednak trochę czasu, aby się przyjrzeć, mówi Craig Calfee, twórca Luna Pro.
‘Ludzie śmialiby się z moich „plastikowych” rowerów, ale powiedziałem im w 1991 roku, że ostatecznie każdy rower w Tour de France będzie wykonany z włókna węglowego.
Calfee nie był pierwszym, który parał się mroczną sztuką materialną. Firmy takie jak Aegis, Kestrel, TVT i Look wszystkie produkowały rowery w połowie lat 80. przynajmniej częściowo z włókna węglowego, a założyciel Assos, Tony Meier, odegrał kluczową rolę w zaprojektowaniu roweru torowego z włókna węglowego już w 1976 roku.
Jednakże to Calfee prawdopodobnie zapewnił przełomowy moment, kiedy jego zmieniona nazwa „Carbonframe” została dojechana do żółtej koszulki w Tour de France w 1991 roku przez Grega LeMonda.
Zgodnie z najlepszą wiedzą podręczników historii był to pierwszy raz, kiedy rower wykonany w całości z włókna węglowego prowadził w klasyfikacji generalnej (choć tylko na krótko – LeMond ukończył wyścig na siódmym miejscu, co byłoby ostatnim razem, gdy d ukończyć wycieczkę).
Rower zebrał duże zainteresowanie i chociaż minie ponad dekadę, zanim przewidywania Calfee się spełniły, koła z włókna węglowego zostały wprawione w ruch.
Cytowanie Calfee jako zarówno pioniera, jak i mistrza karbonu nie jest przesadą wyobraźni, więc chociaż dobry recenzent powinien podejść do tematu bezstronnie i bez uprzedzeń, muszę przyznać, że miałem bardzo wysokie oczekiwania wobec Luna Pro na długo przed dostarczeniem jej do testów.
Przyjrzyj się gamie Calfee, a zauważysz powracający motyw – rodzaj taśmy pomiędzy połączeniami rur.
Zewnętrznie wygląda głównie estetycznie, ale za wyglądem kryje się metoda funkcjonalna.
We wczesnych dniach produkcji węgla Calfee taśma była niezbędnym efektem szwu utworzonego podczas procesu formowania, w którym rury były ukosowane i owijane.
Calfee nadal używa tej techniki w ramie Tetra – ewolucji pierwszego roweru LeMond i najdłużej działającej ramy z włókna węglowego na rynku – ale z biegiem lat sieci ewoluowały w to, co Calfee nazywa klinami i mają na celu wzmocnienie połączeń i zwiększenie sztywności ramy.
Konstrukcja Luny może wyglądać podobnie, jeśli jest bardziej masywna, ale w rzeczywistości jest zrodzona z rurki i ucha, gdzie zwinięte rurki są połączone z wykonanymi z Calfee węglowymi końcówkami.
(Na marginesie, rury owijane rolką są wykonane z arkuszy włókna węglowego owiniętych i utwardzonych wokół cylindrycznego trzpienia, w przeciwieństwie do rur nawijanych z włókna, gdzie włókna są nawijane wokół trzpienia jak bawełna wokół szpulki.)
W Luna Pro, rury zostały wzmocnione do 44mm w główce i dolnej rurze, aby zwiększyć sztywność w porównaniu z cieńszą rurką standardową Luna.
Rezultatem jest ciekawa torba. Na papierze rama jest stosunkowo ciężka, waży 1,3 kg (rozmiar 56 cm), ale w praktyce, niezależnie od tego, czy chodzi o dodatkowe gramy lub dodatkowe wzmocnienie z klinów, czy też inne ukryte mistrzowskie wykonanie w materiałach lub konstrukcji, Luna ma najbardziej wyjątkową jakość jazdy, i oto dlaczego…
Mocna i stabilna
Luna oferuje jedną z najbardziej obsadzonych przejażdżek, z jakimi się spotkałem. Jest to definicja solidności, uosobienie solidności i siły.
Podejrzewam, że możesz zrzucić go z klifu, a on po prostu odbije się i wstanie ze śmiechem. Mimo to nie wydaje się przeciążony ani powolny. Czuje się zwinny.
Wybór specyfikacji niewątpliwie pomaga w tym – w szczególności koła i opony. Rolf Prima Ares 4 jest lekki, waży 1,365 g dla pary, ma szerokość 27 mm i jest aerodynamiczny, z 42-milimetrowym profilem z zapadniętym nosem i tylko 16 szprychami z przodu i 20 z tyłu.
Na tych kołach 28 mm opony Schwalbe One zbliżyły się do 30 mm i toczyły się szczęśliwie przy 85 psi, oferując dużą przyczepność dzięki większej powierzchni styku i mniejszemu naciskowi oraz gładkiemu, amortyzowanemu przechodzeniu przez nierówne powierzchnie.
Biorąc pod uwagę to wszystko, Luna ożyła z zwinnością bardziej pasującą do lżejszego roweru i niosła prędkość w sposób bardziej zbliżony do wyścigówki aero niż tradycyjnego roweru na okrągłych rurach.
Pozostałe podzespoły spisały się tak, jak powinny: Ultegra Di2 przesunęła się ostro i przegrywa z Dura-Ace tylko pod względem wyglądu i kilku dodatkowych gramów (ale wygrywa ceną); zaprojektowany przez Calfee zestaw do wykańczania wyglądał tak, jak część i działał tak, jak każdy zestaw do wykańczania, który realistycznie potrafi.
Oznacza to, że kierownica nie odpadła, sztyca 27,2 mm miała mile widziany flex, a mostek był czarny. Nikt nie potrzebuje logo na swoich łodygach.
Mimo to wszystko to jest nieistotne bez odpowiedniej oprawy, która łączyłaby to wszystko razem, a pod tym względem Luna Pro nie tylko świeci, ale pozytywnie promieniuje z całą intensywnością słońca.
To, co ten rower robi, czego inni nie robią, to łagodzenie jego sztywności krawędzią amortyzującą wstrząsy, zapewniając jednocześnie kompleksową warstwę sprzężenia zwrotnego i tylko odrobinę sprężyny.
To trochę tak, jakby tony niskie, średnie i wysokie w zestawie hi-fi były harmonijnie ustawione, tak że częstotliwości są jednocześnie widoczne, ale jednorodne.
Luna nie jest tak sztywna, by nie śledziła drogi, ani tak chłonna, by tłumić sprzężenia zwrotne.
Żywy, ale pewny stąpania
Trwa w nim życie – rower reaguje na nawierzchnię drogi, ale nie traci równowagi na zjazdach, a dzięki jego równowadze i sztywności skrętnej mogłem naprawdę sterować nim z bioder, kołysząc się, a nie w zapasach rower pokonywał zakręty, ponieważ rama reagowała na drogę prawie tak, jakby miała zawieszenie.
Aby sprawdzić, czy nie chodziło tylko o opony, napompowałem je do 110psi, i tak, Luna nadal zachowywała się nienagannie.
To nie jest idealne, jest trochę za mocne na podjazdach, a po podparciu go do kolegi, który jest tego samego wzrostu co ja, ale jest o 8 kg lżejszy przy 71 kg, najwyraźniej jest też trochę niewygodny.
W zasadzie się nie zgadzam, ale przyznaję, że solidność Luny jest prawdopodobnie bardziej odpowiednia dla cięższego rowerzysty (chociaż sztywność rur może być dostrojona przez rowerzystę, nie mogę komentować, jakie to miałoby znaczenie).
Ale są to drobne robale w środku tego, co jest aktem klasowym pod każdym innym względem. Te klocki będą oczywiście polaryzować, ale nie wyobrażam sobie rowerzysty, który od razu nie zabrałby się za dobrze dopracowaną jazdę Luny.
Specyfikacja
| Calfee Luna Pro | |
|---|---|
| Ramka | Włókno węglowe |
| Zestaw grupowy | Shimano Ultegra 6870 Di2 |
| Hamulce | Shimano Ultegra 6870 Di2 |
| Łańcuch | Shimano Ultegra 6870 Di2 |
| Kaseta | Shimano Ultegra 6870 Di2 |
| Bary | Calfee Design carbon |
| Rdzeń | Calfee Design carbon |
| sztyca | Calfee Design carbon |
| Koła | Rolf Prima Ares4 ES |
| Siodło | SQLab 612 Ergowave |
| Waga | 7.36kg (56cm) |
| Kontakt | calfeedesign.com |
