20-letni Słoweński zawodnik Martin Lavric o dołączeniu do zawodowców po zdobyciu pierwszego miejsca w Zwift Academy
Rowerzysta: Jakie było Twoje przeszłość przed wygraniem Akademii Zwift?
Martin Lavrič: Startowałem w Słowenii i jako junior byłem częścią mojej drużyny narodowej. Chciałem wstąpić do Akademii Zwift w 2017 roku, ale wtedy jeździłem w zespole Pro Continental, co oznaczało, że nie kwalifikowałem się. Ale w 2018 byłem bez drużyny, więc mogłem wejść.
Cyc: Czy byłeś wcześniej użytkownikiem Zwift?
ML: Tak, używałem go dużo do treningu w pomieszczeniach. Ale zrobiłem to, zanim znalazłem Zwifta. Kiedyś oglądałem filmy, ale około półtorej godziny to był mój limit. Kiedy zacząłem używać Zwift, od razu zauważyłem, jak szybko minął czas.
Zrobiłem 30-minutową rozgrzewkę, potem sesję treningową lub wyścig Zwift, potem wyciszenie i tak samo minęły dwie godziny bardzo szybko.
Cyc: Jakie liczby trafiłeś, aby wygrać Akademię?
ML: Powiedziałbym, że moja forma na początku była znacznie poniżej średniej, ale podczas treningu moja siła i sprawność szybko się rozwijały.
Zanim dotarłem do półfinałów, schudłem trochę i czułem się naprawdę potężny, a moje liczby wyglądały świetnie.
Ale zwycięstwo w Akademii Zwift to nie tylko liczby. Myślę, że zanim dojdziesz do ostatecznej selekcji, zaczynają przyglądać się również takim rzeczom jak Twoja osobowość, to, jaki jesteś jako jeździec i Twój profesjonalizm.
Cyc: Czy Akademia jest odpowiednim rodzajem formatu, aby przygotować kogoś do roli profesjonalnego jeźdźca?
ML: Treningi z pewnością popchną Cię do granic możliwości. Musisz dać z siebie wszystko, aby przejść przez program. I testuje wszystko, czego potrzebujesz, aby być zawodnikiem.
Cyc: Ale nie nauczy Cię jeździć w prawdziwym peletonie.
ML: Masz rację, jazda w paczce to oczywiście coś, czego nie możesz nauczyć się na Zwift. Również w wyścigach musisz umieć przeskakiwać rowerem po chodnikach, na rondach i tym podobnych rzeczach, których Zwift również nie może cię nauczyć.
Są to umiejętności, których możesz się nauczyć tylko biorąc udział w tylu wyścigach, ile tylko możesz.
Cyc: Czy były jakieś negatywne reakcje w stosunku do Ciebie ze strony innych jeźdźców, którzy być może nie pochwalają przyznania Ci profesjonalnego kontraktu za wygranie gry komputerowej?
ML: Tak, chyba trochę. Czasami słyszę, jak ludzie mówią: „To facet Zwift” i może myślą, że nie umiem jeździć na rowerze, ale nie martwię się. Dość szybko mogę im pokazać, że jestem w stanie. Nie mówię, że jestem niesamowitym zjazdem czy coś, ale radzę sobie z moim rowerem.
Cyc: Waszą nagrodą był roczny kontrakt z zespołem Dimension Data dla Qhubeka Continental, który jest zespołem uzupełniającym strój UCI WorldTour. Czy od razu czujesz presję, aby zrobić kolejny krok?
ML: Tak, czuję, że chcę dawać z siebie wszystko, ponieważ jeśli osiągnę tutaj dobre wyniki, jest większa szansa, że kontrakt WorldTour może przyjść.
Ale niezależnie od tego, jest to najlepsza droga do WorldTour, ponieważ zespół skupia się na wyścigach etapowych UCI na wysokim poziomie, które dobrze nadają się do zapewnienia zawodnikom doświadczenia, którego potrzebują, aby przejść do rywalizacji na najwyższym poziomie.
Cyc: Czy myślisz, że w przyszłości zobaczymy więcej osób wchodzących do profesjonalnych wyścigów poprzez Zwift lub inne platformy internetowe?
ML: Myślę, że tak, ale wiem też, że wiele osób wciąż lekceważy. Są sceptycznie nastawieni do tego, czy bycie odnoszącym sukcesy zawodnikiem online może przełożyć się na prawdziwy świat.
Ponadto słyszałem, jak profesjonaliści, którzy próbowali ścigać się na Zwift, mówią takie rzeczy jak „Miałem 600 watów i zostałem upuszczony” i myślę, że zakładają, że zawodnicy online oszukują, ale ci goście są naprawdę dobrzy i to nie dlatego, że hakują gry czy coś w tym stylu.
Nadal muszą nauczyć się rzemiosła wyścigów drogowych, ale jeśli masz moc, część umiejętności jest łatwiejsza do nauczenia.
Primož Roglič również pochodzi ze Słowenii, a swój pierwszy kontrakt otrzymał wyłącznie na podstawie wyników testów fizjologicznych, a nie wyścigów. Teraz jest zwycięzcą Vuelty.
Cyc: Z Rogličem i takimi jak Matej Mohorič i Tadej Pogačar, nagle wydaje się, że napływają dobrzy kolarze ze Słowenii. Dlaczego tak jest?
ML: Naprawdę musimy podziękować Włochom. Ponieważ jest tak blisko, możemy się tam ścigać. Szczerze mówiąc, tutaj zdobywamy nasze doświadczenie wyścigowe, ponieważ co tydzień odbywa się pięć wyścigów, ale w Słowenii mamy tylko kilka przyzwoitych wyścigów rocznie.
Również wyścigi we Włoszech pokazują nam, jak dobrzy są inni, co daje nam motywację, aby osiągnąć ten sam wysoki poziom.
Cyc: Jak twoja rodzina zareagowała na twoją nową pracę jako profesjonalnego kolarza?
ML: Jestem im naprawdę wdzięczny. Robią tak wiele dla mnie jako zawodnika i wszyscy naprawdę mnie wspierają. Przed wyścigiem mój ojciec zawsze pomaga mi w czyszczeniu i przygotowaniu roweru, a mama sprawdza posiłki i przepisy, aby upewnić się, że otrzymuję właściwe odżywianie.
Nawet mój brat robi wiele rzeczy, które powinienem robić w domu – jak prace domowe lub koszenie trawy – dzięki czemu mogę odpocząć i oszczędzić energię.
Cyc: Czy próbowałeś innych sportów przed rozpoczęciem jazdy na rowerze?
ML: Tak, jako dziecko próbowałem wielu sportów. Lubiłam siatkówkę i piłkę nożną, ale tak naprawdę nie trzymałam się tych sportów zbyt długo. Zacząłem jeździć na rowerze w wieku ośmiu lat i od razu mi się spodobał, bo od razu byłem dobry.
Na moich pierwszych przejazdach grupowych nigdy nie byłem ostatnim kolarzem, co zmotywowało mnie do pozostania w kolarstwie i kontynuowania go.
Cyc: Krążą pogłoski, że Giro d’Italia może rozpocząć się od etapu ściganego na Zwift. Czy to dobry pomysł, czy po prostu śmieszny?
ML: Cóż, to dość szalone, ale naprawdę fajnie byłoby to zobaczyć. Dlaczego nie? Szczerze mówiąc, czasami etapy prologu nie są tak ekscytujące, a to może być coś zupełnie innego. Przynajmniej pogoda nie miałaby znaczenia, a każdy miałby takie same szanse na wygraną.
Cyc: Na koniec, czy masz jakąś radę dla każdego, kto myśli, że może mieć wszystko, czego potrzeba, aby wygrać Akademię Zwift i dołączyć do zawodowców?
ML: Dla mnie jazda na rowerze to coś, co uwielbiam robić. Jeśli to masz, myślę, że to połowa bitwy. Musisz się tym cieszyć, ponieważ tylko wtedy możesz włożyć maksymalny wysiłek i oddać z siebie wszystko. I będziesz musiał dać mu absolutnie wszystko, co masz. To na pewno nie jest łatwa do wygrania nagroda.
