Minęło 37 lat, odkąd Mistrzostwa Świata po raz ostatni przyjechały do Wielkiej Brytanii. Jak zmieniły się czasy
Ponieważ wkrótce rozpoczną się w Yorkshire Mistrzostwa Świata UCI 2019, felietonista Felix Lowe spogląda wstecz na wyścig mężczyzn – i na cały świat – kiedy ostatni raz odwiedził brytyjskie wybrzeża, kiedy najlepsi kolarze pokonywali okrążenia Goodwood w 1982. Artykuł w bieżącym numerze magazynu Cyclist - już w sprzedaży
Słowa Felix Lowe Ilustracja Jasne jak błoto
Kiedy Beppe Saronni wjechał w tęczowe pasy w chwalebnym Goodwood, „Eye Of The Tiger” znalazło się na szczycie list przebojów, po zdetronizowaniu „Come On Eileen” dzień wcześniej.
Tak, naprawdę minęło tyle czasu, odkąd w Wielkiej Brytanii odbyły się Mistrzostwa Świata UCI. W ciągu 37 lat Włochy miały zaszczyt gościć Mistrzostwa Świata sześć razy, Hiszpania pięć, Szwajcaria i Austria trzy, a Francja, Belgia, Niemcy, Norwegia, Holandia i USA dwa razy, z pojedynczymi występami w Portugalii i Japonii., Kolumbia, Kanada, Australia, Dania i (westchnienie) Katar.
To prawda, że wtedy Wielka Brytania nie była kolarską potęgą, jaką jest teraz. W 1982 roku nie mogliśmy nawet marzyć o trzech różnych Brytyjczykach wygrywających Tour de France w ciągu sześciu lat. Profesjonalne kolarstwo było tylko ciekawostką, a najlepszym finiszem Touru, jakim mogliśmy się pochwalić, było wciąż szóste miejsce Toma Simpsona sprzed dwóch dekad. Przyszli mistrzowie świata Mark Cavendish i Lizzie Deignan jeszcze się nie urodzili.
We wczesnych latach osiemdziesiątych byliśmy znacznie silniejsi w innej dziedzinie doskonałości – w tej, w której od tamtej pory ponieśliśmy nikczemną porażkę: w Konkursie Piosenki Eurowizji. W 1981 r. Wielka Brytania ogarnęła wszystko przed sobą potężnym „Making Your Mind Up” Bucksa Fizza, co oznacza, że w 1982 r. Eurowizja była gospodarzem w Wielkiej Brytanii. A miejscem wybranym na powitanie śmietanki europejskich talentów wokalnych był… Harrogate.
Pedź szybko do przodu o 37 lat i Harrogate powraca na mapę – tym razem w najnowszym rozdziale Yorkshire, aby stać się jedynym celem rowerowym w kraju, o którym warto mówić. Obecny mistrz świata, Alejandro Valverde, miał zaledwie dwa lata, gdy Mistrzostwa były ostatnie w Wielkiej Brytanii, a wtedy był to inny świat.
1982 był rokiem pierwszego wirusa komputerowego, wynalezienia chleba ciabatta, Oscara Bena Kingsleya dla Ghandiego i ostatniego publicznego występu ABBY. Adrian Mole napisał swój pierwszy pamiętnik (w wieku 13¾), wojna o Falklandy szalała przez 10 tygodni, premier Maggie Thatcher przewodniczyła rekordowemu bezrobociu i wszyscy potrzebowaliśmy trochę pocieszenia, stąd E. T. bycie najbardziej dochodowym filmem.
Był to również rok, w którym Michael Jackson wydał Thriller, którego sprzedaż wzrosła dzięki wynalezieniu czegoś, czego wielu młodszych czytelników nie zrozumie: płyty kompaktowej (wiesz – te płaskie, srebrzyste rzeczy, które wiszą na drzewach na działkach).
Miesiące przed tym, jak świat kolarski udał się do Goodwood, Aston Villa – którego najsłynniejszy fan, książę William, urodził się w międzyczasie – pokonała Bayern Monachium w finale Pucharu Europy. I podczas gdy Bernard Hinault był zajęty wygrywaniem czwartego Tour de France w lipcu, Włochy kończyły mistrzostwa świata w piłce nożnej.
Następnie nadszedł wyścig uliczny mężczyzn 5 września – tego samego dnia, w którym Sir Douglas Bader, as w lotach RAF podczas II wojny światowej, pomimo utraty obu nóg w katastrofie akrobacyjnej w 1931 roku, zrzucił tę śmiertelną cewkę.
Pokonany na 18 okrążeniach 9,5-milowego toru (w tamtych czasach bez zagranicznych kilometrów), obejmujący tor wyścigowy Goodwood i South Downs, wyścig mężczyzn został zapamiętany z powodu krachu między dwoma amerykańskimi rywalami. Kiedy Jacques Boyer zaatakował na ostatnim wzniesieniu do linii, to 21-letni Greg LeMond prowadził pogoń – nieumyślnie wyprowadzając włoskiego Saronniego po zwycięstwo.
Giuseppe Saronni wygrywa Mistrzostwa Świata w 1982 roku. Zdjęcie: spalony/L'Equipe
No cóż. Boyer prawdopodobnie i tak by nie wygrał, a wtedy Amerykanie byli w tym dla siebie, ponieważ ich najwyżej sklasyfikowany zawodnik na Mistrzostwach automatycznie został mistrzem kraju. Tak więc LeMond zajął drugie miejsce (przed Seanem Kellym), ale i tak coś wygrał. Rok później wygrał pierwszą z dwóch tęczowych koszulek.
Po 37-letniej przerwie dla Wielkiej Brytanii od kolarskiej imprezy z niebieską wstążką, nie będzie to długo „Żegnaj, okrutne światy”. Biorąc pod uwagę, że pieniądze sprawiają, że Mistrzostwa się kręcą, nie jest niespodzianką, że Wielka Brytania wkrótce ponownie otrzyma ukłon w stronę – Glasgow jest gospodarzem inauguracyjnych Mistrzostw Świata w Kolarstwie Kombinowanym w 2023 roku.
Niestety, nie będzie zbyt wiele miejsca na różowe spojrzenie na dzisiejszą popkulturę przesiąkniętą Love Island. Cholera, Brexit prawdopodobnie nadal będzie trwał za cztery lata…
