Spojrzenie rowerzysty za kulisy profesjonalnego zespołu podczas Tour de France prowadzi nas do stołu do masażu, kuchni i strefy karmienia Trek Factory Racing
Nowoczesny profesjonalny zespół kolarski to środowisko high-tech. Ultralekkie rowery wykonane z włókna węglowego są jeżdżone przez sportowców dopracowanych do fizycznej perfekcji dzięki misternie kontrolowanym protokołom treningowym, podczas gdy każdy aspekt ich jazdy jest rejestrowany w formie danych i analizowany przez naukowców zajmujących się sportem.
Na papierze 198 uczestników Tour de France 2015 mogło wyjechać prosto z Blade Runnera na wieś Bretanii. Ale jeden element profesjonalnego zespołu pozostał prawie niezmienny od czasu, gdy Maurice Garin wygrał pierwszą edycję w 1903 roku: dozorca lub, jak bardziej romantycznie nazywają, soigneur.
Niekończąca się rola
Soigneur jest kameleonem profesjonalnego kolarstwa, jego rola obejmuje fizyczność, psychikę i emocjonalność. Bez nich jeźdźcy wspinaliby się na Alpe d’Huez w śmierdzącym, poplamionym potem stroju, bez jedzenia w brzuchu i zbyt dużej ilości kwasu mlekowego w nogach. Co więcej, bez soigneurów większość jeźdźców byłaby zmęczona psychicznie z powodu intensywnej presji związanej z ich pracą.
„Nie jesteśmy kolegami, jesteśmy dobrymi przyjaciółmi”, wyjaśnia Sabine Lueber z Niemiec o swoich relacjach z kolarzami. Jest jedną z pięciu osobistości dyżurnych zespołu Trek Factory Racing podczas tegorocznego wyścigu.
‘Mamy razem wiele wzlotów i upadków. Dotyczy to zwłaszcza mojego związku z Fabianem [Cancellara]. Jestem jego masażystką od wielu lat i zbliżyliśmy się do siebie. Obie nasze rodziny zbliżyły się”.
Lueber nie przesadza. Spędzili razem wakacje, a jej partner, Włoch Luca Prota, jest prezesem „cancellara4ever”, oficjalnego fanklubu szwajcarskiej supergwiazdy kolarskiej. Uczniów Cancellary na całym świecie połączyła firma Prota, która założyła grupę w 2011 roku. Aktywni członkowie klubu liczą ponad 600 osób i ponad 10 000 obserwujących w mediach społecznościowych. Wielu członków zespołu jeździ razem, je razem obiad i prawdopodobnie nosi razem gadżety Cancellara. (Na stronie cancellara4ever.ch można kupić banery „Go Fabian Cancellara Go”, naklejki Cancellara i spodenki na szelkach z nadrukiem cancellara4ever tuż nad tyłem.)
„Myślę, że to jeden z powodów, dla których mój partner tak często mnie odwiedza!”, mówi Lueber. „Chociaż to może się skończyć w przyszłym roku, ponieważ wygląda na to, że 2016 będzie ostatnim sezonem Fabiana”.
Dla Proty i „Cancellarti” ta wiadomość musiała nadejść jak grom. Czy fanklub przetrwa kalendarz wyścigów pozbawiony swojego bohatera? (Ten autor sugeruje, że tak będzie – kiedyś przypadkowo natknąłem się na hotelowe spotkanie z fanklubem Anity Dobson. Grupa powstała, gdy Dobson grał alkoholiczkę Angie Watts w EastEnders w latach 80-tych. Dobson uczestniczył w wydarzeniu
i był uroczy – i trzeźwy.)
„Jeśli Fabian przejdzie na emeryturę, prawdopodobnie nadejdzie mój czas, aby nazwać to również dniem” – mówi Lueber. „Mam teraz 40 lat i jestem soigneur od ponad 15 lat. Nadchodzi czas, aby ruszyć dalej”..
„Kiedy zaczynałam, nie było to łatwe, ponieważ wielu członków społeczności rowerowej uważało, że bycie soigneur to praca mężczyzny” – mówi. „Musiałem ciągle się sprawdzać. Ale wiedziałem, że mogę to zrobić i mam nadzieję, że pomogłem utorować drogę, ponieważ obecnie w zespołach jest znacznie więcej kobiet”.
Niezależnie od składu chromosomów, praca poza domem przez ponad 200 dni każdego roku zbuduje odporność. Tak samo jest z harmonogramem wycieczek, w którym normą jest 12 godzin plus dni, zwykle rozpoczynające się o 6.30. „Właśnie wtedy biegam z kilkoma członkami zespołu” – mówi. „Rozmawiamy, ale to daje też czas dla siebie. Potrzebujesz tego albo oszalejesz z szaleńczą naturą wyścigu.”
To wspólny temat wśród wszystkich pracowników zespołu Trek Factory, z którymi Cyclist przeprowadzał wywiad – jak chaotyczne jest życie na Tour de France. „Trzeba być silnym, eliminować rzeczy peryferyjne i po prostu kontynuować pracę” – mówi Lueber. A dziś rano w Gap, na 186,5-kilometrowej trasie etapu 18 do Saint-Jean-de-Maurienne, oznacza to robienie bagietek dla personelu. „Przygotowuję też worki na paszę dla jeźdźców na jutro, które będą składać się z batoników, butelek i ciastek ryżowych. Zawsze staramy się przygotować dzień wcześniej.”
Przekąski na podróż
Nie ma zbyt wiele miejsca w maleńkiej kuchni Treka w autobusie mechanika. Podczas gdy Lueber przygotowuje torby, jej kolega, Josué (czyt. „Joshu”) Arán, robi ciastka ryżowe. Urządzenie do gotowania ryżu jest integralnym urządzeniem w kuchni każdego zespołu do dostarczania rowerzystom tych smacznych kęsów węglowodanów, co zostało ujawnione po otwarciu zamrażarki Trek.
Małe srebrne wrapy o smaku „słodkim” lub „słonym” są pakowane do granic wytrzymałości, gotowe do spożycia w przyszłości. Josué jest dla ciastek ryżowych tym, czym Heston Blumenthal dla lodów z bekonem i jajkiem. Jagodowe ciasto ryżowe to triumf. Resztę dnia spędzi jadąc do mety, aby rozdać napakowane białkiem napoje regeneracyjne i kurtki rowerowe Bauke Mollema i spółce.
Spotkani z kolegami z Treka, Stefano Cerea i Elvio Barcella, pojadą przed kolarzami do strefy feedzone znajdującej się w Rioupéroux, wiosce w departamencie Isère, 78 km od startu. Dość uroczo, roadbook Tour symbolizuje strefę zasilania na mapie dnia z nożem i widelcem wciśniętym w małe niebieskie kółko.
Jeśli chodzi o Lueber, po trzech nocach w Gap jedzie do następnego hotelu zespołowego w Le Corbier. Dla wielu samochodów, które nie są akredytowane do jazdy po trasie wyścigu, oznacza to 200-kilometrową przygodę z trasą we Włoszech, ale dopiero po pokonaniu ciasnych dróg 2-kilometrowego Col de Montgenevre. Następnie trasa wraca do Francji przez 8-kilometrowy tunel Fréjus.
„To nic takiego”, mówi mi Lueber po przybyciu do Le Corbier. „Stamtąd pojadę do Paryża, czyli około 700 km. Nie jest to jednak takie złe – wszystko poniżej 1000 km nie jest szczególnie długie.”
Lueber nie jest tak pragmatyczny jeśli chodzi o stan pokoi hotelowych. Jeśli chodzi o przydzielanie hoteli, wszystkie nazwy drużyn są umieszczane w kapeluszu i wybierane losowo, co oznacza, że jakość ich zakwaterowania może się znacznie różnić. Podczas gdy hotele są dobrze obsługiwane w ogromnym mieście, takim jak Paryż, w tym małym alpejskim zakątku sprawy są nieco bardziej szczątkowe.
„Widziałaś hotel?” – mówi Lueber, a jej opalone policzki marszczy brwi. „Tam jest tak brudno i mam tego dość po tylu latach. Ostatniej nocy byłem w Ibisie. Nie było wystarczająco dużo miejsca na rozłożenie stołu do masażu
ale przynajmniej było czysto. Tutaj jest zmęczony i zakurzony”.
Lueber powinien wiedzieć. Podczas gdy Romain Bardet z AG2R naciska na zwycięstwo, Lueber sprawdza, czy pokoje są wyznaczone tak, jak powinny – innymi słowy, czy goście znajdują się w pokojach w pobliżu swoich zawodników, aby gwiazdy nie musiały błąkać się po publicznym hotelu w poszukiwaniu masaż.
Na pewno w ostatnim tymczasowym mieszkaniu zespołu panuje atmosfera zmęczonego hotelu w Blackpool. O ile, oczywiście, nie jesteś fanem beżu, warstw pościeli, które nie chcą odczepić się od materaca i tapet z drewna. Mimo to, jak sama przyznaje, harmonogram Lueber na ten wieczór jest mniej wymagający niż zwykle.
Masaż mistrzowski
„Mamy tendencję do masowania dwóch zawodników każdej nocy, ale ponieważ Fabian wycofał się wcześniej w wyścigu, mam tylko jednego.” To wyjaśnia na wpół wypity kieliszek czerwonego wina na kuchennej powierzchni (choć tylko jeden pranie odzieży personelu – ona wypierze
zestaw zespołu później tej nocy, aby wypełnić przestrzeń w jej łatwym harmonogramie masażu). Pamiętaj, że po treningu jako fizjoterapeuta prawie 20 lat temu jest ekspertem w izolowaniu, a następnie uwalnianiu węzłów i punktów zapalnych z całodziennego wyścigu.
„Nie wchodzisz z ustaloną rutyną – musisz poczuć mięśnie”, mówi. „Celem jest wypchnięcie kwasu mlekowego i toksyn, które nagromadziły się tego dnia. Pomaga również rozciągnąć mięśnie, które mogą być nie tylko nogami, ale także plecami i szyją. I tak, ten masaż jest bolesnym doświadczeniem, ale musi być albo nie ma sensu. Jeśli masz ochotę na relaksujący masaż, udaj się do centrum odnowy biologicznej.’
Każdy masaż trwa godzinę, więc gdy Lueber ma pełny skład jeźdźców, to dwie godziny intensywnego masażu każdego dnia. Sugeruję, że oddanie całej energii kolarzom przez 23 dni Touru musi być wyczerpującym doświadczeniem. „Na początku zabiłoby mnie 20 minut, ale nie teraz. W rzeczywistości jest to łatwe. Jeśli pracujesz na pełny etat w klinice, będziesz masować znacznie dłużej.”
To nie jedyna różnica między fizjoterapeutą w drodze, a znawcami Touru. „Elitarne nogi są zupełnie inne niż jeźdźcy rekreacyjni” – mówi. „Mają bardzo wytrenowane mięśnie, co nie jest normalne. Każdy jeździec różni się też znacznie od masażu. Ktoś taki jak Frank Schleck jest zupełnie inny niż Fabian. Frank ma takie nogi [ręce blisko siebie], a Fabian ma takie nogi [ręce rozciągają się, prawie przewracając kieliszek z winem]. Ale jeden jest wspinaczem, a drugi klasykiem, więc można się tego spodziewać”.
Lueber jest jedynym znamienitym w zespole, który ma wyznaczonego zawodnika – Cancellarę – więc zna swoje nogi lepiej niż on sam. Oprócz pielęgnacji jego ud podczas wyścigów, Leuber jest tak ważny w przygotowaniu Cancellary, że masuje go w jego domu w Bernie w Szwajcarii, na przykład, gdy przygotowuje się do klasyków lub mistrzostw świata. Poza sezonem wyścigowym kciuki Leubera wciąż nie mają przerwy. „Przed Bożym Narodzeniem pojedziemy z rodziną Fabiana na Gran Canarię na jego prywatny obóz treningowy, choć to chyba ostatni raz w tym roku z powodu zbliżającej się emerytury. Ale to był przywilej. Fabian Cancellara to wielka gwiazda, ale dla mnie był tylko Fabianem”.