Cyclist odwiedza Boardman Performance Center w Evesham, aby sprawdzić, czy Frooming na górnej rurze jest szybszy niż wiszące Pantani
To właśnie podczas Tour de France w 2016 roku Chris Froome oszołomił publiczność nie swoim przyspieszeniem przypominającym motorower czy niesławnym stylem jazdy oscylacyjnej, ale niesamowitą nową techniką zjazdów.
Dla tych, którzy go nie widzieli, składało się to z siedzenia na górnej rurze, z ciałem przytulonym do łodygi, a mimo to jakoś pedałując. Stanowi to wyraźny kontrast w stosunku do pozycji z przeszłości – na przykład kultowego stylu zjazdowego Marco Pantaniego, przypominającego pumę.
Zastanawialiśmy się dokładnie, jak wielką różnicę zrobił czas i czy z mądrością „marginalnych zysków” Froome rzeczywiście jest o krok przed Il Pirata. Zdecydowaliśmy więc, że jest tylko jeden sposób, aby się o tym przekonać (bez narażania się na strome zbocze i pragnienie śmierci).
Mili ludzie z Boardman Performance Center byli gotowi na wyzwanie, więc udaliśmy się do Evesham w Worcestershire, aby przetestować różne pozycje i zobaczyć, która jest najszybsza.
Podstawa
Zaczynamy od pomiaru oporu w bardzo podstawowej pozycji na kroplach. W tym celu siedzę stosunkowo prosto, w pozycji, w której podczas pedałowania jechałbym na normalnym płaskim odcinku, a nie w takiej, w której jestem z prędkością, przy której dążę do zmniejszenia oporu, jak to tylko możliwe, i przestaje pedałować.
Dla każdego biegu mierzymy mój współczynnik powierzchni oporu (CdA), który określa, jak duży opór wygeneruje moja pozycja przy różnych prędkościach.
Za ten pierwszy zdobywam 0,295, co oznacza, że aby osiągnąć 35 km/h muszę wygenerować 208 watów mocy na mieszkaniu.
Na kroplach
Naszą pierwszą prawdziwą pozycją zjazdową jest proste założenie kropli, z rękami na sterówkach.
Na tej pozycji uzyskałem CdA 0,1993, ogromny spadek oporu. Ponieważ tunel aerodynamiczny nie generuje siły zjazdowej, nadal używamy obliczeń mocy potrzebnej do osiągnięcia 35 km/h jako wskaźnika wydajności pozycji, w oparciu o CdA.
Przy takim oporze potrzebowałbym tylko 154 watów mocy, aby podróżować z tą samą prędkością. Ale to daleko od najszybszej pozycji.
Froome
Siedzenie na górnej rurze nie jest wygodną pozycją i starałem się utrzymać ją przez ponad 30 sekund. Froome udaje się pedałować w tej pozycji, co z pewnością wymaga trochę praktyki.
Pozycja Froome jest oczywiście dobrze obliczona, ponieważ zauważyłem, że moje CdA spadło do 0,1718. To spowodowało, że moja moc 35 km/h spadła do 139 watów - dzięki czemu ta pozycja jest o całe 69 watów szybsza niż moja pozycja wyjściowa.
W bardzo przybliżonym obliczeniu, gdybym dodał tę moc do moich watów przy prędkości 35 km/h, zobaczyłbym, że podróżuję o 5 km/h szybciej bez dodatkowego wysiłku. Wzmocnienie byłoby proporcjonalnie większe przy większej prędkości.
Są jednak pewne wady. Podczas gdy pozycja Froome'a obniża środek ciężkości, przenosi również ciężar w dużej mierze na przednie koło, co może zmienić charakterystykę prowadzenia i potencjalnie sprawić, że rower będzie trochę mniej stabilny. Najwyraźniej udało mu się to, ale my, mniejsi śmiertelnicy, lepiej bądźmy ostrożni.
Pantanie
Pozycja Pantani naprawdę przeszła do historii, a tylko najbardziej niejasni z obecnych profesjonalistów kiedykolwiek próbowali czegoś podobnego. Patrząc na dane, może być jasne, dlaczego.
Pozycja Pantaniego dała mi CdA 0.1947, który był tylko trochę szybszy niż moja zakładka na maskach. To tylko 1 wat zysku (chociaż o 55 w szybciej niż w normalnej pozycji rowerowej), ale daje to możliwość pedałowania podczas zjazdów.
Być może jednak Pantani bardzo dobrze wiedział, że ciężar nad tylnym kołem może pomóc w ogólnej stabilności, a jego pozycja polegała bardziej na uzyskaniu właściwej pozycji na drodze, a nie właściwej pozycji pod wiatr.
Obree
Nie byliśmy w stanie naprawdę uchwycić ducha stylu jazdy Old Faithful Grahama Obree, ale wydawało się, że jest to odpowiednia nazwa dla pozycji, która stara się ustawić plecy tak płasko, jak to możliwe.
Tak się składa, że jest to moja regularna pozycja do zjazdu, gdy droga jest prosta i nie ma szans na przeszkody, które wymagają nagłego hamowania.
Jeśli chodzi o zbliżanie się do zakrętu lub jakiegokolwiek niepewnego terenu, ręce muszą wrócić, aby zakryć hamulce.
Więc jakie są korzyści? Cóż, całkiem nieźle. Mój CdA osiągnął wynik 0,1679, bardzo śliski wynik i był najszybszy ze wszystkich naszych przejazdów.
Moc potrzebna do jazdy z prędkością 35 km/h wynosiła zaledwie 137 watów.
Pozycja oferuje nisko położony środek ciężkości i dobrą stabilność z ładnie rozłożonym ciężarem przód-tył, ale brak kontroli nad spadkami to wielkie poświęcenie i każdy, kto próbuje tego dokonać, musi być bardzo pewny siebie. obsługa.
Wnioski
Więc co możemy wywnioskować, że 'Obree' jest najszybszą pozycją we wszystkich okolicznościach? No nie.
Każdy ma inny kształt, więc to, co jest dla mnie najszybsze, może wcale nie być szybkie dla kogoś z węższymi ramionami, węższą kierownicą, dłuższym ciałem, krótszą szyją, mniejszą lub większą wagą, niższą pozycją do jazdy…
Do tego dochodzi fakt, że przetestowaliśmy tylko jeden kąt odchylenia, kąt, pod którym wiatr uderza w jeźdźca. Ten kąt wynosił 0°, podczas gdy częściej jeździec doświadcza odchylenia w zakresie 0-15°.
Podobnie jak w przypadku większości aerodynamiki, złożoność nauki oznacza, że trudno jest dużo ekstrapolować lub tworzyć twarde i szybkie zasady.
Jeśli naprawdę chcesz wiedzieć, co jest dla Ciebie najszybsze, nic nie przebije wycieczki do tunelu aerodynamicznego.
Podziękowania dla Boardman Performance Center za przeprowadzenie naszego testu. Kliknij tutaj, aby uzyskać więcej informacji na temat testów aerodynamicznych w centrum
