Pięciokrotny zwycięzca Tour de France rozmawia z kolarzem o ASO, nieprzestrzeganiu rozkazów i dlaczego pieniądze są źródłem wszystkich nudnych wyścigów
Wiek: 62
Narodowość: Francuski
Zwycięzca Honorowego Tour de France 1978, 1979, 1981, 1982, 1985;
28 zwycięstw etapowych
Zwycięzca Giro d’Italia 1980, 1982, 1985
6 zwycięstw etapowych
Vuelta a España zwycięzca 1978, 1983
7 zwycięstw etapowych
Mistrz Świata w wyścigach szosowych 1980
Zwycięzca Paris-Roubaix 1981
Korzysta: Zakończyłeś pracę jako ambasador ASO, organizatora Tour de France. Dlaczego się przeprowadziłeś i co teraz robisz?
Bernard Hinault: Jestem na emeryturze. Przy konkurencji i wszystkich moich działaniach współpracuję z ASO w taki czy inny sposób od 42 lat. To już skończone. Mam dwoje wnucząt, które chciałbym zobaczyć, jak dorastają. Cała ta sprawa sprawiła, że pomyślałem o tym, jak dziadek spędzał ze mną czas io wszystkich rzeczach, których nigdy nie mogłem zrobić ani zobaczyć z moimi dziećmi, a które teraz chcę robić z moimi wnukami. Wiele przegapiłem.
Cyc: ASO było w konflikcie z organem zarządzającym kolarstwem, UCI, co do struktury wyścigów. Jak myślisz, co się stanie?
BH: Wyjście z WorldTour to jedyne rozwiązanie dla ASO i zmiana kategorii wyścigów. To nie jest kwestia separacji, po prostu UCI w dzisiejszych czasach nie myśli wystarczająco dużo.
Cyc: Jak myślisz, gdzie UCI poszło nie tak?
BH: Jest jedno rozwiązanie – musi się zdarzyć, że zespół nie dostanie pieniędzy za stawienie się na wyścig, ale za wyniki. Weź system do piłki nożnej. Masz Premier League, pierwszą ligę i tak dalej, a jeśli jesteś w dolnej trójce dowolnej ligi, odpadasz. To takie proste. Gdybyśmy mieli taką samą strukturę dla kolarstwa, dyrektor sportowy powiedziałby: „Musisz wyjść i ścigać się, bo jeśli tego nie zrobisz, wszyscy zostaniemy wyrzuceni pod koniec roku!”
Cyc: Jak widzisz, że wprowadza się to w życie?
BH: W tym miejscu ASO musi wykorzystać swój autorytet i powiedzieć, że tak to robimy. Wychodząc z obecnego systemu, organizatorzy wyścigu mogą narzucić liczbę kolarzy w wyścigu, wtedy nie są zobowiązani do zabierania wszystkich profesjonalnych zespołów, a ci, którzy nie chcą brać udziału w wyścigu, mogą zostać w domu. Oznacza to, że wszyscy zawodnicy w wyścigu będą walczyć każdego dnia, a to się zmieni
wiele rzeczy. Jeśli przyjedziesz na Tour de France i potraktujesz go jak wakacje, w przyszłym roku nie zostaniesz zaproszony na wyścig.
Cyc: Które wyścigi są Twoim zdaniem najbardziej ekscytujące?
BH: Zwykle oglądam trzy wyścigi. Tour of Gabon jest świetny i pokazuje ewolucję afrykańskiego kolarstwa – nie martwią się o pieniądze, po prostu ścigają się. To fascynujące, bo w afrykańskim kolarstwie jest tak duży postęp. Oglądam też Tour de Bretagne, bo chociaż to trzecia kategoria, codziennie wychodzą i ścigają się ostro. A ostatnia trasa, którą oglądałem, nazywała się Tour of the Future [Tour de l’Avenir], która składa się w całości z młodych i utalentowanych dzieci.
Cyc: Co myślisz o kamerach rowerowych, które ostatnio widzieliśmy?
BH: Za każdym razem, gdy mamy te obrazy w wyścigu, jest to fantastyczne dla publiczności. Kiedy jest sprint lub wspinaczka górska, możesz zobaczyć znacznie więcej niż z kamer telewizyjnych czy helikoptera. Nie wiem, czy kolarze czasami myślą: „Co możemy zrobić, aby ludzie chcieli oglądać rowery w telewizji jeszcze bardziej?” Nie wystarczy im po prostu jeździć na odpowiednim tempie przez większość etapu, a potem ścigać się codziennie przez godzinę.
Cyc: Czy uważasz, że peleton mógłby skorzystać z patrona, tak jak ty, aby utrzymać zawodników w porządku i zmniejszyć liczbę wypadków?
BH: Jeśli chodzi o wypadki, musimy zmienić rowery, aby dostosować się do naszych warunków klimatycznych. W tej chwili wielu jeźdźców jest zbyt zdenerwowanych, więc jak tylko ktoś hamuje, ślizgają się. Karbonowe felgi są bardzo dobre na sucho, ale fatalne na mokrej nawierzchni. Wygląda na to, że kolarze są przeciwni hamulcom tarczowym, ale to nonsens. Gdybym był teraz zawodowcem, z pewnością miałbym hamulce tarczowe. To najbezpieczniejszy układ hamulcowy, niezależnie od tego, czy pada deszcz, czy nie. W ich wyniku nie ma już wypadków. Hamulce tarczowe istnieją w kolarstwie górskim od ponad 20 lat. Czy jacyś zawodnicy doznają kontuzji z ich powodu? Nr
Cyc: A co z rozcięciami, które widzieliśmy w nogach niektórych zawodników, które zostały przypisane hamulcom tarczowym?
BH: Z pewnością jest to tarcza, ponieważ nie jest możliwe, aby obrażenia były spowodowane przez tarczę, biorąc pod uwagę jej miejsce. W Dubaju, kiedy jeździec [Owain Doull] powiedział, że wirnik tarczowy [Marcela] Kittela otworzył jego but, można było zobaczyć, że but miał ślady rdzy, więc był wyraźnie wycięty na krawędzi bariery. Jeźdźcy muszą przestać gadać bzdury i zacząć myśleć. Kiedy nie chcesz danego produktu, starasz się wymyślić wszystkie wymówki, jakie możesz, aby uniknąć konieczności jego używania. Trzeba nad tym popracować, aby ulepszyć produkt.
Cyc: Jaka jeszcze rada byłaby dla dzisiejszych rowerzystów?
BH: Przede wszystkim jeźdźcy muszą być bardziej niezależni, więc nie masz za sobą dyrektora sportowego, który cały czas mówi ci, co robić. W przypadku Romaina Bardeta na Tourze w 2016 roku, jego dyrektor sportowy powiedział, że nie posłuchał jego rozkazów [kiedy zaatakował na Saint-Gervais Mont Blanc], ale nie zająłby drugiego miejsca, gdyby tego nie zrobił. A gdyby Froome nie wstał po katastrofie, Bardet wygrałby Tour. Dziś bycie reżyserem sportowym to przede wszystkim pieniądze. Zawsze jest tak samo.
Cyc: Kto jest twoim ulubionym zawodnikiem z młodości?
BH: Było dwóch. Pierwszym jest Anquetil, bo wygrał. Drugi to Merckx, bo wygrał. Patrzysz na tych dwoje w tym wieku i bierzesz trochę z obu, aby stworzyć siebie jako jeźdźca – Merckx, ponieważ wygrał wszystko, i Anquetil, ponieważ był po prostu fajny.
Cyc: Czy kiedykolwiek miałeś ochotę spróbować wygrać szósty Tour de France?
BH: Dlaczego, po co? Czy byłbym szczęśliwszy, gdybym wygrał sześć zamiast pięciu? Udało mi się grać i dobrze się bawić podczas moich ostatnich dwóch Tourów (1985 i 1986). Chodzi o grę, o przyjemność. To prawda, że gdybym chciał, mógłbym wygrać więcej. Ale nie chodzi tylko o to, żeby powiedzieć, że jestem najlepszy, bo wygrałem najwięcej.
Bernard Hinault udzielił wywiadu w La Ronde Tahitienne na Tahiti [szczegóły tutaj]. Wywiad przeprowadzony w języku francuskim i przetłumaczony przez Thérèse Coen.
