Potężny występ Jungels, którzy wykorzystali umiejętność jazdy na czas, aby wygrać solo w Kuurne
Deceuninck-QuickStep podwoił się w weekend otwarcia Spring Classics, gdy Bob Jungels wyprodukował niezwykły solowy występ, aby wygrać Kuurne-Brussels-Kuurne.
Jungels był najsilniejszym kolarzem wyścigu, uciekając z małej grupy 16 km od linii, aby powstrzymać szalejący peleton i odnieść imponujące zwycięstwo.
Brytyjski Owain Doull (Team Sky) był pod wrażeniem, wygrywając sprint na drugim miejscu, a Niki Terpstra (Direct Energie) przekroczył linię na trzecim miejscu.
Zwycięstwo Jungels było wynikiem braku sprintera w zespole QuickStep. Mając to na uwadze, ich potężny zespół wykorzystał wczesne podjazdy i boczne wiatry, aby siać spustoszenie w peletonie, a Jungels ostatecznie zakończył pracę swojego zespołu w stylu, sam.
W ten sposób zespół Deceuninck-QuickStep zakończy weekend otwarcia klasyków zwycięstwem zarówno w Kuurne-Brussels-Kuurne, jak i Omloop Het Nieuwsblad dzięki zwycięstwu Zdenka Stybara zaledwie 24 godziny wcześniej.
Jak potoczył się dzień
Kończąc weekend otwarcia wiosennych klasyków, Kuurne-Brussels-Kuurne oferuje ciekawą perspektywę, w której zawodnicy klasyków zmierzą się ze sprinterami peletonu i ich potężnymi pociągami sprinterskimi.
Przy spadku powyżej 200 km, parki są w dużej mierze opowieścią o dwóch połówkach z 13 odcinkami Helligen i brukowanych w ciągu pierwszych 150 km przed płaskim i szybkim 50 km z powrotem do Kuurne.
Ponieważ trudności dnia pojawiają się tak wcześnie w wyścigu, potężni sprinterzy zwykle znajdują nogi do wykonania ostatniego sprintu, stąd poprzedni zwycięzcy Mark Cavendish i Dylan Groenewegen – broniący tytułu mistrza wyścigu i faworyt edycji 2019.
Chociaż takie osoby jak Jasper Stuyven udowodniły w ostatnich latach, wystarczy jeden kolarz w szczególnie dobry dzień, aby uciec z peletonu solo.
Od peletonu odeszła silna siódemka, w tym fast-man Magnus Cort z Astany, tworząc dużą przewagę, która rozciągała się na ponad trzy minuty na punkty, chociaż cała ekscytacja pochodziła z tyłu.
Pozbawiony sprintera Deceuninck-QuickStep zdał sobie sprawę, że musi przejść do ofensywy. Tuż przed Oude Kwaremont, 85 km przed metą, Yves Lampaert, Kasper Asgreen i Zdenek Stybar rozerwali grupę na kawałki w sekcji przy bocznym wietrze, dzieląc wyścig na fragmenty.
Na szczycie Kwaremont tylko duet Team Sky Owain Doull i Ian Stannard, Oliver Naesen (AG2R La Mondiale) i Davide Ballerini (Astana) mogli dorównać wysiłkom, ponieważ nagłe przyspieszenie również pomogło przywrócić ucieczkę dnia.
Ta początkowa grupa ataków w końcu rozrosła się w liczebność, ale wystarczyła, aby odrzucić większość sprinterów peletonu. Główna paczka, w tym Groenewegen, próbowała na serio połączyć się z lwią częścią pracy wykonywanej przez Jumbo-Visma.
Jungels był najsilniejszym zawodnikiem w wyścigu. Był powodem zaciekłego pościgu Jumbo, gdy wraz z Naesenem, Cortem, Ballerini i Sebastienem Langeveldem zbudował minimalną przepaść, która zapewniłaby intrygującą grę w kotka i myszkę do linii.
Kiedy kot się zbliżył, w ciągu 30 sekund Jungels zdecydował, że jeszcze nie skończył. Mając 10 km przed końcem, po prostu odjechał od pozostałej ucieczki i wkrótce zbudował 45-sekundową przerwę.
Masowo, zespół Deceuninck-QuickStep spowodował kłopoty w głównej grupie, zakłócając pościg Bora-Hansgrohe i Jumbo-Visma, dając Jungelsowi kluczowe sekundy, których potrzebował na samotne zwycięstwo.
