Rowerzysta rozmawia z „Maszyną”, człowiekiem, który jest niekwestionowanym królem ultra-wytrzymałościowej jazdy
Rowerzysta rozmawiał ostatnio z Allegert, aby rzucić okiem na to, co sprawia, że belgijski rowerzysta długodystansowy działa.
Cyclist: Wygrałeś wyścig Transcontinental trzy razy, plus 9.200km Red Bull Trans-Siberian Extreme. Jaka jest atrakcja wyścigów ultradystansowych?
Kristof Allegaert: Uwielbiam jeździć sam i robić wszystko sam. Nigdy nie wiesz, gdzie będzie następny przystanek lub gdzie będziesz mógł zdobyć jedzenie lub schronienie.
W konwencjonalnych wyścigach możesz siedzieć w grupie, a następnie sprintować do linii. W wyścigach ultra element mentalny jest znacznie silniejszy.
Cyc: Ile z tego jest reakcją na działania innych jeźdźców, a ile jest osobistym testem?
KA: Dla mnie to sprawa osobista. Jeśli sprawdzasz media społecznościowe co pięć minut, możesz uzyskać obraz tego, co się dzieje, zwłaszcza z każdym rowerzystą noszącym urządzenie śledzące.
Ale wszystkie te chwile, w których nie robisz postępów. Pierwszą rzeczą jest zawsze pchanie się. Mój własny świat jest w tej chwili dość mały – to tylko ja i mój rower.
Nie obchodzi mnie, czy inni cierpią lub dobrze sobie radzą. Mogę się dowiedzieć później.
Cyc: Jakie są kluczowe składniki do wygrania wyścigu ultra-wytrzymałościowego?
KA: Musisz być bardzo wydajny. To tylko wielka próba czasowa. Przez cały czas, gdy nie jedziesz, nie idziesz do przodu. Część psychiczna jest trudna, ponieważ nie masz z kim porozmawiać.
Pierwszego dnia uwielbiam być sama. Trzy, cztery, pięć dni to inna historia. W ciągu pięciu minut twój sposób myślenia może być jak kolejka górska, w górę iw dół tak szybko, od najbardziej pozytywnego do najciemniejszego miejsca. Musisz sobie z tym poradzić, oprócz fizycznego zmęczenia i głodu. Jeśli nie jesteś gotowy na cierpienie, zapomnij o tym.
Cyc: Jak utrzymać motywację? Czy sama wygrana jest motywatorem?
KA: Pierwszym wyścigiem, w jakim wziąłem udział, był pierwszy transkontynentalny [Allegert był najszybszym finiszerem]. Nigdy wcześniej się nie ścigałem i nie wiedziałem, czego się spodziewać.
To była po prostu wielka przygoda. Nienawidzę słowa współzawodnictwo – chcę jeździć na rowerze i dobrze się bawić i byłem zaskoczony, że poszło mi tak dobrze. Jeśli wygrana jest Twoją jedyną motywacją, będziesz rozczarowany.
Mam więcej szacunku dla ostatniego zawodnika na szosie, któremu się to podobało, niż dla drugiego zawodnika, który niczego nie doświadczył.
Cyc: Ile kilometrów przejeżdżasz rocznie?
KA: W zeszłym roku przejechałem 45 000 km. Liczby nie są celem, chociaż zawsze cieszę się, gdy mogę przejechać 25 000 km. Wysiadam na rowerze tak często, jak mogę, a kiedy to wszystko zsumujesz, to w końcu jest to duża liczba.
Cyc: Jakie jest najgorsze miejsce, w jakim kiedykolwiek spałeś?
KA: W Australii spałem przy drodze, ponieważ przez godzinę nie miałem gdzie położyć głowy. Bardzo dbam o swoje miejsca do spania, zarówno po to, by dobrze odpocząć, jak i by nie zostać okradziona.
Wyłączam lokalizator GPS Spot na kilka kilometrów wcześniej, aby nikt nie wiedział, gdzie jestem. Kiedy śpisz, naprawdę śpisz. Możesz zabrać wszystkie swoje rzeczy i nie obudzić się.
