Jason Kenny powraca, aby celować w Igrzyska Olimpijskie Tokio 2020 w kampanii, która może sprawić, że stanie się najbardziej utytułowanym olimpijczykiem w Wielkiej Brytanii
Pomimo tego, że nigdy publicznie nie ogłosił swojej emerytury, Jason Kenny postanowił zrezygnować ze sportu po zeszłorocznych Igrzyskach Olimpijskich w Rio. Po opuszczeniu meczów ze złotymi medalami w sprincie, sprincie drużynowym i zawodach keirin byłby to doskonały koniec wspaniałej kariery, dzięki której sprinter stał się jednym z najbardziej utytułowanych olimpijczyków w Wielkiej Brytanii.
„Powoli, ale na pewno miałem już dość”, powiedział Rowerzyście. „Robiłam to od tak dawna. Wtedy nie zdawałem sobie sprawy, ale nigdy tak naprawdę nie zrobiłem sobie przerwy.
'W ciągu najwyżej dekady miałem kilka tygodni wolnego, a nawet wtedy wciąż myślałem o treningu. Przejrzałem cykl olimpijski, ponieważ już włożyłem pracę.
'Przed rozpoczęciem igrzysk przekonałem się, że to będą moje ostatnie igrzyska olimpijskie. Cieszyłem się, że to przejrzałem, ale potem chciałem odejść i po prostu być normalnym przez chwilę.”
Posiadanie niesamowitej zdolności do leżenia nisko przed osiągnięciem szczytowej formy na trudnych imprezach Nieustające obciążenie pracą Kenny'ego spłaszczyło jego entuzjazm, co doprowadziło go do poświęcenia czasu na swoją karierę, podczas gdy decyzja o nieogłaszaniu swoich planów była charakterystycznym posunięciem dla jeźdźca kto woli, żeby jego jazda mówiła za niego.
„Po meczach całkowicie się wyłączyłem i nie oglądałem się za siebie”, powiedział, wspierając uruchomienie nowej sekcji internetowej Wiggle, w której będzie można znaleźć wiodące marki odzieży gimnastycznej. Możesz zobaczyć więcej na: wiggle.com/gym.
Pozostawiając za sobą znakomitą spuściznę, przez ostatni rok wydawało się, że normalne życie układa się dobrze. We wrześniu 2016 r. Kenny poślubił rówieśniczkę Laurę Trott, a w lutym 2017 r. para ogłosiła, że spodziewa się pierwszego dziecka.
‘Zacząłem rozważać inne kariery. Całe moje doświadczenie dotyczy występów na poziomie elitarnym, więc patrzyłem na to.
„Po drugiej stronie ogrodzenia trudno jest dostać się do świata. Kiedy jesteś jeźdźcem, oceniany jest wyłącznie na podstawie wyników.
„W pewnym sensie to proste. Pojawiasz się, idziesz szybko, a jeśli jesteś wystarczająco szybki, wygrywasz. Kiedy próbujesz sprzedać się jako trener, który wie, o czym mówi, jest to trudniejsze.
'To było zabawne spojrzenie w tę stronę.
Poświęcając sobie czas na zastanowienie się, co dalej Kenny powiedział nam, że cieszył się czasem spędzonym z dala od wyścigów. Wciąż prawie przez przypadek znalazł się z powrotem na welodromie.
‘Była okazja, aby wrócić na tor i zrobić kilka filmów, więc rzuciłem się na to, ponieważ był wyłączony przez tak długi czas.
'Naprawdę mi się podobało; to sprawiło, że pomyślałem, w porządku, trochę go szturchnijmy i spróbujmy.
Bardzo metodyczny pracownik, który nawet we własnym umyśle postanowił zrezygnować z kolarstwa wyczynowego, Kenny zachował formę.
‘Lubię trenować i lubię tworzyć programy. Nadal jeździłem. Zacząłem pisać hipotetyczne programy szkoleniowe dotyczące tego, co chciałbym zrobić, jeśli wrócę i zanim się zorientowałem, przechodziłem przez nie i cieszyłem się tym.
'Po roku spędzonym po prostu wróciłem.
Kenny wyjaśnił, jak to jest być całkowicie zanurzonym w profesjonalnej bańce rowerowej. „Jeżdżąc na pełny etat albo jesteś na zawodach i idziesz naprawdę dobrze, albo trenujesz i czujesz się dość płasko.
'Nigdy nie wrócisz do tego naturalnego stanu. Podczas treningu zostajesz fizycznie zgnieciony. Czułem się, jakbym zmienił się przez lata. Nie czułem się tak, jak jako nastolatek. Myślałem, że to się po prostu starzeje.
'Po roku bez roweru poszedłem i zrobiłem losową sesję laboratoryjną i poczułem się dokładnie tak samo, jak w wieku szesnastu lat. Znowu poczułem się sobą.
‘Kiedy wróciłem na tor i próbowałem wykonać pewne wysiłki, okazało się, że jest to naprawdę dość trudne. To było dla mnie nowe, że tak bardzo cierpię i idzie tak źle. To było wyzwanie.
'Budując go przez lata, bierzesz za pewnik ilość treningu. Codzienne treningi to trudna rzecz. Radzenie sobie z skumulowanym zmęczeniem było czymś, czego nie doceniłem, chociaż teraz zaczynam to robić.”
Ponowne odkrycie swojej miłości do treningu i powrót do jazdy na Igrzyska Olimpijskie w Tokio w 2020 roku wydawał się oczywistym wyborem, pomimo ogromnego nakładu pracy.
‘Czułem, że jeśli nigdy nie spróbujesz, nigdy się nie dowiesz. W pewnym sensie jest to zobowiązanie, ale z drugiej strony tak nie jest. Jeśli to nie działa, to nie działa. Nic nie straciłem. Po prostu będę o rok starszy. To nie koniec świata.
'Jestem w całkiem szczęśliwej sytuacji: mogę spróbować i nie ma presji. Po prostu widzę, co mogę z tego wyciągnąć”.
Podczas gdy zawodnicy biorący udział w Brytyjskim Programie Wyczynów Kolarskich są notorycznie tak dobrzy, jak ich ostatni wynik, żaden przy zdrowych zmysłach trener prawdopodobnie nie odwróci Kenny'ego.
Słynie z własnego podejścia do treningu, jego nieustająca ciężka praca uczyniła go jednym z najbardziej utytułowanych kolarzy torowych na świecie.
‘Kiedy dążysz do celu takiego jak igrzyska olimpijskie, zawsze żałujesz, że nie masz więcej czasu. Chodzi o maksymalne wykorzystanie czasu.
„To właśnie lubię robić: upewniać się, że optymalizuję każdą sekundę. To ta sama zasada, niezależnie od tego, czy skończyły Ci się trzy lata, czy trzy minuty.
'Po wyścigu program się zatrzymuje i wygląda na to, że świat się kończy. Wszystko, co robisz, jest do tego jednego punktu. Całkiem to lubię”.
Wciąż tym razem Kenny będzie miał nowe wymagania dotyczące tych cennych sekund. Od czasu swojej ostatniej kampanii olimpijskiej po raz pierwszy został ojcem, wydarzenie, które opisuje jako „wszystko zmieniło”.
‘To niesamowite. Nie możesz tego wyjaśnić. Oczywiście ciężko trenować. Po trzech godzinach snu zdajesz sobie sprawę, jak ważny jest sen dla regeneracji.
'Zrobiłem dzień treningu, miałem złą noc, a następnego dnia czułem się, jakbym w ogóle się nie zregenerował. Muszę tylko zaakceptować, że niektóre dni będą złe, a inne dobre.
'To nowość, ponieważ jestem przyzwyczajony do tego, że mogę planować każdego dnia. Teraz po prostu muszę być elastyczny”.
Jako taki uznany talent, Jason ma trochę więcej swobody, aby pogodzić dom i pracę.
Pozyskawszy pomoc swojej dalszej rodziny, Laura i zamierza planować ich harmonogramy związane z opieką nad dziećmi, a jednocześnie ścigać się na najwyższym poziomie.
Ojcostwo również nie było jedyną zmianą. Obie osoby o wyraźnych podstawach, jako para, są teraz coraz bardziej znane poza światem kolarskim, a media interesują się ich życiem z dala od roweru.
To coś, co Kenny wydaje się powściągliwy.
‘Nie jesteśmy szalenie sławni. To dobry poziom. Nadal możemy iść na zakupy. Fani sportu rozpoznają nas i to miłe. To tylko jedna z tych rzeczy, które się z nią wiążą.
'Po prostu to akceptujemy i próbujemy się tym cieszyć. Kiedy to się dzieje po raz pierwszy, a robisz zdjęcie, a tak naprawdę nie chcesz, aby zostało zrobione, może to być dość stresujące, wszystkie kamery klikają.
'Ale potem nauczysz się relaksować i cieszyć się tym. Jest mnóstwo dobrych rzeczy, które się z tym wiążą”.
Uwaga mediów prawdopodobnie nie umrze. Z taką samą liczbą złotych medali, jak Sir Steve Redgrave i Sir Bradley Wiggins, na następnych igrzyskach olimpijskich Kenny będzie o jedno złoto, aby dorównać Sir Chrisowi Hoyowi i zostać najbardziej utytułowanym olimpijczykiem w Wielkiej Brytanii.
Jednak pogoń za medalami nie wydaje się być ogromnym czynnikiem motywującym dla cicho mówiącego jeźdźca.
‘W British Cycling zawsze uczono nas koncentrowania się na celach związanych z wynikami, a nie wynikami. Po prostu skoncentruj się na byciu w najlepszym miejscu, w jakim możesz się znaleźć, kiedy ma to znaczenie, i nie stresuj się wygraną lub konkretnymi momentami, na które mogą mieć wpływ inne czynniki.
'Zawsze pracowałem, aby osiągnąć najlepszy poziom, na jakim mogę być, i pozwolić, aby wyniki same o siebie zadbały. To zdejmuje ciśnienie”.
Zgodnie z tym pragmatycznym podejściem, możliwość rycerstwa nie wydaje się zbytnio ożywiać Kenny'ego.
Jeżeli szeregi najlepszych brytyjskich kolarzy mają teraz wszystkie tytuły sportowe, z pewnością mu się należy. Jednak jego natychmiastowa reakcja jest taka, że dodanie Sir przed swoim nazwiskiem nie ułatwi mu życia na następnych zawodach.
‘Te małe dodatkowe rzeczy są miłe, ale nie ma to żadnego wpływu na to, co dzieje się na torze. Nikogo nie obchodzi, jak masz na imię, ile masz lat, ile wygrałeś.
'Kiedy będziesz ścigać się, wygra najlepszy.'
