Poza brukiem Roubaix i długą drużynową jazdą na czas, tegoroczny wyścig powinien być rozstrzygnięty w górach
W pierwszych dziewięciu dniach wyścigu są dwa etapy, które mogą zadecydować o klasyfikacji generalnej Tour de France 2018. 21,7 km nawierzchni na 9. etapie zagwarantuje przerwy czasowe na mecie, podczas gdy drużynowa jazda na czas na 35 km może zawierać minuty między rywalami GC.
Jednak, jak mówi stare przysłowie, wyścig nie zostanie wygrany w pierwszym tygodniu, ale na pewno można go przegrać.
Wyścig zostanie wygrany na 26 sklasyfikowanych przełęczach górskich i skoczniach, które rozpoczynają się na 10. etapie i kończą tuż przed przedostatnim dniem 31-kilometrowej jazdy indywidualnej na czas do Espelette.
Wśród tych gór będą szczyty powyżej 2000m n.p.m., żwirowe płaskowyże, a nawet kilka 20%+ wzniesień, które spowodują rzeź w peletonie i ostatecznie wyłonią zwycięzcę w Paryżu.
Poniżej kolarz przyjrzał się dużym górskim etapom tegorocznego Tour i potencjalnemu wpływowi, jaki mogą one mieć na ogólny wynik wyścigu.
Pięć górskich etapów, które zdefiniują Tour de France 2018
Etap 10 - Annecy do Le Grand-Bornand
Trasa wytyczona przez organizatora trasy ASO na 10. etap może okazać się genialna.
Etap 10 nadchodzi jeden dzień po pierwszym dniu odpoczynku w Tour i dwa dni po tym, jak peleton przemierzy prawie 22 km nierównego bruku Roubaix, co spowoduje, że nogi niektórych zawodników znajdą się w stanie zawieszenia.
Jeżeli niektórzy jeźdźcy walczą o wznowienie jazdy po dniu odpoczynku, spodziewaj się, że będą cierpieć na Plateau des Glieres. Po 60 km na etapie ten nowy podjazd ma średnio 11% na ponad 6 km, a także obejmuje nachylenie 20%.
Jeśli to nie wystarczy, na płaskowyżu na szczycie znajduje się dwukilometrowy odcinek żwiru, po którym następuje techniczny zjazd, idealny przepis na stratę czasu.
Dla tych, którzy pokonali dystans, może to być szalony pościg przez ostatnie 80 km z dwoma kolejnymi podjazdami kategorii 1 przed długim zjazdem do mety.
Etap 12 - Bourg-Saint-Maurice Les Arcs - Alpe d'Huez
Może nadejść stosunkowo wcześnie w wyścigu przez góry, ale Alpe d'Huez ma tendencję do zapewniania fajerwerków podczas Tour bez względu na to, gdzie się znajduje.
Słynne 21 zakrętów na szpilce było regularnym widokiem od 1976 roku, kiedy to dało piękne momenty, takie jak ówczesny amator Luis Herrera jadący do zwycięstwa solo w 1984 roku czy zmarły Marco Pantani, który osiągnął najszybszy czas na Alpe w 1997 roku.
Nogi będą na tyle świeże wśród wielkich rywali, że prawdopodobnie ograniczą do minimum przerwy czasowe, ale prawdopodobnie zobaczymy tych, którzy czują się dobrze, przejmą kontrolę na początku tego podjazdu.
Poprzednio trzej zwycięzcy na szczycie Alpe d'Huez byli Francuzami, więc nie pomiń takich jak Romain Bardet (AG2R La Mondiale) lub Warren Barguil (Fortuneo-Samsic), aby zdobyć słynną wspinaczkę.
Etap 14 - Saint-Paul-Trois-Chateaux - Mende
Przenieś się myślami o 12 miesięcy do zeszłorocznej trasy. Etap 14 do Rodez był nierównym etapem przejściowym, który chociaż był zbyt trudny dla sprinterów, powinien być spacerkiem po parku dla wspinaczy i GC mężczyzn, w tym posiadacza żółtej koszulki Fabio Aru.
Jednakże techniczne zakończenie, elektryzujące tempo Team Sky i brak zainteresowania ze strony Aru sprawiły, że Włoch stracił 25 sekund i stracił prowadzenie w klasyfikacji generalnej.
Ten etap do Mende jest podobny do 3-kilometrowego podjazdu (10%) Cote de la Croix Neuve kończącego dzień. Nie powinno to sprawiać problemów, ale jest to dokładnie taki rodzaj wspinaczki, który będzie.
Brytyjscy fani zapamiętają ją również jako scenę, w której Steve Cummings napadł na Bardeta i Thibauta Pinota w idealnym momencie na drodze do pierwszego w historii zwycięstwa etapowego MTN-Qhubeka.
Etap 17 – Bagneres-De-Luchon – Col du Portet (Saint-Lary-Soulan)
Od czego powinniśmy zacząć od etapu 17? Ma potencjał, by stać się jednym z najbardziej ekscytujących etapów Tour de France we współczesnej historii.
Po pierwsze, organizatorzy przygotowali trzy skategoryzowane podjazdy na 65 km. Oznacza to, że peleton będzie się wspinał przez ponad 50% etapu, a resztę będą stanowić zjazdy. Jest wystarczająco kompaktowy, aby najsilniejsi jeźdźcy mogli jeździć samotnie lub w małych grupach.
Po drugie, etap rozpocznie się w układzie siatki w stylu Formuły 1, zgodnie z klasyfikacją generalną, z opóźnionymi startami dla tych, którzy są dalej od prowadzenia w klasyfikacji generalnej.
Widać, że niektórzy zawodnicy są odizolowani, podczas gdy zespoły takie jak Movistar mogą mieć numery z przodu.
Po trzecie, finisz na szczycie znajduje się na Col du Portet, zupełnie nowym podjeździe na Tour, który kończy się na ponad 2000 m n.p.m. i będzie nieznanym terenem wyścigowym dla prawie każdego zawodnika biorącego udział w wyścigu.
Mając to wszystko powiedziane, obserwuj, jak główni pretendenci do GC idą do defensywy, wspinając się na Col de Peyresoude z prędkością ślimaka, aby pozwolić peletonowi zreformować się jak zwykle.
Etap 19 – Lourdes – Laruns
Ostatnia okazja w górach dla wszystkich jeźdźców, którzy chcą zdobyć żółtą koszulkę. Po Laruns pozostaje tylko 31-kilometrowa jazda na czas i etap procesji wokół Paryża.
Dwa klasyczne pirenejskie podjazdy w Tourmalet i Aubisque działają jak gwiazda z czterema podjazdami rozrzuconymi pomiędzy nimi. Jest to tradycyjny górski etap Tour i powinien stworzyć dobre staroświeckie wyścigi.
Mam nadzieję, że przerwy czasowe na szczycie tabeli są wystarczająco małe, aby agresywni jeźdźcy w grupie mogli wziąć wyścig za kark i długo atakować.
Jeźdźcy tacy jak Vincenzo Nibali (Bahrajn-Merida), którzy nie gardzą schodzeniem w dół, mogą postrzegać ostatnie podjazdy i zjazdy Aubisque jako idealne miejsce do rozpoczęcia zwycięskiego ruchu.
