Vincenzo Nibali wygrywa z Mikelem Landą, podczas gdy Tom Dumoulin cierpi i traci czas w dramatycznym dniu na Giro d'Italia
Vincenzo Nibali (Bahrain Merida) wygrał 16. etap Giro d'Italia, wyprzedzając Mikela Landę z Team Sky w sprincie dwójką do mety po decydującym górskim etapie Giro d'Italia.
Landa był jedynym, który przeżył wielką wczesną ucieczkę, podczas gdy Nibali dołączył do niego z grupy faworytów na ostatnim zjeździe i dzięki świeższym nogom był w stanie przypieczętować zwycięstwo; zarówno jego, jak i włoskiego pierwszego Giro 2017.
Maglia Rosa Tom Dumoulin miał straszny dzień, cierpiąc na coś, co wydawało się być złe, ale mimo to udało mu się ograniczyć straty, aby zachować 31-sekundową przewagę nad Nairo Quintana (Movistar) w klasyfikacji generalnej.
Po przejażdżce Nibali zajmuje trzecie miejsce o 1'12”.
W wielu książkach była to scena Królowej Giro. Epicka 222-kilometrowa trasa z Rovetty do Bormio, obejmująca trzy gigantyczne podjazdy w postaci przełęczy Mortirolo, Stelvio i Umbrail.
W tak wielkim dniu było wiele różnych motywacji dla zespołów mających kolarzy w ucieczce, więc formowanie się jednego zajęło ponad godzinę ciężkiego, szybkiego wyścigu.
Kiedy ruch w końcu się udał, oderwała się duża 27-osobowa ucieczka, w tym wielkie nazwiska, takie jak Andrey Amador (Movistar), Steven Kruijswijk (LottoNL-Jumbo), Luis Leon Sanchez (Astana), Rui Costa (ZEA Team Emirates), Omar Fraile (Dimension Data) i czterech zawodników Team Sky, w tym Landa.
Przy tak wielu reprezentowanych nazwiskach, luka nigdy nie mogła się zbytnio powiększyć, ale gdy napotkano Stelvio, minęło to jednak 3 minuty.
U stóp ostatniego podjazdu Umbrail, wiodąca grupa sześciu osób utworzyła się z głównej ucieczki, podczas gdy zmniejszony peleton ciągnął się za luką, która wciąż trwała trzy minuty.
Naturalna przerwa dla Dumoulin
Kruijswijk i Landa oderwali się od pozostałych sześciu na pierwszych zboczach Umbrail, podczas gdy dramat z tyłu sprawił, że Dumoulin zatrzymał się na poboczu i zdarł ubranie, by odpocząć od natury. U podnóża ostatniego podjazdu był to straszny moment dla Holendra.
Ilnur Zakarin z Katushy zaatakował z grupy faworytów, którą zajmował Dumoulin, a gdy pozostali podążyli za Rosjanami, Dumoulin znalazł się 30 sekund przed końcem i 30 km przed metą.
Zakarin został szybko przyjęty z powrotem, ale jego ruch sprawił, że inne zespoły, w tym Bahrain-Merida i Movistar, zaczęły nadawać tempo w czołówce, a pytania o to, jak grupa faworytów powinna jechać w przebudzenie nieobecności Dumoulina.
Tymczasem, z nieco ponad 25 km do przebycia, Landa znalazł się sam na czele wyścigu po zaatakowaniu pozostałych uciekinierów, podczas gdy w grupie faworytów ataki również zaczęły nadchodzić.
Nibali, Quintana, Pozzovivo i Zakarin odsunęli się od Thibauta Pinot (FDJ), Adama Yatesa (Orica-Scott), Davide Formolo (Cannondale-Drapac), Bauke Mollema (Trek-Segafredo) i Boba Jungelsa (Quickstep), i nadal poświęcał czas na Dumoulin: Z 21 km przed metą, ewidentnie cierpiący Dumoulin był 1'40 w dół w grupie Quintana.
Zbliżając się do szczytu przełęczy Umbrail, jeden ostatni cios Nibali - który początkowo mógł nadążyć tylko Quintana - zmniejszył dystans do dwóch minut i prawie zamknął dystans do Mikela Landy.
Po wejściu na dół słynne umiejętności schodzenia Vincenzo Nibaliego nie zajęły dużo czasu, aby wydobyć się z ich skorupy, gdy Włoch rzucił swoich towarzyszy i przeprawił się przez most do Landy, która jako para zaczęła piąć się do przodu.
To właśnie ci dwaj walczyli o zwycięstwo etapowe, a Nibali przejął je od złamanego serca Landy, który spędził cały dzień na przedzie wyścigu.
Quintana weszła 12 sekund później, zanim reszta nadziei GC przepłynęła w różnych odstępach czasu
Dumoulin, po spędzeniu większości z ostatnich 40 km sam, zdołał opanować rosnący deficyt i przetoczył się o 2'17 cali w dół, co wystarczyło, aby zostawić 31-sekundową poduszkę między nim a Quintaną z pięcioma etapy do przejścia.
