Estetyka może być tradycyjna, ale to nie jest konwencjonalny rower
Durnario należy do linii endurance firmy Storck, co oznacza, że został zaprojektowany na długie dni w siodle – być może w sporcie, gdzie komfort jest równie ważny jak prędkość.
Dla wielu marek metka endurance jest wymówką do wprowadzenia dziwnie zakrzywionych rur, luźnej geometrii i innowacyjnych rozwiązań „wytłumiających”, ale pierwsze wrażenie po Durnario jest takie, że wygląda zdecydowanie tradycyjnie.
Rury są proste i smukłe, przechodzą jedna w drugą w piękny, jednolity sposób.
Na pewno wygląda elegancko wśród masy ram z kanciastymi złączami rurowymi, a biała, błyszcząca farba dodaje wyrafinowania, dzięki czemu wyróżnia się w morzu czarnych rowerów.
Nie zobaczysz wielu rowerów Storck na drogach w Wielkiej Brytanii, co dla mnie zwiększa atrakcyjność marki, która znajduje się gdzieś pomiędzy niszą w pełni niestandardową a rynkiem masowym.
Sednem niemieckiego stroju jest jego założyciel, Marcus Storck, którego tendencją jest sztywno trzymać się własnych przekonań i programu, a nie podążać za resztą branży.
To podejście, które sprawdziło się dla niego przez lata, a jego kreacje przyniosły mu wiele wyróżnień.
Miałem tylko dobre doświadczenia z rowerami Storck i miałem nadzieję, że Durnario Pro będzie bardziej podobny do tego, jaki przygotowywałem do pierwszej jazdy testowej.
Latające kolory
Usuwając Durnario z pudełka w biurze Rowerzysty, pierwszą rzeczą, jaką zrobiłem, było ciche przeklinanie Marcusa Storcka pod nosem.
Dlaczego nalega na stosowanie poziomych tylnych haków?
Właściwie wiem, dlaczego – Storck twierdzi, że zapewnia to bardziej efektywne przenoszenie mocy, ponieważ koło jest naturalnie wciskane w dolne tylne widełki – ale w rzeczywistości wymaga to bardzo zręcznych palców (które potem się brudzą) wsuń lub wyjmij tylne koło.
Na szczęście moje początkowe narzekania szybko zostały zapomniane, gdy wypuściłem Durnario na jedną z moich ulubionych pagórkowatych pętli wokół południowego wybrzeża.
Jest jedna część jazdy, na początku, którą zawsze lubię i która mówi mi wiele o rowerze. Droga opada po szybkim, stromym zjeździe, a jeśli jesteś wystarczająco odważny, aby nie hamować, gdy uderzasz w dno, możesz wjechać na wzgórze po drugiej stronie, zanim wyczerpie się pęd i będziesz musiał zacząć pedałować.
Wskazałem Stocka w dół wzgórza i przykucnąłem za kratami. Moje palce gładziły dźwignie hamulców w gotowości, ale nie czułem potrzeby szorowania jakiejkolwiek prędkości, ponieważ czułem, że skała jest stabilna, opadająca z równowagą i równowagą.
Wszystkie uśmiechy
Uderzyłem w krótki płaski odcinek z pełną prędkością i wciąż uśmiechałem się szeroko, gdy płynąłem w górę za bramką po lewej stronie, która jest moim punktem odniesienia dla dobrego biegu.
Minęło pięć lub sześć długości roweru, zanim grawitacja zwyciężyła i musiałem kręcić korbami, aby móc się ruszać.
Tutaj też zrobił wrażenie na Durnario. Z nachyleniem na poziomie około 14% musiałem szlifować pedały, ale dolna część ramy okazała się nieustępliwa, co oznacza, że niewiele moich wysiłków poświęciłem na wyginanie suportu.
Dostarczanie mocy było tak samo asertywne i precyzyjne, jak obsługa była wcześniej na zjeździe. Wszystko zaczęło się dobrze.
Dopiero chwilę później odkryłem, że gdybym musiał zahamować podczas pierwszego szybkiego zjazdu, mógłbym znaleźć się w kłopotliwym miejscu.
Wilgotne powietrze tego jesiennego poranka sprawiło, że powierzchnia hamowania z włókna węglowego na obręczach DT Swiss RC28C była nieco śliska, a kiedy dotarłem na skrzyżowanie, chwyciłem dźwignie Ultegra z (jak wtedy myślałem) wystarczającą siłą, tylko po to, by dalej omijać białą linię i zatrzymać się w poślizgu w połowie drogi. Na szczęście nic nie nadchodziło.
Nie chcę zrobić krzywdy dla kół DT Swiss, ponieważ ten konkretny incydent był w dużej mierze moją winą.
Jeździłem wcześniej na rowerze z hamulcem tarczowym i źle oceniłem przepaść między skutecznością hamowania tarczą a zaciskiem na mokrej nawierzchni.
Po dostosowaniu moich oczekiwań nie miałem już żadnych problemów. W rzeczywistości koła DT Swiss okazały się doskonałym dodatkiem do konstrukcji, a po przekroczeniu początkowego opóźnienia na mokrej nawierzchni siła hamowania była idealnie wystarczająca.
Dobre wibracje
W miarę jak mijały kolejne przejażdżki, stawałam się coraz bardziej świadoma, że naprawdę dobrze się bawię na Storck.
Niezależnie od tego, czy byłem na krótkiej przejażdżce, czy na dłuższym dniu spędzonym na siodełku, połączenie 890-gramowej ramy i 330-gramowego widelca (całkowita konstrukcja 7,2 kg) zapewniło żwawą jazdę, która nigdy nie zostawiła mnie w strzępach do końca.
Rezonans wibracji dochodzących z drogi był bardziej zgodny z bębnem basowym niż talerzem, do tego stopnia, że poczułem wstrząsy, ale zamiast być falą uderzeniową o wysokiej częstotliwości, która grzechotała przez moje ciało, były bardziej głuchym łomotem, szybko stłumione i rozwiązane.
Uważam, że ta druga opcja jest o wiele bardziej przyjemna i mniej męcząca, a Storck udowodnił, że możliwe jest zachowanie komfortu kierowcy pomimo dość masywnej sztycy 31,6 mm.
Trudny błąd
Dla każdego, kto myśli o zainwestowaniu w Durnario Pro, mogę powiedzieć, że miałem problemy ze znalezieniem prawdziwych wad.
Kilka zastrzeżeń może dotyczyć główki ramy, która nie jest zbyt duża przy 138mm, więc mniej wygięci kolarze mogą potencjalnie wymagać stosu dystansowego, a czy wspomniałem o tych poziomych hakach? Naprawdę tego dla mnie nie robią.
Żadne jednak nie jest wystarczające, aby obniżyć jakość jazdy.
To bezsensowny, mówiący prostolinijnie rower, odzwierciedlający osobowość człowieka, który go stworzył.
Specyfikacja
| Storck Durnario Pro | |
|---|---|
| Ramka | M |
| Zestaw grupowy | Shimano Ultegra |
| Hamulce | Shimano Ultegra |
| Łańcuch | Shimano Ultegra |
| Kaseta | Shimano Ultegra |
| Bary | Storck RB260 |
| Rdzeń | Storck ST115 |
| sztyca | Storck MLP150 |
| Koła | DT Swiss RC28C |
| Siodło | Sprzedaż Italia SLS |
| Waga | 7.2kg |
| Kontakt | storck-rower.cc |
