Jeśli masz tylko określoną liczbę uderzeń serca w swoim życiu, czy intensywne ćwiczenia zużyją je szybciej?
Istnieje teoria, że wszyscy mamy skończoną liczbę uderzeń serca w naszym życiu i że kiedy już przebrniemy przez nie wszystkie – jak długo to zajmie – to wszystko, już nie żyjemy.
Podobno to samo dotyczy zwierząt, na przykład małe zwierzęta z wysokim tętnem i szybkim metabolizmem mają krótszą długość życia niż duże zwierzęta, których serca biją wolniej.
Niektóre źródła sugerują, że długość życia większości zwierząt wynosi około miliarda uderzeń serca, podczas gdy my, ludzie, możemy spodziewać się blisko dwóch miliardów. Mówi się, że istnieją wyjątki od tej reguły i wielu ludzi, którzy podejrzewają, że teoria to w ogóle bunt.
Kiedy kolarz przedstawia to kardiologowi i kolarzowi André La Gerche, nie odrzuca go tak szybko, jak mogliśmy przypuszczać: „Oczywiście idea określonej liczby uderzeń serca jest uproszczona” – mówi.
‘Ale jako szeroka koncepcja zrozumienia przetrenowania i potencjalnych zagrożeń związanych ze sportem na wysokim poziomie, jest to interesujący punkt do dyskusji.’
Więc porozmawiajmy o tym. Jako czytelnik Rowerzysty istnieje duża szansa, że spędzisz sporo czasu na pedałowaniu na rowerze, a kiedy to zrobisz, twoje tętno przyspieszy.
Zgodnie z teorią skończonego bicia serca skraca to żywotność. Co nasuwa pytanie: czy nie lepiej byłoby zostawić rower w szopie i rozłożyć się na sofie?
To nie jest takie proste. La Gerche podaje przykład jeźdźca rekreacyjnego, który może trenować przez dwie godziny ze średnim tętnem 150 uderzeń na minutę (bpm). To 18 000 uderzeń w ciągu 120 minut.
W tym samym czasie niećwiczący, odpoczywający dorosły osiąga średnio około 80 uderzeń na minutę, co w sumie daje 9 600 uderzeń w ciągu dwóch godzin – 8 400 uderzeń mniej niż ćwiczący jeździec.
Możesz pomyśleć, że to koniec debaty, ale tak nie jest. „Przez pozostałe 22 godziny dnia jeździec może wykazywać średnie tętno niższe o około 30 uderzeń na minutę”, kontynuuje La Gerche.
’To o 39 600 mniej uderzeń w ciągu 22 godzin, co oznacza, że łączny wynik ćwiczącego kolarza jest niższy o 31 200 uderzeń każdego dnia”.
Wady i zalety
Istnieje wiele innych korzyści zdrowotnych związanych z regularnymi ćwiczeniami, w tym oczywiście mniejsze ryzyko chorób naczyń serca, raka, zawału serca i cukrzycy.
Ale co powiesz na porównanie profilu bicia serca kolarza rekreacyjnego lub poważnego kolarza amatora z zawodowcem, który może ścigać się przez 100 dni w roku, pokonując dystans 14 000 km – oprócz 15 000–20 000 km rocznie w szkoleniu?
Czy ci faceci naciskają tak mocno, tak często, że pędzą do wczesnego grobu?
Weźmy jako przykład Tour de France. Średnio zawodnicy będą ścigać się przez cztery do sześciu godzin na 21 etapach, podczas których ich średnie tętno wyniesie około 150 uderzeń na minutę.
Musimy również wziąć pod uwagę kilka godzin po każdym etapie, których tętno zajmie powrót do wartości wyjściowej.
‘Odpowiada to około 30 000 „dodatkowych” uderzeń używanych codziennie ponad normę”, mówi La Gerche.
'Nawet biorąc pod uwagę osiem do dziesięciu godzin każdego dnia, kiedy ich tętno spada do poziomu spoczynkowego, ich serce wciąż bije około 20 000 razy więcej niż niećwiczący dorosły, który odpoczywa przez cały dzień i noc.'
Podchodząc do skrajności, jeśli zawodnik ukończy 52-tygodniowy Grand Tour, jego serce będzie tak wyczerpane, że konsekwencje zdrowotne mogą spowodować, że załamie się w młodym wieku. Oczywiście tak nie jest.
„Wiemy, że elitarni kolarze faktycznie spędzają większość z 24 godzin każdego dnia odpoczywając” – mówi David James, profesor fizjologii ćwiczeń na Uniwersytecie Gloucestershire.
A kiedy jeźdźcy odpoczywają, odpoczywają, wielu odmawia nawet siedzenia, kiedy mogli leżeć, z niemal bojowym zachowaniem zapasów energii. Wiemy również, że tętno spoczynkowe może osiągnąć bardzo niskie wartości, najbardziej znanym przykładem jest 28 uderzeń na minutę Miguela Induraina.
Badania przeprowadzone przez Paris Cardiovascular Center zmierzyły długość życia francuskich kolarzy – w sumie 786 – którzy ukończyli przynajmniej jeden Tour de France w latach 1947-2003.
Wyniki pokazały, że zawodnicy Tour żyli średnio o 6,3 roku dłużej niż średnia krajowa, z jedną trzecią mniej zgonów z powodu przyczyn sercowo-naczyniowych – i to pomimo rozpowszechnienia amfetaminy, sterydów anabolicznych, ludzkiego hormonu wzrostu, EPO i różne inne mikstury farmakologiczne oddawali się jeźdźcom od lat 50. do 2000.
Wygląda na to, że serce profesjonalisty to długotrwały organ, a powodem jest coś, co nazywa się objętością wyrzutową. Pozwól nam wyjaśnić…
Większe jest lepsze
Serce przeciętnego człowieka jest wielkości pięści i waży około 300g, podczas gdy dobrzy rowerzyści rekreacyjni, którzy trenują regularnie i stopniowo przez lata, mogą mieć serce ważące dwa razy więcej.
Jeśli ścigasz się w Tour, ta liczba może wynosić nawet 1 kg.
„Część tego sprowadza się do pogrubienia ścian”, mówi La Gerche, „ale przede wszystkim jest to spowodowane zwiększeniem rozmiaru komór, które rozsadzają się jak balon”.
To ważne, ponieważ wielkość komory wpływa na objętość wyrzutową, czyli objętość krwi pompowanej z serca przy każdym uderzeniu. Podczas ćwiczeń Twoje serce pompuje krew z wydajnością 70%.
Serce rowerzysty rekreacyjnego może pomieścić około 250 ml krwi, co oznacza wypompowanie około 175 ml krwi z każdym uderzeniem.
Komory dla profesjonalnych rowerzystów mogą wypełnić około 400 ml krwi, co skutkuje wypompowaniem 280 ml krwi przy każdym uderzeniu.
Zastosuj tę różnicę do pojemności minutowej serca – ilości krwi przepompowywanej na minutę – a zobaczysz, dlaczego osoba sprawna wymaga mniejszej liczby uderzeń, aby zwiększyć obciążenie pracą.
Załóżmy na przykład, że zawodowy i rekreacyjny rowerzysta jeździ z prędkością 140bpm. Rzut serca dla zawodowca wynosi 39, 200 ml lub 39,2 litra krwi na minutę; jeździec rekreacyjny dostaje 24,5 litra krwi na minutę.
Dlatego podczas odpoczynku tętno elitarnego jeźdźca jest niższe niż jeźdźca rekreacyjnego – na przykład 28 w porównaniu z 60 – i znacznie niższe niż u osób prowadzących siedzący tryb życia powyżej 80 lat.
Wszystko to sugeruje, że zawodowi zawodnicy mają najsilniejsze serca, a zatem najdłuższe życie, ale znowu tak nie jest
tak proste.
La Gerche mówi: „Na podstawie przeprowadzonych przez nas badań podejrzewam, że serce jest najbardziej obciążone podczas długich przejażdżek z dużą intensywnością. Zrobiliśmy ultradźwięki kolarzom po pięciu lub sześciu godzinach intensywnej jazdy, w tym wielu podjazdach, i widać, że serce jest zmęczone.”
Powiększa się liczba badań, które sugerują, że niektóre problemy z rytmem serca występują częściej u sportowców, którzy intensywnie i intensywnie trenują przez dłuższy czas. Te znane arytmie mogą wahać się od całkowicie bezpiecznych do zagrażających życiu.
Więc gdzie to wszystko nas opuszcza? „Gdybym zmusił mnie do udzielenia odpowiedzi na pytanie, czyje serce bije mniej w dłuższej perspektywie, powiedziałbym, że jest to osoba regularnie jeżdżąca na rowerze przez całe życie, bez względu na intensywność” – mówi James.
La Gerche dodaje: „Najlepszym sposobem na zmniejszenie liczby uderzeń serca jest ćwiczenie przez 30-120 minut każdego dnia, z niektórymi sesjami, w tym krótkimi seriami ćwiczeń o wysokiej intensywności”.
Masz to: Czytelnicy rowerzyści, ze swoim stylem życia polegającym na regularnej, ale nie intensywnej jeździe, mogliby przeżyć wszystkich innych. Jednak, jak to się mówi, nie liczą się lata w twoim życiu, ale życie w twoich latach.
