W starej fabryce obuwia w Nowej Anglii leży jeden z najbardziej szanowanych producentów ram rowerowych
„Czasami jest to sytuacja, w której w kuchni jest zbyt wielu kucharzy” – mówi ówczesny prezes Independent Fabrication, Matt Bracken w początkowej scenie The Turnaround. Było to w 2005 r., kiedy Independent Fabrication było tematem odcinka serialu telewizyjnego CNN, w którym zmagające się z problemami firmy łączyły się z odnoszącymi sukcesy, znanymi mentorami w celu odwrócenia ich komercyjnej fortuny.
Pod koniec programu gospodarz Ali Velshi ogłasza z typową dla amerykańskiej telewizji bezczelnością: „Ten zwrot się skończył”. Jednak wydaje się, że ten odcinek przedstawia tylko kilka szwów w misternym gobelinie twórcy ram ze Wschodniego Wybrzeża. Choć może wydawać się, że istnieje w niszy rzemieślniczej, Independent Fabrication jest w rzeczywistości sercem amerykańskiej historii kolarstwa, podstawą dynastii budowania ram, która pomogła ukształtować wczesne dni kolarstwa górskiego, a następnie przeniosła się do obecnego boomu na zamówienie rowery.
Mówią, że w życiu nigdy nie ma więcej niż sześć stopni separacji między tobą a następną osobą, a w Independent Fabrication prawdopodobnie znajdziesz wszystkie sześć.
Przyjaciele i rodzina
Tajskie menu na wynos obeszło się dookoła, a po matczynym apelu właściciela Toni Smith, ośmioosobowa siła robocza Independent Fabrication niechętnie opuszcza narzędzia, by zebrać się przy blacie na lunch.
„Gary pracuje tutaj jako mechanik w soboty, co jest całkiem niesamowite”, mówi główny malarz IF, Chris Rowe, wskazując na stojak na rowery w warsztacie na planie otwartym.„Zabawnie jest przyjść tutaj i zobaczyć, jak zmienia oponę w hybrydzie jakiejś starszej pani. Toni właściwie prowadzi program z dnia na dzień.”
'Tutaj' to butikowy sklep rowerowy IF, a 'Gary' to Gary Smith, który wraz z żoną Toni okazał się zbawcą IF, kiedy w 2008 roku kupił większościowy pakiet w firmie, wykupując Bracken wśród inne.
‘CNN pokazało nam The Turnaround, ponieważ odnieśliśmy sukces pod względem naszych motocykli i reputacji, ale nie radziliśmy sobie tak dobrze finansowo – dodaje Rowe. „Gary był naszym mentorem biznesowym w programie. Wtedy byliśmy spółdzielnią – każdy pracownik posiadał kawałek firmy – więc mieliśmy 10 właścicieli [a było ich w rzeczywistości 13], ale nikt z nas nie wiedział, jak prowadzić biznes. Jednak tak naprawdę nie zastosowaliśmy się do jego rady” – śmieje się Rowe. „Ale utrzymywał kontakt – jest świrem na rowerze i był właścicielem jednego z naszych rowerów, XS, i w końcu powiedział: „Potrzebujecie pomocy”. Wkroczył i zdecydowanie uratował firmę.
W tym czasie Gary Smith był starszym wiceprezesem w gigantie odzieżowym i obuwniczym Timberland, więc być może to więcej niż zbieg okoliczności, że w 2011 roku przeniósł firmę (wtedy z siedzibą w Somerville, niedaleko Bostonu, Massachusetts) do przebudowana fabryka obuwia w Nowej Anglii, w której obecnie mieści się zakład produkcyjny IF, sąsiadujący z nim sklep rowerowy i siostrzana firma BaileyWorks, która produkuje wysokiej klasy torby listonoszki. Jednak nasiona IF zostały zasiane na długo przed przejęciem władzy przez Smithów.
‘Facet o imieniu Chris Chance założył Fat City Cycles w latach 80-tych, produkując rowery górskie – mówi projektant ramy IF, Jesse Fox. „W połowie lat 90. wszystko zostało wykupione i wszystko przeniosło się do fabryki Serotta w Saratodze. Wielu ludzi nie chciało jechać, więc zostali w Bostonie i nadal budowali ramy, i tak właśnie zaczęło się IF.
‘Ktoś stworzył drzewo genealogiczne twórców ram z Nowej Anglii, a wiele gałęzi można prześledzić wstecz do Fat City, a nawet dalej. Wierzę, że Chris Chance był zaangażowany w Witcomb USA, wraz z Richardem Sachsem i Peterem Weigle w latach 70.”
Chociaż niektóre z tych imion mogą nie być znane w Wielkiej Brytanii, tony, w których są one wypowiadane, jasno pokazują, że są one wysoko cenione w USA, a wkrótce pojawi się skomplikowana sieć przebojów jest budowany wokół lady sklepu rowerowego. Aby opowiedzieć to wszystko, przeczytałbym coś w stylu potomka Jakuba i Ezawa z Księgi Rodzaju, ale wersja doniczkowa wygląda mniej więcej tak…
Ernie Witcomb założył Witcomb Lightweight Cycles w 1952 roku w południowym Londynie. W latach 70. szkolił Bena Serottę, Richarda Sachsa, Chrisa Chance'a i Petera Weigle'a. Ben Serotta założył Serotta w Nowym Jorku w 1972 roku (nieistniejący od 2013 roku), podczas gdy pozostali założyli Witcomb USA w Connecticut. Witcomb rozwiązał się w 1977 r., pozostawiając Petera Weigle'a i Richarda Sachsa, którzy budowali ramy pod własnymi nazwiskami, a Chris Chance, aby założyć Fat City Cycles z Garym Helfrichem w 1982 r., pionierskie stalowe rowery górskie spawane metodą TIG, takie jak Yo Eddy, które stały się kultowymi klasykami w wschodząca scena rowerów górskich w USA.
W 1986 roku Helfrich pojawił się z najnowszym cudownym materiałem, tytanem, i założył Merlin Metalworks. W 1997 roku spawacz Merlin, Rob Vandermark, również opuścił Fat City Cycles, aby założyć firmę Seven Cycles specjalizującą się w tytanie, zabierając ze sobą kilku pracowników. W międzyczasie fortuna Chance'a zmalała, a Fat City opuścił Somerville, aby przenieść się do Serotty, pozostawiając członków założycieli IF (Ben Cole, Jeff Buchholz, Mike Flanigan, Steven Elmes, Lloyd Groves i Sue Kirby), aby założyć nową firmę w 1995 roku.
Fox wyjaśnia, że cała pierwotna obsada już zniknęła, ale kiedy kończymy lunch i wychodzimy na halę produkcyjną, oczywiste jest, że nie zapomniano o nich. „Lloyd jest teraz w Seven, podobnie jak Mike Flanigan, mieliśmy nawet własną filię, Tyler Evans, który pochodził z Merlin, pracował z nami przez kilka lat, a potem założył firmę Firefly Bicycles w Bostonie”.
Jakość, ilość
Wyewoluując z marki rowerów górskich w Fat City, nie jest niespodzianką, że pierwszymi cyklami produkcyjnymi IF były stalowe rowery górskie, Special i Deluxe, z których ten ostatni jest produkowany do dziś. Wkrótce dodała do niej szosówkę Crown Jewel, a teraz jej kolekcja szosowa przewyższa liczebnie modele terenowe (w tym rowery crossowe, górskie i fatbike) od siedmiu do czterech.
Pomimo tego przekrzywienia, jakość roweru górskiego młodego nowicjusza jest nadal obecna w portfolio IF, od kroju pisma „opartego na logo zespołu punkowego Black Flag” po odważne schematy kolorów, które wielu uważa za znak towarowy IF. Nawet przestrzeń fabryczna mieści w sobie etos marki.
Światło wpada przez wiele wysokich okien z epoki, oświetlając mnóstwo wspaniałych żeliwnych frezarek, tworząc eklektyczną, hipsterską atmosferę. Jest to dalekie od mistycznego królestwa europejskiego rzemieślnika harującego w swoim zakurzonym atelier, ale praca tutaj jest poważna i, poza kilkoma wyjątkami, wszystko jest pozyskiwane lokalnie i dumnie wykonane we własnym zakresie.
„Większość naszych materiałów otrzymujemy ze Stanów Zjednoczonych” – mówi Fox. „Pracujemy ze stali, tytanu, węgla i materiałów mieszanych, takich jak nasza rama XS, która ma tytanowe lupy i ma węglowe rury. Rurki na uszy są wycinane laserowo przez firmę z Chicago, a my współpracujemy z Paragon Machine Works w Kalifornii, aby tworzyć takie rzeczy jak haki. Ale całe cięcie, spawanie, wykańczanie i malowanie odbywa się tutaj. Obejmuje to nasz w pełni karbonowy rower Corvid. Zleciliśmy firmie Enve Composites wykonanie regulowanych form, które mogą tworzyć prawie każdy kątownik, a także dostarczają rury, ale tutaj tniemy, ucinamy, owijamy i łączymy wszystko. Zrobiliśmy nawet większość uchwytów do narzędzi. Stworzył je Jeff Buchhloz, jeden z oryginałów IF – mówi Fox, wskazując na dwa dobrze używane przyrządy do ramek. „Teraz produkuje przyrządy do ramek pod nazwą Sputnik Tools. Od samego początku projektowaliśmy i budowaliśmy IFs we własnym zakresie, więc każda rama, która wychodziła z tego sklepu od pierwszego dnia, została wykonana na jednym z tych przyrządów”. Ile to jest ramek?
‘Pracujemy na rynku od 20 lat i obecnie robimy około 400 klatek rocznie, chociaż przez kilka lat pod koniec lat 90. i na początku XXI wieku robiliśmy blisko 1000 klatek rocznie. Spadek jest w dużej mierze spowodowany tym, że teraz robimy tylko niestandardowe ramki, a nie zapasy, i prawie każda ramka ma niestandardową farbę. A rynek ruszył. Kiedyś były to tylko jednocalowe stery i gwintowane stery, ale teraz jest to bardziej skomplikowane, a rowery są droższe”.
Dzięki temu Fox podnosi rurę sterową ze stosu tacek zawierających części składowe. „Weź tę tytanową główkę ramy. Jest za duży i specjalnie wykonany, więc kosztuje nas około 200 USD. Wtedy rurki tytanowe mają od 40 do 60 dolarów za stopę. Podziel je osobno i dodaj robociznę, cięcie laserowe, wysyłkę i tak dalej, i to się sumuje”. Nic dziwnego, że najtańsza tytanowa rama szosowa IF zaczyna się od 2 900 funtów za Crown Jewel lub Club Racer, a jej księga zamówień jest na najwyższym poziomie. za 4,250 £ za mieszany materiał XS.
Klient zadowolony
Podłoga fabryki jest podzielona na cztery stanowiska: sczepianie, gdzie rury są cięte, kształtowane, ukosowane, a następnie lekko sczepiane w celu spawania; same stanowiska spawalnicze za ciężkimi winylowymi zasłonami; wykończenie, gdzie ramy są licowane, rozwiercane i sprawdzane wyrównanie; i wreszcie pomaluj.
Chociaż każdy krok jest ważny, to tradycyjnie spawanie powoduje, że entuzjaści ręcznie robionych rowerów gruchają, więc zatrzymujemy się, aby obserwować, jak główny spawacz Keith Rouse robi to, co robi najlepiej. Podobnie jak inny spawacz i fabrykant Shawn Estes oraz główny malarz Chris Rowe, Rouse jest weteranem sceny budowania ram ze Wschodniego Wybrzeża i ma własną historię do opowiedzenia.
„Kiedyś pracowałem w Merlinie”, wyjaśnia Rouse, podnosząc maskę spawalniczą, zręcznie kiwając głową. „Pewnego dnia wszyscy przyszliśmy do pracy, a przy drzwiach wejściowych był policjant i powiedziano nam, że jeśli wejdziemy, nie możemy wyjść. Przypuszczam, że był tam, żeby powstrzymać nas przed kradzieżą – dodaje ze smutnym chichotem. „Byliśmy w pobliżu, a potem o godzinie 9 zwołali to spotkanie i powiedzieli, że sprzedali firmę i przenoszą ją do Tennessee. Mogliśmy wyjść z powrotem i wybrać ramkę do domu, ale to było to, zostaliśmy tego dnia zwolnieni. W pewnym momencie Merlin zatrudniał 45 pracowników, którzy produkowali 3000 ram rocznie, to było niesamowite. Potem gospodarka się skurczyła, a Merlin poszedł za nią. Wtedy trafiłem do IF. Wyszedłem na trochę, żeby popracować nad renowacją niektórych domów, ale za tym tęskniłem. Byłem tak podekscytowany, że wróciłem.”
Dla wielu ludzi „podekscytowany” powrót do pracy, która wymaga godzin intensywnej koncentracji i powtarzania, może wydawać się dziwny, ale pracownicy tacy jak Rouse nie myślą w ten sposób. „Każdy tutaj jest pierwszym jeźdźcem, który po prostu jest wytwórcą” – mówi Fox. „Każdy buduje swoje własne rowery osobiste, aby testować nowe pomysły, ale inni mają w tym swój udział. Więc jeśli Keith zbuduje rower, prawdopodobnie go zespawa, ale Shawn go przyklei, a Chris go pomaluje, więc jest dużo tam iz powrotem, co jest kluczowe dla rozwoju produktu. Nasz rower Gravel Royale przeszedł przez ten proces.”
To dosłownie zwycięska formuła. Przez lata IF zdobyło cztery nagrody na prestiżowym North American Handmade Bicycle Show, ostatnio w 2014 roku za najlepsze wykończenie. Ale nie zawsze jest łatwo zadowolić wszystkich.
„Kiedyś mieliśmy tę niestandardową opcję o nazwie wybór malarza, w której malarz mógł robić, co mu się podoba” – mówi Fox. „Klient otwierał pudełko i widziałby to po raz pierwszy. Był taki wielki facet gdzieś z południa, z Karoliny lub Wirginii, a nasz malarz zrobił swój rower w kolorze różowym z różowymi naklejkami. Biedny koleś! Ta rama wróciła i właściwie to był ostatni raz, kiedy dokonaliśmy wyboru malarza”. Mimo to wydaje się, że nie osłabiło to kreatywnego talentu IF i dbałości o szczegóły. Kończąc naszą wycieczkę w kabinie lakierniczej, Fox przedstawia nam Chrisa Rowe, który dopracowuje przyciemnioną na niebiesko ramę Corvid z włókna węglowego.
‘Ten rower ma cztery różne rodzaje lakieru bezbarwnego, a niebieski to barwnik umieszczony pomiędzy warstwami. Podstawa jest przejrzysta, używana na kijach golfowych z włókna węglowego, dzięki czemu jest twarda jak skała. Następnie nakładasz niebieski, potem kolejny lakier bezbarwny, więcej lakieru do kijów golfowych, a potem bezbarwny lakier nawierzchniowy „show”. Czasami wydaje się to niemożliwe do rozwiązania matematycznego problemu, ponieważ jeśli wykonasz ten proces, odrobina barwnika przesiąknie przez kalkomanię i jakąkolwiek grafikę, którą spryskasz.” Jednak Rowe wydaje się w dużej mierze niewzruszony perspektywą potencjalnego zrujnowania 4000 funtów ramka.
„Miałem przerwę w IF i założyłem własną lakiernię”, mówi Rowe. „W jakiś sposób związałem się z naprawdę ekskluzywną kolekcją motocyklową. Próbuję poprawnie namalować francuski motocykl trójkołowy z 1903 roku, teraz to trudne. Ci ludzie są tak wybredni, że można by pomalować motocykl BMW z lat 30. i powiedzieliby, że krople w lakierze były złe, bo wtedy je lakierowali, a potem powiesili pod pewnym kątem do wyschnięcia, a lakier gromadził się w niektórych miejscach. Wszystko to sprawia, że malowanie roweru wygląda na łatwe.”
Namalowanie ramki zajmuje Rowe od 10 do 30 godzin, ale warto. Corvid świeci świetlistą opalizacją, której nie zobaczysz na żadnym masowo produkowanym rowerze, chociaż jeśli masz szczęście, możesz po prostu zobaczyć tego właśnie na drodze. Kieruje do Londynu, do klienta o imieniu Caroline. Ale o dziwo, faceci z IF wydają się sceptycznie nastawieni do oferty Rowerzysty, by ją dostarczyć.
ifbikes.com
